Teraźniejsza Prawda nr 188 – 1960 – str. 8
(31) Wielokrotnie i różnymi sposobami br. Johnson wykazał, że chociaż upłynął czas na elekcyjne cele w Wieku Ewangelii, to jednak tymczasowe usprawiedliwienie miało dalej trwać dla tych, którzy zostali usunięci z Dziedzińca w wyniku ich nie poświęcenia się do momentu dostosowania rzeczy na Dziedzińcu jesienią 1954, czyli w końcu pozaobrazowych 80 dni (1874-1954) oczyszczenia pozaobrazowej matki po urodzeniu córki. W dodatku do tego podał on niektóre punkty świadectwa dowodzącego, że po jesieni 1954 – po zamknięciu na zawsze bramy Dziedzińca będącej wejściem do klasy Lewitów – nikt nie mógł wejść do stanu tymczasowego usprawiedliwienia potrzebnego dla elekcyjnych celów Wieku Ewangelii, ci zaś którzy przyjmują Jezusa jako swojego Zbawcę stają się tymczasowo usprawiedliwionymi, ale dla celów Obozu Epifanicznego. Jako jeden z punktów tego świadectwa, br. Johnson wykazywał, że w jesieni 1954, gdy zaczęło się zachodzenie Epifanii i Bazylei po 80 dniach oczyszczania pozaobrazowej matki po córce, Wielkie Grono w znaczeniu sług Prawdy, zaczęło przynosić ofiarę poświadczającą jako dowód, iż jego oczyszczenie zostało dokończone. On wykazał również, że z chwilą rozpoczęcia poświadczającej służby Wielkiego Grona, której początek nastąpił w jesieni 1954 (tj. w 40 lat poświadczającej służbie Małego Stadka), pozaobrazowy Dziedziniec będzie skompletowany w jego ostatnim członku, a okres Bazylei rozpocznie się w jej pierwszym początkowym zachodzeniu na Epifanię. To oznacza rozpoczęcie podwójnej pracy budowania Obozu Epifanicznego jako od rębnego od Dziedzińca: (1) spomiędzy pogan i (2) spomiędzy Żydów, przez nawracanie ich do Prawdy o Chrystusie jako Zbawcy i Królu (E. tom 9 str. 156, T.P. 1952 str. 25. Podana Teraźniejsza Prawda zawiera w zdaniu od 6 wiersza z dołu do końca nieakuratność w tłumaczeniu. W poprawnym tłumaczeniu zdanie to brzmi jak następuje: „Ta praca będzie się składała z budowania Obozu Epifanicznego (1) spośród wyznawców kościoła nominalnego po jego zniszczeniu i (2) spośród cielesnego Izraela po tym, gdy patrzeć będą na Tego, którego przebodli smucąc się z tego” – Zach. 12:10; E. tom 4 str. 31, 100, 105; P’41, 82 kol. 2; P’54, 54-59; E. tom. 5 str. 420, 421; P1930, 15). Ta podwójna praca jest ostatnią ogólną pracą Wielkiego Grona, bez żadnych innych specjalnych czynności jakie miałyby nastąpić przed opuszczeniem ziemi przez tę klasę. Zatem jest to dość długo przeciągająca się praca, która miała swój początek w jesieni 1954 a zakończy się kiedyś w przyszłości w niepewnej ilości lat. Co się zaś tyczy poświadczającej służby Małego Stadka, to rozpoczęła się ona jesienią 1914 i była ograniczona do okresu 25 miesięcy, po którym nastąpiła nowa faza pracy Kapłanów, skierowana przeciwko Kozłowi Azazela. Ta faza zaczęła się w dniach 9-25 listopada 1916 (zob. T. P. 1935 str. 3 par. 1).
(32) W niektórych wyżej cytowanych odnośnikach, br. Johnson podaje myśli odnośnie poświadczającej służby Wielkiego Grona, jako szczególnie odnoszącej się do nawrócenia cielesnego Izraela. Przyznaje on tam,
kol. 2
że po skompletowaniu Dziedzińca w jego członkostwie jesienią 1954, niektórzy poprzednio niewierzący w Jezusa jako ich Zbawcę, przyjmą Go jako takiego, wskutek czego staną się nowymi tymczasowo usprawiedliwionymi osobami dla celów Obozu Epifanicznego. Np. w T.P. 1949, 42 par. 3 po oznajmieniu, że w zgodzie z Obj. 22:11 powołanie do członkostwa w klasie Młodocianych Godnych ustanie w październiku 1954 – przez co pokazał, że w tym czasie drzwi do pozaobrazowego Dziedzińca zostały zamknięte na zawsze – na innym miejscu pisał, iż cielesny Izrael po swoim nawróceniu, które nastąpi po roku 1956, zrozumie jakie jest jego właściwe miejsce w Boskim ziemskim wyborze. W P’47, 53 par. 2Podaje on, że „koniec anarchii nastąpi kiedyś po roku 1958 a jeszcze później przyjdzie druga faza ucisku Jakuba, oraz nawrócenie Izraela”. Z powyższego widać spodziewanie br. Johnsona, że na wiele lat po pierwszym początkowym zachodzeniu okresu Bazylei i zamknięciu drzwi wejścia na Dziedziniec jesienią 1954, dużo żydów niewierzących do tego czasu w Jezusa, przyjmie Go jako swego Zbawcę stając się przez to nowymi tymczasowo usprawiedliwionymi osobami. Tacy jako nawrócony Izrael staną się częścią Obozu Epifanicznego.
TYMCZASOWE USPRAWIEDLIWIENIE DZIAŁA
AŻ DO ROZPOCZĘCIA RESTYTUCJI
(33) Jeszcze jedno miejsce podaje naukę br. Johnsona, że wiele jednostek niewierzących dawniej w Jezusa przyjmie Go jako ich Zbawcę, stając się tymczasowo usprawiedliwionymi po jesieni 1954, chociaż nie do celów wyboru w Wieku Ewangelii. Ta podstawowa zasada jaką on podał, znajduje się w T.P. 1928 str. 84 par. 3 gdzie czytamy: „Doktryna tymczasowego usprawiedliwienia działającego od czasu Abla, Enocha i Noego (Żyd. 11:4-7), aż do Restytucji, jest zgodna z Pismem Świętym i pozostanie taką jak długo list do Rzym. 4:1-25 itd., pozostanie częścią Biblii, doktryna ta trwać będzie pomimo ataków”. Co się zaś tyczy rozpoczęcia Restytucji on jasno wykazał, że przed zastosowaniem okupu za świat wszyscy wybrani – Wielkie Grono i Młodociani Godni – dokonają swego biegu w tym życiu, oraz że wtedy będzie miała miejsce wieczerza wesela Barankowego, po których to faktach zostanie otwarta droga święta i rozpocznie się Restytucja. Wykazał także, iż Wielkie Grono nie będzie wyzwolone aż po roku 1954 gdy minie pewna liczba lat. Zauważmy również następujące zdanie: , Wielkie Grono będzie tu o wiele dłużej aniżeli do kwietnia 1958, a Restytucja nie może przyjść dla świata prędzej, aż po wieczerzy weselnej Baranka, co również nie nastanie przed ale po wyzwoleniu Wielkiego Grona” – Obj. 19:9 (P’39, par. 1). „Mając na uwadze ten fakt, że dzieci według prawa porządku nie są spładzane prędzej aż po wieczerzy weselnej rozumiemy, iż klasy Starożytne i Młodociano Godna jako części świata restytucyjnego, powstaną z śmierci do życia (będzie to momentalne zmartwychwstanie do doskonałości