Teraźniejsza Prawda nr 415 – 1991 – str. 18

PAMIĄTKOWA WIECZERZA 28 MARCA

       W Wieczerzy  Pańskiej  szczególnie  są symbolizowane trzy myśli i one dowodzą, iż są trzema najważniejszymi rzeczami dla ludu Pańskiego w obecnym życiu:

        (1) łamiąc chleb symbolizujemy okupowo-ofiarniczą śmierć naszego drogiego Pana, poniesioną na rzecz Kościoła i Świata (1Kor. 11:26);

        (2) uczestnicząc w chlebie i winie, po pierwsze, symbolizujemy w jaki sposób wiarą przyswajamy usprawiedliwienie przez śmierć naszego drogiego Pana (Mat.26:26-28);

        (3) Maluczkie Stadko uczestniczące w chlebie i winie, po drugie, symbolizowało swoje poświęcone człowieczeństwo uczestniczące wraz z poświęconym człowieczeństwem naszego Pana w ofiarniczej śmierci (1Kor. 10:16, 17).

      Pozostałe klasy ludu Bożego podobnie mogą symbolizować swoje poświęcenie, jednak nie jako część kapłaństwa lub ofiary za grzech. Tak więc te trzy wyszczególnione przesłanki stanowią główną troskę chrześcijan w tym życiu.

        Te trzy myśli szczególnie powinny dominować w umysłach i sercach w okresie naszych przygotowań do obchodzenia Pamiątki i rozmyślań o Ostatniej Wieczerzy. W artykule tym krótko omówimy pierwsze dwa punkty i bardziej szczegółowo trzeci punkt. Niech Pan obficie błogosławi wszystkich Czytelników tego artykułu, przygotowujących się do Pamiątkowej Wieczerzy.

SYMBOLIZOWANIE ŚMIERCI NASZEGO PANA

        Święty Paweł zapewnia nas o oparciu na Piśmie Świętym pierwszego z tych punktów, gdy mówi: „Albowiem ilekroćbyście jedli ten chleb, i ten kielichbyście pili, śmierć Pańską opowiadajcie, ażby przyszedł” (1Kor. 11:26). Werset ten słowami „ilekroćbyście jedli” itd. nie wzywa nas (jak czyni to wielu z kleru) do uczestnictwa w Wieczerzy Pańskiej często, co dzień, jeśli to jest możliwe, ponieważ wyrażenie „ilekroćbyście” znaczy kiedy (tylko), nie znaczy ono często. Rzecz w tym, że Apostoł używając tego określenia nie zachęcał do częstego uczestniczenia w Wieczerzy Pańskiej, gdyż on w ogóle nie nakładał tego obowiązku. Raczej w tym wersecie mówi o pewnym fakcie, o tym, że kiedy tylko lud Pański  obchodzi Pamiątkę (i oczywiście pamiątka jest święcona w rocznicę śmierci tej osoby, na cześć

poprzednia stronanastępna strona