Teraźniejsza Prawda nr 188 – 1960 – str. 15
PRZEZNACZENIE I WYBÓR W BIBLII
Powoływanie się przez każdą z grup na liczne ustępy Pisma Świętego, które świadczą za jedną tezą a przeciw drugiej przekonywuje nas, że oba poglądy zawierają czynniki prawdy i błędu. Skoro odrzucimy błędy każdej strony, a czynniki prawdy połączymy i zastosujemy zwroty dotyczące wyboru w czasach przed Tysiącleciem, a wolnej łaski w Tysiącleciu – otrzymamy Prawdę Pisma Świętego w tym przedmiocie. Nierozumny, nie liczący się z Biblią i rzeczywistością sposób, w jaki Kalwinizm ujmuje niektóre zasady przeznaczenia, potępienia i wyboru spowodował, że wielu myślących ludzi, którzy nie mogli pogodzić ich z Pismem – odrzuciło je w ogóle. Biblijne doktryny o przeznaczeniu, potępieniu i wyborze odbiegają w swej postaci daleko od odnośnych nauk braci kalwinistów. Kalwinizm przedstawia te sprawy w sposób, który stanowi wstrząs dla naszych uczuć moralnych, danych nam przez Boga; zniesławia charakter Boski i zaciemnia Boski Plan. Zgadzamy się z Kalwinizmem co do istnienia Boskiego przeznaczenia, potępienia i wyboru, lecz zaprzeczamy jego naukom, że przeznaczenie i potępienie dotyczy jednostek. Natomiast stwierdzamy, że dotyczy to klas. Bowiem tak jak rząd, drogą ustawy przystępuje do utworzenia narodowej armii z taką czy inną ilością korpusów, brygad, pułków, kompanii, itd. i ustala, że oficerowie czy żołnierze muszą odpowiadać pewnym warunkom wieku, wzrostu, wagi, zdrowia, inteligencji, itp. zakładając z góry wyłączenie wszystkich nie posiadających tych warunków i nie przeprowadzając w tym czasie selekcji jednostek, która jest dokonywana później przez ćwiczenia wojskowe, szkołę kadetów i egzaminy rekrutów – tak Bóg, przed stworzeniem świata ułożył każdy szczegół Swego Planu, włączywszy weń jako jedną z zasad dobór Kościoła jako klasy, 'podzielonej na dwanaście grup, z których każda będzie miała pewne właściwości odpowiadające jej zamierzonemu działaniu. Bóg postanowił z góry, że nikt bez koniecznych kwalifikacji nie może należeć do tej klasy, nie ustalił jednak przeznaczenia jednostek należących do danej klasy (Rzym. 8:28, 29; Efez. 1:3-11; niekiedy słowo „wybór” używane jest w znaczeniu przeznaczenia – Efez. 1:4, 5, 11). Taka jest Biblijna nauka o przeznaczeniu i potępieniu. Jak widzimy jest ona zupełnie odmienna od błędnego przedstawienia jej przez Kalwinistów.
Ogólnie rzecz biorąc słowa: wybór i wybierać, używane są w Biblii dla określenia Boskiego aktu wyboru elektów, jako jednostek w okresie Wieku Ewangelii (tzn. w wiekach następujących po dokonaniu przeznaczenia klasy). Czytamy więc: „Wiele jest wezwanych (usprawiedliwionych) ale mało wybranych (tzn. powołanych spośród usprawiedliwionych na wspólne dziedzictwo z Chrystusem przez spłodzenie z Ducha Świętego po ich poświęceniu)” – Mat. 20:16; „Azalim ja nie dwunastu was obrał? (gdy wezwałem was, byście szli za mną)” – Jan 6:70; por. 15:16, 19; „Bóg od
kol. 2
początku (ale nie zanim powstał świat, lecz od Ewangelii i uświęcenia z Ducha Św.) was wybrał ku zbawieniu (tzn. gdy dokonywał aktów) w poświęceniu Ducha i w wierze prawdy” (2Tes. 2:13). „Azaż Bóg nie obrał ubogich na tym świecie, aby byli bogatymi w wierze (ludzie nie są bogaci w wierze, póki jej nie posiadają i nie ćwiczą, dlatego też wybór nastąpił, gdy wiara usprawiedliwiająca i uświęcająca już była ich udziałem)” – Jak. 2:5 por. 1Kor. 1:30. „Którzy są z Nim powołani (w usprawiedliwieniu) i wybrani (w uświęceniu) i wierni (w wybawieniu)” – Obj. 17:14 por. 1Kor. 1:30. Widzimy więc, że gdy przeznaczenie czy też wybór dobranej klasy został dokonany już przed stworzeniem świata, to wybór jednostek do wybranych klas odbywa się wtedy, gdy one lojalnie odpowiedzą na Boskie wezwanie oddając się Jemu całkowicie, tak właśnie jak oficerowie i żołnierze armii podlegają indywidualnemu poborowi dopiero po długim czasie od ustawy rządowej powołującej armię złożoną z oficerów i żołnierzy. Dalej istnieje wstępny przypadkowy pobór i selekcja oficerów i żołnierzy, po czym następuje ich ostateczna końcowa selekcja: kadetów przez ćwiczenia i końcowy egzamin, a rekrutów przez ostateczny egzamin następujący po egzaminie wstępnym. Podobnie nasze powołanie i wybór musi być zapewniony przez wierność do śmierci (2Piotr 1:10; Obj. 17:14), po wstępnym powołaniu przez usprawiedliwienie i pierwotnym wyborze przez spłodzenie z Ducha Św. Często kadeci i żołnierze bywają odrzucani w ostatecznym kwalifikacyjnym egzaminie, długo po pierwotnym poborze – tak samo w ostatecznym wyborze zostaną odrzuceni ci spośród ludzi, którzy nie dochowali wierności mimo iż byli pierwotnie powołani i wybrani (Jan 6: 70; 17: 12; 1Kor. 9:24 27).
Kalwinistyczna doktryna o dowolnym przeznaczeniu jednostek ku zbawieniu, łączy się z doktryną o dowolnym przeznaczeniu wszystkich nie wybranych jednostek na wieczne męki. Taki jest pogląd Kalwinistów na potępienie. W przeciwieństwie do tego Biblijna doktryna o przeznaczeniu klas i doborze jednostek, spełnia zadanie ćwiczenia wybrańców i stworzenia z nich prawdziwych wybawicieli wszystkich nie wybranych (Obj. 17:21; Dz. 3:19-21; Rzym. 8: 16-23; 11:25-33; Gal. 3:8, 16, 29; Jan 17:20-23; Efez. 1:9, 10; Obj. 22:17). Tego właśnie powinniśmy oczekiwać od naszego doskonałego Boga. Nie po to przecież wybieramy urzędników w naszych wyborach aby oni byli uszczęśliwieni a my byśmy cierpieli wszelkiego rodzaju zło, lecz po to, aby oni wydali ustawodawcze i sadowe zarządzenia, które uczyniłyby nas szczęśliwymi i sprzyjały rozwojowi naszych interesów. Tak czyni Bóg, po to wybierając prawodawców, wykonawców i sędziów w Królestwie Tysiąclecia, aby przez nich sprowadzić błogosławieństwo i uszczęśliwić wszystkich nie wybranych. I tak jak nie wszyscy obywatele są wybrani na prawodawcze, wykonawcze i sądowe stanowiska w rządzie a tylko pewne osoby, kwalifikujące się do tego rzeczywiście lub przypuszczalnie,