Teraźniejsza Prawda nr 414 – 1991 – str. 6
wykonania. Nauczał w 35 miasteczkach i wioskach w Galilei, Samarii, Perei i Judei. Opracował plan podróżowania tak, aby mógł przybyć na Paschę do Jerozolimy i umrzeć w siedemdziesiątym tygodniu, stosownie do Danielowego proroctwa 9:24. Z góry też przewidział wydarzenia związane z Ostatnią Wieczerzą. Przy końcu swej misji informował Ojca, że wypełnił Jego plan (Jan 17:4). Gdy słudzy wysłani przez kapłanów i faryzeuszów przyszli Go aresztować, Jezus nie stawiał oporu; Nadeszła Jego godzina! Usiłowano aresztować Go wcześniej, a nawet usiłowano Go ukamienować, ale zawsze zdołał ujść. Dlaczego? Bo wszystko przebiegało zgodnie z planem.
Krótko mówiąc, Jezus skupił się na sprawach niezbędnych. Pozostawił wielu nie uleczonych i wielu nie nauczonych, ale On kończył Swoją życiową misję według planu. Jego trzy i półletnia służba przebiegała stosownie do Boskiego doskonałego planu.
INSTRUKCJE JEZUSA DLA APOSTOŁÓW
Zwróćmy uwagę na to jakich wkazówek udzielił owym Dwunastu (Łuk. 9:1-6) i Siedemdziesięciu (Łuk. 10:1-11) zanim ich wysłał, aby głosili o Królestwie Bożym. Swoich uczniów pouczył, żeby „nikogo na drodze nie pozdrawiali (nie brali w objęcia, nie całowali i nie odwiedzali drugich, zgodnie z ówcześnie panującym zwyczajem, w.4). Innymi słowy, nie pozwólcie zdawkowym rozmowom i niepohamowanemu instynktowi społecznemu obrabować was z czasu jaki powinniście spędzić na głoszeniu i uzdrawianiu chorób duchowych.
Pouczył On zarówno Dwunastu, jak i Siedemdziesięciu: „A do któregokolwiek domu wnijdziecie … w tymże domu zostańcie, jedząc i pijąc to, co mają … nie przechodźcie z domu do domu” (Łuk. 9:4; 10:5, 7). Przenoszenie się z domu do domu, korzystanie z gościny wraz z wyżywieniem u różnych rodzin, pochłania cenny czas. Apostołowie i uczniowie Jezusa mieli służyć innym, a nie być obsługiwani. Ich misją było głoszenie i uzdrawianie, a nie przebywanie w gościnie. Korzystanie z gościny mogłoby bowiem kosztować zbyt wiele czasu.
Ponadto Jezus poinstruował uczestników obu tych grup, aby podróżowali nie obciążeni bagażem, ponieważ w przeciwnym razie ich dobytek stanie się dla nich przeszkodą. „Nie bierzcie nic
kol. 2
na drogę, ani laski, ani taistry, ani chleba, ani pieniędzy, ani dwóch sukien” (Łuk. 9:3). „Nie noście mieszka, ani taistry, ani obuwia” (Łuk. 10:4). Posiadanie zbyt wielu bagaży jest dokuczliwe, zwłaszcza, że ciągle się je gubi, poszukuje, gromadzi i przechowuje. Wymaga to czasu i energii.
A ponadto istnieje też „skalista gleba”. Jezus radził swoim uczniom, aby czas jaki mają zachowali dla żyźniejszego pola pracy. „A którzybykolwiek was nie przyjęli, wychodząc z miasta onego, i proch z nóg waszych otrząśnijcie na świadectwo przeciwko nim” (Łuk.9:5). „A do któregobyściekolwiek miasta weszli, a nie przyjętoby was, wyszedłszy na ulice jego mówcie: I proch, który przylgnął do nas z miasta waszego, otrząsamy na was” (Łuk. 10:10, 11).
SPOSOBY ODKUPYWANIA NASZEGO CZASU
Możemy również oszczędzać nasz czas przez podwajanie czynności, na przykład, słuchając włączonej kasety magnetofonowej kiedy prowadzimy samochód, wykonujemy różne prace domowe itd., bądź też po prostu rozmyślając o Boskiej dobroci, jednocześnie jedząc coś lub wykonując inne czynności.
Następujące wskazówki mogą się okazać użytecznymi doradami:
* Zaniechaj dalszej pracy nad jakimś zadaniem, gdy nie następuje ulepszenie wyników.
* Narzuć sobie nieprzekraczalny termin zakończenia zadania; unikaj bezproduktywnych stadiów końcowych.
* Perfekcjoniści zwykle się odprężają, gdy zaczyna działać prawo malejącej skuteczności powtarzanych wysiłków.
* Można zaniechać wielu czynności życiowych bez umniejszania naszej ogólnej efektywności.
* Spędzaj mniej czasu na błahe sprawy lub jedynie pozornie pilne.
* Pamiętaj, ludzie są ważniejsi niż harmonogramy.
* Nie obawiaj się powiedzieć NIE życzeniu wymagającemu twego czasu na zamierzenia, których nie możesz lub nie powinieneś wykonywać.