NASZ TEKST ROCZNEGO GODŁA NA ROK 1960

„Człowieka spolegającego na tobie zachowywasz w pokoju, w pokoju mówię, bo w tobie ufa”.

Izajasz 26:3

      Pokój jest spoczynkiem serca i umysłu stanem spokoju albo ciszy. On jest wolny od zaburzeń i podniecenia, bowiem jest to stan ciszy i wytchnienia. Pokój udzielony nam przez Boga jest tym spoczynkiem serca i umysłu, który wynika z przyciągnięcia nas do Niego przez Chrystusa, a także z naszej świadomości, że jesteśmy w zgodzie z Nim i Jego zarządzeniami.

      W pierwszym wypadku, pokój powstaje jako wynik świadomości, że nasze grzechy są nam przebaczone przez zasługę Chrystusową, co daje nam pokój z Bogiem (Rzym. 5:1). To następuje najpierw w naszym stanie tymczasowego usprawiedliwienia. W drugim wypadku, pokój powstaje ze świadomości, że jesteśmy w zgodzie z dobrą wolą Bożą, przez co otrzymujemy pokój Boży (Filip. 4:7). To następuje w naszym stanie poświęcenia albo uświęcenia, wtedy gdy całkowicie wyrzekamy się własnej woli i woli świata a przyjmujemy w zupełności wolę Bożą, będąc z niej całkowicie zadowoleni. Nic nie powinno usunąć pokoju z naszego serca i umysłu. Raczej zachowujmy sami siebie w pokoju z Bogiem i w pokoju Bożym.

      Przyjść do stanu pokoju z Bogiem, znaczy dojść do pojednania z Nim. To wskazuje na poprzedni stan wrogości i oddalenia umysłowego z powodu złośliwych uczynków (Kol. 1:21). Przeto mieć pokój z Bogiem oznacza, że to oddalenie należy już do przeszłości i że oddalony, obecnie wrócił do harmonii z Bogiem
kol. 2
– odwrócił się od grzechu i stara się kroczyć ścieżką sprawiedliwości. Jest to krok wiary, któremu towarzyszy reforma życia. Radujemy się z tymi wszystkimi, którzy doszli tym sposobem do takiego stanu, to jest stanu tymczasowego usprawiedliwienia; jesteśmy zadowoleni, że oni uzyskali przewagę w stosunku do stanu ogromnych mas ludzkości, którą bóg świata tego tak zaślepił, aby nie widziała piękności Bożej i nie pożądała pokoju z Bogiem, która nie doznała gorzkości z owocu grzechu.

      Lecz u Izajasza 26:3, prorok odnosi się do klasy tych ludzi, którzy postąpili poza stan pokoju z Bogiem. On mówi o klasie ludzi, którzy doszli do posiadania „pokoju Bożego, który przewyższa wszelki rozum”. Taki pokój mogą osiągnąć tylko ci, którzy całkowicie oddali się Bogu – którzy oddali swój czas, talenty, wpływ, życie, środki i wszystko co posiadali. Tacy posiadają pokój, którego drudzy nie znają. W miarę jak oni wiernie wypełniają swoje poświęcenie dzień po dniu, to ten pokój Boży prowadzi rząd w ich sercu nawet wśród zaburzeń i ucisku; jest to wewnętrzna cisza i spokój, który jest bezpośrednim wynikiem zażyłego, osobistego pokrewieństwa ich duszy z Bogiem. W nich jest pokój Boży, pokój serca, taki jaki Sam Bóg posiada w Swym sercu. Tylko Bóg może go udzielić i tylko Jego prawdziwe dzieci mogą w zupełności zaznać takiego pokoju.

      Jezus posiada ten sam rodzaj pokoju w Swym sercu, co i Bóg. To było prawdą nawet w czasie,

poprzednia strona – następna strona