Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 174
tak jak to było z przywilejami Kapłaństwa. Identycznie ma się sprawa z odnośnymi przywilejami Wielkiej Kompanii. Jest tak z tego powodu, że te dwie klasy nie mogą stać się przewidywanymi Kapłanami w Świątnicy, lecz tylko przewidywanymi Lewitami na Dziedzińcu.
DOSTOSOWANIE RZECZY W SPRAWIE DZIEDZIŃCA
(12) W dodatku do wykazania, że przy końcu Wieku Ewangelii nastąpi zmiana rzeczy, w wyniku której Wielka Kompania już więcej nie będzie miała stanowiska w Świątnicy, ale wyjdzie z niej na Dziedziniec, br. Russell podaje (Z 4876, kol. 2, par.1; por. T.P. nr 125, str.43, kol. 1 u góry od słów: „Stąd też napomnienie…” do końca paragrafu) – którą to naukę potwierdza br. Johnson – że przy zakończeniu Wieku Ewangelii tymczasowo usprawiedliwieni, którzy są tymczasowymi Lewitami na Dziedzińcu, a którzy do tego czasu nie uczynią zupełnego poświęcenia… wyjdą i nie będą więcej uważani na Dziedzińcu, tzn. „przestaną być tymczasowymi Lewitami i zostaną usunięci z Dziedzińca” (E. tom 4, str.322). A więc w czasie nastąpienia zmiany
kol. 2
rzeczy na Dziedzińcu – w okresie przejściowym, czyli w Epifanii – oni przestaną zajmować na nim stanowisko jako ci, z których mogliby być dobierani Młodociani Godni. Ci zaś, którzy się poświęcili przez ten akt przyłożyli pieczęć (Rzym. 4:11) zajmowania stanowiska pozafiguralnych Lewitów z klasy Młodocianych Godnych. Wszyscy, którzy nie uczynili poświęcenia w owym czasie, zajmują odtąd stanowisko w Obozie, stanowisko przejściowe – w Obozie Epifanii. Tacy już nie są więcej przedstawieni przez Lewitów na Dziedzińcu, ale przez Izraelitów w Obozie. Jeżeli oni w dalszym ciągu wierzą w Jezusa jako Zbawcę i Króla, zachowując przez wiarę swoje stanowisko w obozie Epifanicznym, to mogą (1) zyskać o wiele więcej znajomości, ocenienia i wzrostu zgodnie ze sprawiedliwością Chrystusową i (2) mogą dokonać swego oczyszczenia przez Słowo Boże. Zauważmy, że te dwie czynności są podobne do stopni (c) i (d) [patrz par. (6)] w biegu Małego Stadka z grzechu do chwały. Zgodnie z tym, jak jest zaznaczone w liście opublikowanym w E. tomie 6, str. 168, nikt nie może dostąpić ożywionego usprawiedliwienia i stać się zarodkiem Nowego Stworzenia