Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 183
jak również ci, którzy poświęcali się od jesieni 1914 do jesieni 1954 razem z członkami Wielkiej Kompanii, którzy od ok. r. 1917 zaczęli być usuwani ze Świątnicy, jako zupełnie poświęceni wierzący, zajęli swe stanowisko na Dziedzińcu; i (c) wszyscy, którzy poświęcają się po dostosowaniu rzeczy na Dziedzińcu jesienią 1954, zajmują stanowisko, jako zupełnie poświęceni wierzący w Obozie (gdzie znajdzie się cała klasa restytucyjna po otwarciu drogi świętej). Przeto jak widzimy, w różnych okresach czasu zupełnie poświęceni wierzący mają swe stanowiska przedstawione trzema różnymi sposobami: (a) w Świątnicy, (b) na Dziedzińcu i (c) w Obozie, zależnie od zmian dyspensacyjnych. Podobnie ci, którzy przed jesienią 1954 – pierwszym zachodzącym początkiem okresu Bazylei – stali się prawdziwie pokutującymi i wierzącymi przyjmując Jezusa, jako swego Zbawiciela, mieli swe tymczasowo usprawiedliwione stanowisko wyobrażone na Dziedzińcu – w miejscu dla Lewitów, ale od r. 1954 z momentem dostosowania rzeczy na Dziedzińcu prawdziwie pokutujące i wierzące osoby sprzed jesieni 1954, które nie uczyniły
kol. 2
poświęcenia zanim to dostosowanie miało miejsce, swoje tymczasowo usprawiedliwione stanowisko maja przedstawione w Obozie – miejscu dla Izraelitów. Tak jak bywało w różnych okresach czasu, że zupełnie poświeceni wierzący mieli swe stanowisko zobrazowane więcej niż jednym sposobem, tak też jest z tymi tymczasowo usprawiedliwionymi osobami, że ich stanowisko jest przedstawione więcej niż jednym sposobem: (a 1) przed jesienią 1954 było ono zobrazowane na Dziedzińcu, ale (b 1) później zostało ono zobrazowane w Obozie. A więc fakt, że ktoś jest lub nie jest (1) tymczasowo usprawiedliwiony i (2) poświęcony, nie decyduje gdzie jest przedstawione jego stanowisko w uporządkowaniu Przybytku i Obozu, ponieważ to jest zależne od zmian dyspensacyjnych.
(cdn)