Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 180
lecz odtąd przedstawia on tylko tych usprawiedliwionych, którzy poświęcili się przed jesienią 1954 i którzy są prospektywnymi Lewitami – członkami Wielkiej Kompanii i klasy Młodocianych Godnych (E. tom 10, str. 209). Co się tyczy tych drugich to br. Johnson wyraźnie podaje (zob. par.2), że nie poświęceni usprawiedliwieni z wiary będą usunięci z Dziedzińca do Obozu.
ZMIENIONE ZNACZENIE OBOZU
(22) Z powyższego można zauważyć, że wraz z dostosowaniem rzeczy na Dziedzińcu jesienią 1954 nastąpiła rozstrzygająca zmiana także w znaczeniu Obozu. Obóz w zastosowaniu na Wiek Ewangelii wyobrażał stan nominalnego ludu Bożego nie mającego usprawiedliwienia [zob. par. (3)] – „wyznających chrześcijan, którzy nie okazują szczerej pokuty względem Boga, ani nie wyrabiają w sobie szczerej wiary w Jezusa lub tych, którzy nie pozostawali w tych warunkach serca i umysłu” (E. tom 6, str. 195). Lecz jest oczywistym jak wskazują pisma parusyjne i epifaniczne, że Obóz nie może wiecznie wyobrażać stanu nominalnych chrześcijan
kol. 2
nie mających usprawiedliwienia. Musi kiedyś nastać czas, gdy Obóz będzie wyobrażać stan prawdziwego ludu Bożego. Po fakcie dostosowania rzeczy w Świątnicy (począwszy od zamknięcia drzwi wejścia do Wysokiego Powołania jesienią 1914 trwało ono z wydalaniem Wielkiej Kompanii na Dziedziniec do r. 1917), Dziedziniec zaczął być stanem osób nie tylko usprawiedliwionych z wiary, ale także niektórych spłodzonych z Duch, a mających przedtem swoje stanowiska w Świątnicy. Podobnie po nastaniu dostosowywania rzeczy na Dziedzińcu (począwszy od zamknięcia Bramy wejścia na Dziedziniec dla tych, którzy chcieliby wejść i z wydaleniem nie poświęconych usprawiedliwionych z wiary do Obozu w jesieni 1954), Obóz zaczął być tym, czym dawniej nie był – stanem nie tylko nie usprawiedliwionego nominalnego ludu Bożego, ale również stanem tymczasowo usprawiedliwionych wierzących. Obóz Wieku Ewangelii zaczął przechodzić w Obóz Epifanii, na tyle na ile obraz Przybytku postępował z budową Obozu Epifanii jako odrębnego od Dziedzińca.