Teraźniejsza Prawda nr 188 – 1960 – str. 11
że Izrael „przybliżający się do ziemi Chananejskiej, wyobraża Kościół – prawdziwy i nominalny – przybliżający się do Królestwa Tysiącletniego”. Z tego powodu „zestawienie typu wyłącza z konieczności Starożytnych Godnych (którzy są w grobach) z obrazu”. Dalej pisze on jak następuje: „z tego nie należy wnosić, że ta drugą połowa pokolenia Manasesa wyobraża Starożytnych Godnych. Albowiem ta druga połowa na stronie zachodniej i pozostałe dziewięć pokoleń Izraela stoją za dziesięć pokoleń i wyobrażają całą klasę restytucyjną; dziesięć to liczba wyobrażająca doskonałość lub zupełność natur niższych od natury Boskiej”.
(43) W ten sposób br. Johnson jasno dowodzi, że teraz przy końcu Wieku, gdy przybliżamy się do Królestwa Tysiącletniego (przybliżyliśmy się dotąd na tyle, że od jesieni 1954 znajdujemy się w okresie Bazylei, w jej pierwszym zachodzącym początku, wyjdzie na widownię klasa bardzo blisko spokrewniona i stowarzyszona z Młodocianymi Godnymi (braćmi tego samego pozaobrazowego pokolenia Manasesa). Członkowie tej klasy więcej aniżeli inni, okazują się jakoby prawdziwie byli z klasy Młodocianych Godnych. Choć między wybranymi tak wyglądają, to jednak nie są oni aktualnie z nich. Albowiem co się tyczy ich ewentualnego dziedzictwa, to otrzymają je na pozaobrazowej zachodniej stronie Jordanu, przedstawiającej Niby Wybrańców i nie wybranych (razem z dziewięcioma pozafiguralnymi pokoleniami – klasą restytucyjną), a nie na pozaobrazowej wschodniej stronie Jordanu z wybranymi pozaobrazowymi 2½ pokoleniami. I oto mamy klasę poświęconych członków Obozu Epifanicznego, poświęcających się podczas tej części Epifanii, która następuje po jesieni 1954 (kiedy drzwi na Dziedziniec, czyli wejście przez które można było stać się wybranym, zostały na zawsze zamknięte dla tych, którzy chcieliby tam wejść i rozpoczęła się odtąd budowa Obozu Epifanicznego jako odrębnego od Dziedzińca, podczas rozpoczęcia pierwszego zachodzenia okresu Bazylei), oni więcej aniżeli nie poświęceni Niby Wybrańcy, znajdują się bardzo blisko Młodocianych. Godnych, sympatyzując i będąc z nimi stowarzyszeni w tym życiu, we wszystkich doświadczeniach poświęcenia, łącznie z ich walką przeciwko grzechowi, błędowi, samolubstwu i światowości. Z powodu doświadczeń członków tej klasy wynikających z poświęcenia w tym życiu, gdy grzech ma jeszcze przewagę, oni więcej niż inni będą zdolni stać się głównymi pomocnikami Starożytnych
kol. 2
i Młodocianych Godnych w ich Tysiącletniej służbie w Królestwie (Ps. 107:21, 22; E. tom 11 str. 293; E. tom 15 str. 547). W świetle tych rozważań, mamy dobry powód do wierzenia, że poświęceni członkowie Obozu Epifanicznego są przedstawieni pod figurą połowy pokolenia Manasesowego, która otrzymała swe dziedzictwo na zachodniej stronie Jordanu. W E. tomie 12 str. 187 u dołu i 188 br. Johnson wyraża się o Niby Wybrańcach jako o „piątej klasie wybranej”, gdyż oni w wielu razach o mało nie stali się wybranymi. Można to prawdziwie powiedzieć o poświęconych członkach Obozu Epifanicznego.
POZAFIGURALNA KRÓLOWA Z SABY
(44) Podobnie królowa z Saby, która przyjechała ażeby dowiedzieć się o sławie i mądrości Salomona (1Król. 10:1-13; 2Kron. 9:1 12; T.P. 1954 z lipca), reprezentuje wielu poświęconych członków Obozu Epifanicznego. Jak to jest pokazane w P’55, 44, królowa z Saby wyobraża osobną klasę (grupę) pomiędzy członkami Obozu Epifanicznego, a mianowicie tych spośród nich, którzy po jesieni 1954 lecz przed otwarciem drogi świętej, albo się już poświęcili lub też mają się wkrótce poświęcić (czyli uczynią to zanim okres Epifanii w szerszym znaczeniu zakończy się). Przychodzą oni w styczność z małym pozaobrazowym Salomonem – br. Johnsonem, szczególnie przez jego pisma albo przez tych, którzy są już takowymi oświeceni. Wśród członków Obozu Epifanicznego w bliskim pokrewieństwie ze sobą znajdują się: (1) klasa (grupa) poświęcona i (2) tacy, którzy po zbadaniu Prawdy nie poświęcają się. Te dwie grupy mimo pokrewieństwa, są wyróżnione przez figurę, przy czym pierwsza z nich jest wyobrażona przez królową a druga przez jej poczet lub orszak (1Król. 10:2). Poświęcenie się członków tej pierwszej grupy przedstawionych w królowej z Saby, którzy w czasie rozpoczęcia badania Prawdy nie byli poświęceni, jest pokazane w podarunkach królowej – szczególnie w rzeczach wonnych (które reprezentują wyborne władze ludzkie) – danych Salomonowi po poznaniu przez nią jego mądrości. W tym obrazie Wielkie Grono i Młodociani Godni znajdujący się w różnych grupach Prawdy podczas okresu Epifanii – szczególnie oczyszczeni Lewici między nimi – są reprezentowani przez sług Salomona i Hirama (1Król. 9:26, 27; 10:11, 22; 2Kron. 8:17, 18; 9: 10, 21; T.P. 1954, 49 par. 3; P’54, 24, 42 par. 3, 60 par. 4).
(Ciąg dalszy nastąpi)
PYTANIA BEREAŃSKIE
(26) Do jakiej ogólnej klasy należą wszyscy, którzy ostatecznie .staną się obozowcami Epifanii? Kto oprócz żydów z czasów przed nawróceniem Izraela wiernych przymierzu, może być członkiem tej klasy? Jak br. Johnson to wykazał? Jaką konkluzję powinniśmy wyciągnąć z tego? Od jakich warunków ostatecznie zależeć będzie stanowisko w Obozie Epifanicznym i pomiędzy Niby,Wybrańcami?
(27) Co miał a czego nie miał na myśli br. Johnson gdy (mówił: „osoby dawniej usprawiedliwione z wiary, które trzymają się okupu i wykonują sprawiedliwość oraz nawróconego Izraela”? Z czego to logicznie wynika? Jakie dwa błędne dowodzenia w tym względzie są podawane i czego dowodzą paragrafy 23 do 26?
(28) Jaka zmiana zaszła jesienią 1914 odnośnie