Teraźniejsza Prawda nr 410 – 1990 – str. 44
wszystkich Ludzi, którzy mieszkali na ziemi. (4Moj. 12:3). Pokora jest jedną z najważniejszych cech charakteru. Człowiekowi cichemu łatwiej jest okazywać innym delikatność i cierpliwość niż temu, któremu brak cichości. I tak wymieniając owoce Ducha Świętego, święty Paweł wymieniła cichość (Gal. 5:22).
Kiedy Pan przyrzekł, że Jego obecność będzie towarzyszyć Mojżeszowi, przemawiał On jako do Pośrednika. Dlatego powiedział: „Oblicze moje pójdzie przed tobą”. Gdy tylko Mojżesz dokonał inauguracji Przymierza Zakonu przy Synaju, Izrael znalazł się w związku przymierza z Bogiem, a Bóg z Izraelem.
NIEPOWODZENIE IZRAELA ZWIĄZANE Z „WEJŚCIEM DO ODPOCZNIENIA”
Ktoś mógłby pomyśleć, że Boska obietnica dania odpocznienia mogłaby oznaczać, że Mojżesz powinien mieć spokój umysłu, i że wszyscy, którzy dostosują się do Mojżesza i Bożych obietnic również będą mieli spokój umysłu. Ale ten umysłowy odpoczynek nie jest tym odpoczynkiem, o który nam chodzi. Izraelici wędrowali z ziemi egipskiej do ziemi obiecanej, która miała się stać ich wiecznym dziedzictwem, jeśli oni zachowają swoje przymierze. Jednakże spośród wszystkich osób dorosłych, które wyszły z Egiptu tylko Kaleb i Jozue weszli do Chanaanu (4Moj. 32:11-12). Większość zaniedbała wejścia z powodu braku wiary. Czterdziestoletnie błąkanie się po pustyni było spowodowane ich bojaźliwością i wynikającym z niej buntem.
Kiedy w czasie podróży po puszczy Izrael ostatecznie dotarł do miejsca, z którego mógł ujrzeć krainę Chanaan, wysłano szpiegów, aby zbadali sytuację i zdali sprawę jak najlepiej można by wejść do ziemi obiecanej. Prócz Kaleba i Jozuego, raporty wszystkich szpiegów były niepomyślne (4Moj. 13:31-33). Wtedy lud z powodu bojaźni oświadczył: „Nie będziemy mogli ciągnąć przeciw tamtemu ludowi… Tameśmy też widzieli olbrzymy [sprawozdanie to bez wątpienia było nieprawdziwe] … i zdaliśmy się sobie przy nich jako szarańcza”. Szemrano z powodu braku wiary przeciwko wejściu do ziemi. Dlatego Bóg w swoim gniewie przysiągł, ,,że nie wnijdą do odpocznienia mojego” (Żyd. 3:11).
TYPICZNY I ANTYTYPICZNY ODPOCZYNEK
Apostoł Paweł pokazuje, że odpoczynek w Chanaanie stanowi typ odpocznienia ludu Bożego w obecnym Wieku Ewangelii (Żyd. 4:3, 9). Przez wiarę my odpoczywamy w Bogu – odpoczywamy w Jego obietnicach. W obecnym czasie nie są w stanie poruszyć nas żadne przeciwne warunki. Nasz odpoczynek jest rzeczywistością; odpoczynek Izraela był typem.
Antytypiczne odpocznienie, do jakiego wchodzi lud Pański ma dwie fazy. My, którzy wierzymy,
kol. 2
wchodzimy do odpocznienia już teraz. Mamy pokój Boży, który panuje w naszych sercach i kieruje naszym życiem. Mamy pokój wypływający z wiary, odpoczynek wypływający z wiary, ufność, że Bóg będzie kierował biegiem naszego życia. Dlatego jesteśmy zadowoleni, chociaż jeszcze nie zupełnie. I nie będziemy zupełnie zadowoleni dopóki nie wejdziemy do naszego rzeczywistego odpoczynku. Naszym rzeczywistym odpoczynkiem będzie stan doskonałości w Jego Królestwie.
Święty Paweł omawiając tą kwestię w trzecim i czwartym rozdziale Listu do Żydów oświadcza, że lud Izraelski nie wszedł do odpocznienia: nie dlatego, iż Bóg nie dotrzymał swoich zobowiązań, ale dlatego, że nie miał właściwej wiary w Pana. Pokazali, że mają „serce złe i niewierne” (Żyd. 3:12). Dalej mówi: „Bójmyż się tedy, aby snać zaniedbawszy obietnicy o wejściu do odpocznienia jego, nie zdał się kto z was upośledzony” (Żyd. 4:1). Istnieją tu bowiem pewne wymagania, istnieją też pewne warunki. Apostoł pragnie nam powiedzieć, że ktokolwiek chciałby być z Jego ludu musi zachować czujność, albo nie wejdzie do wiecznego odpoczynku Bożego. Będzie taka klasa zwycięzców, a Bóg z góry przeznaczył i z góry postanowił, że oni wejdą do owego wspaniałego i doskonałego odpoczynku. Jeśli będziemy wierni to i my po zmartwychwstaniu również osiągniemy ów chwalebny odpoczynek.
JOZUE TYPEM NA CHRYSTUSA
Obecnie świat nie jest w stanie wejść do odpocznienia. Świat jest jako szalejące morze. Ludzkość nie weszła we wzajemną zależność z Bogiem. Według tego co mówi Pismo Święte, ludzkość jest biednym, wzdychającym stworzeniem, mozolącym się w bólu. Nie dostrzegają przygotowanego przez Boga odpocznienia. My jednak rozumiemy, że kiedy antytypiczny Mojżesz, ów wielki Pośrednik, zostanie skompletowany, poprowadzi ludzkość do odpoczynku (5Moj. 18:15; Dz.Ap. 3:22). Mojżesz nie wprowadził Izraela do ziemi obiecanej. Uczynił to Jozue, jego nowy przywódca, który przeprowadził go przez Jordan. Tym samym typ pokazuje, że rodzaj ludzki wejdzie do ziemi obiecanej nie przy pomocy Zakonu, ale Zbawiciela. Imię Jozue znaczy „zbawca” – greckie Jesous (Żyd. 4:8, margines). Tak więc, Jezus poprowadzi cały rodzaj ludzki tych, którzy zechcą, do prawdziwej ziemi Obietnicy – do stanu miłości i lojalności wobec Boga oraz zasad sprawiedliwości. Aby doprowadzić świat do stanu tych wszystkich błogosławieństw, jakie Bóg przygotował dla człowieka, potrzeba będzie całego tysiąca lat Królestwa Mesjasza.
Nasz Pan wszedł do odpocznienia ufając, iż Ojciec Niebiański wypełni wszystkie swoje wspaniałe obietnice. Tym samym Jezus [Głowa antytypicznego Mojżesza] mógł cieszyć się doskonałym odpoczynkiem serca i zdawał sobie sprawę ze stałej obecności Ojca z Nim.