ŚWIATY I WIEKI BIBLIJNE

(ciąg dalszy z nr 142)

GŁÓWNE OBJAWIENIA NOWEGO TESTAMENTU

      Nowy Testament pozwala nam pełniej poznać człowieka w jego pierwotnych warunkach, w okresie upadku i w nowych warunkach. Jaśniejszym staje się też dla nas grzech i jego istota, oraz dozwolenie, kara, wina, pokuta i zniszczenie. Lepiej rozumiemy dobrych i złych aniołów, ich przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Pojmujemy lepiej Kościół z Chrystusem jako tajemnicę Bożą, a więc Jego stworzenie, pouczenie, usprawiedliwienie, uświęcenie, wyzwolenie, przeznaczenie, organizację, porządek, dyscyplinę, misję, prawo, odpoczynek, sąd, chrzest, Wielkanoc, ziemskie przywileje i obowiązki, nieprzyjaciół i Jego dziedzictwo. Pojmujemy lepiej Światy 1 Wieki z ich Żniwami i planami, które ogólnie są Planem Boga. Jeśli zaś chodzi o sprawę najistotniejszą i główną w Boskim Planie – to Nowy Testament pozwala nam poznać pełniej okupową ofiarę Chrystusa i wynikłe z niej powołanie Wieku Ewangelii do Boskiej natury, otrzymywanej w Pierwszym Zmartwychwstaniu oraz przywrócenie ludzkości do pierwotnej doskonałości przez zmartwychwstanie w okresie Tysiąclecia. W związku z tym pojmujemy tez pełniej klasę Starożytnych Godnych, Wielką Kompanię, klasę Młodocianych Godnych i klasę Wtórnej Śmierci, a także Wtóre Przyjście Jezusa, Królestwo Boże, ostateczne nagrody i kary oraz ostateczny triumf Boga nad wszystkimi złymi istotami, rzeczami i zasadami. W krótkości mówiąc, Nowy Testament uczy nas lepiej rozumieć całość Boskiego Planu. Najwspanialszym doprawdy jest drugi cel Wieku Ewangelii, a mianowicie potok nauki, podanej ku wierzeniu i praktyce jako całość rady Bożej. Nasza znajomość i nasze rozumienie tych spraw dowodzą, że Boskie zamierzenia dotyczące Wieku Ewangelii, odniosły skutek podobnie, jak wszystkie inne Jego zamierzenia.

      Tak jak trzecim celem Wieku Żydowskiego było udowodnienie, że człowiek nie jest zdolny zbawić samego siebie przez wykonywanie Zakonu, ale że potrzebny mu jest Zbawiciel, tak trzecim zamierzeniem Wieku Ewangelii było udowodnienie, że człowiek może być zbawiony przez Ewangelię i że Jezus Chrystus jest Zbawicielem ludzi. Aby takie świadectwo mogło być dane, Jezus nie tylko sam uczył o tych sprawach, lecz przygotował najpierw dwunastu a następnie siedemdziesięciu i innych, do tego dzieła. Ci z kolei uczyli następnych głoszenia świadectwa, następni jeszcze innych i tak było aż do końca Wieku. W świadectwach swych podkreślali oni, że zbawienie Kościoła jest podczas Wieku Ewangelii, a zbawienie świata w ciągu Tysiąclecia (Joel 2:28, 29; Dz.Ap. 3:19-26; 15:13-18; Rzym. 8:16, 23; 11: 25-33; Gal. 3:8, 13-16, 29; Jan 17:20-23; Efez. 1:3-12; Obj. 22:17). Dając to świadectwo – świadectwo Królestwa –
kol. 2
uczyli Ewangelii i rozpowszechniali Biblię we wszystkich językach świata (Mat. 24:14), jak również ganili świat za grzechy i zapowiadali nadejście sprawiedliwości i sądu (Jan 16:8-11). W zgodzie ze zleceniem Pana rozpoczęli dawanie świadectwa w Jeruzalemie, czynili to później w Judei i Samarii a następnie rozszerzyli to dzieło aż po krańce świata (Mat. 28:18-20; Mar. 16:16; Łuk. 24:47-49; Dz.Ap. 1:8), oferując je każdemu Żydowi.

      Podobnie jak trzeci cel Wieku Żydowskiego, uwydatnił znaczenie winy i potępienia (Rzym. 3:20; 7:7-20; Gal. 3:10) oraz głęboką tęsknotę wiernych Izraelitów za Zbawicielem (Gal. 3:22-24; Rzym. 7:21-25), tak trzecim celem Wieku Ewangelii jest przedstawienie Ewangelii jako środka Zbawienia, którym nie był Zakon (Rzym. 8:1-4), a Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela opisanego w niej. Jakże cenne jest to poselstwo! Jest w nim nowa nadzieja, zdrowie i żywot dla świata, jak i nieśmiertelność dla Kościoła zapowiedziana przez Jezusa Chrystusa w Ewangelii (2Tym. 1:10). I tak jak Wiek Żydowski dokonał swego trzeciego zamierzenia wykazawszy grzeszność wszystkich ludzi, ich niezdolność do zbawienia samych siebie przez uczynki Zakonu, oraz ich potrzebę Zbawiciela, tak Wiek Ewangelii spełnił swe zamierzenie, niosąc na cały świat i między wszystkich ludzi naukę o pełnym zbawieniu Kościoła w ciągu Wieku Ewangelii i o zbawieniu świata podczas Tysiąclecia. Zaiste wszyscy będziemy chwalić Boga, błogosławić Go i dziękować Mu za urzeczywistnienie trzeciego zamierzenia Wieku Ewangelii!

      Istnieje ścisły związek pomiędzy czwartym zamierzeniem Wieku Ewangelii i czwartym zamierzeniem Wieku Żydowskiego. Czwartym bowiem zamierzeniem Wieku Żydowskiego było objawienie sprawiedliwości Chrystusa jako Tego, który wypełnił Zakon (Rzym. 10:4). Zaś czwartym zamierzeniem Wieku Ewangelii jest, by sprawiedliwość Chrystusa – wypełniciela Zakonu – stała się w sposób przypisany przez wiarę, udziałem wszystkich prawdziwych wyznawców. Dla spełnienia tego dzieła, głoszono w tym Wieku pokutę wobec Boga i wiarę w naszego Pana Jezusa, w celu uzyskania przebaczenia grzechów (Łuk. 24:47; Dz.Ap. 2:38; 3:19; 5:31; 10:43; 11:18; 20:21) i przypisaną Chrystusową sprawiedliwość (Rzym. 3:21-28; 4:2-8, 22-5:1; 10:4; 1Kor. 1:30; Gal. 2:16; 3:21-24; Filip. 3:9). W niektórych z tych cytatów używane jest wyrażenie: „wiara Jezusa Chrystusa”. Oznacza ono wierność czyli sprawiedliwość Jezusa Chrystusa. Między innymi, w następujących cytatach używane jest słowo „wiara” w znaczeniu wierności: Mat. 23:23 Filem. 5; Rzym. 3:3; 1Tym. 5:12; 1:19. Warunkiem uzyskania Chrystusowej sprawiedliwości była po pierwsze pokuta, obejmująca uświadomienie sobie grzechu, żal, wstręt do grzechu, wyznanie winy, wyrzeczenie się grzechu, pragnienie przebaczenia i postanowienie poprawy. Po drugie była nim też

poprzednia strona – następna strona