Teraźniejsza Prawda nr 412 – 1990 – str. 68
czynili ogromne wysiłki, aby swoje granice rozciągnąć do Jordanu i posiąść większość terytoriów izraelskich na wschód od tej rzeki (2Król. 9:5). W istocie spór, rozpoczęty o wiele lat wcześniej w czasach panowania Achaba, ojca króla Jorama, który stracił życie w walce o ten właśnie Ramot Gilead, ciągnął się dalej.
Ochozjasz (król Judy) brał w tej wojnie (2Król. 8:28) udział wraz z Joramem (królem izraelskim), a kiedy ten został poważnie raniony w ostatniej akcji i udał się do Jezreel, by leczyć swoje rany, Ochozjasz odwiedził go tam, chcąc w ten sposób okazać jemu swoją sympatię (w. 29). W takim przebiegu spraw stan wojenny utrzymywał się pośród wojskowych dowódców w obozie, w którym Jehu został pomazany przez Elizeusza na króla Izraela (2Król. 9:15), w celu zniszczenia domu Achaba i Jezabeli (2Król. 9:1-13, 30-37).Jehu zranił też Ochozjasza, króla Judy, w trakcie jego ucieczki (2Król. 9:16-29). Panując przez dwadzieścia osiem lat prowadził bezprecedensową walkę wyniszczającą żydowską monarchię.
Hazael zaczynał jako oficer Benadada, króla Syrii. Po pomazaniu go przez Elizeusza na króla zdradziecko zamordował króla Benadada i sam został królem, panując przez czterdzieści lat. Dalsze informacje dotyczące Hazaela, które podaje Pismo Święte są ograniczone do krótkich uwag o prowadzonych przez niego wojnach z Ochozjaszem i Joazem (królami Judy) oraz z Joramem, Jehu i Joachazem (królami Izraela) (2Król. 8:28; 9:14; 10:32; 12:17; 13:3; 2Kron. 22:5).
Trudno jest rozróżnić liczne walki i zwycięstwa trwające przez ponad czterdzieści lat i podane w tych informacjach. Pewne jest jednak, że zazwyczaj Hazael miał przewagę nad hebrajskimi królami. Kiedy jednakże Jehu był dowódcą armii, zanim został królem, Hazael nie odnosił zwycięstw w walce o Ramot Gilead (2Król. 9:14).
kol. 2
Później Hazael zniszczył granice Izraela i zajął wszystkie jego terytoria poza Jordanem, przeszedł przez szerokość Palestyny i wprowadził swoje armie do ziemi filistyńskiej. Następnie oblegał Jerozolimę i odstąpił od niej po otrzymaniu skarbów ze świątyni i pałacu. Szczegóły tych podbojów stanowiły dosłowne spełnienie przerażających przepowiedni Elizeusza. Ów w zdolny i zwycięski (lecz pozbawiony zasad) uzurpator opuścił tron w chwili śmierci na rzecz swego syna Benadada.
DZIAŁANIA ANTYTYPICZNYCH JEHU I HAZAELA
Działalność antytypicznego Jehu oraz Hazaela występuje w czasie Epifanii (w jej szerszym znaczeniu). Jehu (izraelski) przedstawia bardziej konserwatywne klasy pracy te, które doprowadzą do wielkiego symbolicznego trzęsienia ziemi (rewolucji) Hazael (syryjski) natomiast jest typem na bardziej radykalne ruchy wśród klas pracujących i doprowadzi on do symbolicznego ognia (anarchii). Podobnie pokazane jest, że antytypiczny Jehu przed symbolicznym trzęsieniem ziemi będzie podtrzymywał obecne rządy (antytypicznego Jorama izraelskiego) w opozycji do antytypicznego Hazaela (2Król. 8:28, 29; 9:1, 2, 14, 15). Te trzy partie, jak rozumiemy, odnoszą się do trzech podziałów chrześcijaństwa (wielkiego miasta w Obj.16:19).
(1) Klasy pracujące przedstawione w państwie, kościele i kapitale (Joram i Ochozjasz),
(2) Konserwatywne partie pracy (Jehu),
(3) Radykalne partie pracy (Hazael).
Walka będzie przebiegała trójstronnie prowadzona przez konserwatywną partię pracy, alternatywnie łączącą się z klasami panującymi przeciw radykalnej partii pracy skądinąd zwalczającą klasy panujące, gdy nie są zagrożone przez radykałów