To, że Apostoł Paweł zdecydowanie wierzył w natchnienie Pisma Świętego dowodzi jego oświadczenie, iż „Każde Pismo natchnione przez Boga, jest również pożyteczne ku nauce [doktrynie], ku strofowaniu, ku naprawie, ku ćwiczeniu, które jest w sprawiedliwości; aby człowiek Boży był doskonały, ku wszelkiej sprawie dobrej dostatecznie wyćwiczony” (2Tym. 3:16, 17 – ASV).

W KJV i wersji Biblii Gdańskiej słowo „jest” zostało dodane (w KJV jest to widoczne dzięki zaznaczeniu go kursywą), i tak czytamy, „Wszystko pismo od Boga jest natchnione”. A zatem w usiłowaniu wyjaśnienia myśli, autorzy przekładu Króla Jakuba i Biblii Gdańskiej popadli w błąd, ponieważ wszystko pismo (każde pismo) nie jest dane z natchnienia Bożego, np. pisma Platona, Dantego, Szekspira i inne. Ale wszelkie pismo dane z natchnienia Bożego, tj., „Każde Pismo [każda księga Pisma Świętego] natchnione przez Boga” (ASV), jest również pożyteczne ku nauce (doktrynie), ku strofowaniu (zbijaniu błędu), ku naprawie (dezaprobacie i odrzucaniu złych cech i postępowania), ku ćwiczeniu które jest w sprawiedliwości (ku wpajaniu właściwych cech i zasad postępowania).

TO, CO JEST PRAWDZIWE O NAUCZYCIELACH,
JEST PRAWDZIWE TAKŻE O KSIĄŻKACH NAPISANYCH PRZEZ NAUCZYCIELI:
„JEŚLI NIE CHCĄ, NIECHŻE MÓWIĄ WEDŁUG SŁOWA TEGO,
W KTÓRYM NIE MASZ ŻADNEJ ZORZY” (Izaj.8:20).

W zgodzie z tym oświadczeniem Apostoła Pawła dotyczącym natchnionych pism, mamy słowa Apostoła Piotra upewniające nas, że „nie z woli ludzkiej przyniesione jest niekiedy proroctwo, ale od Ducha Świętego pędzeni będąc mówili święci Boży ludzie” (2Piotra 1:21).

NAUKI PISMA ŚWIĘTEGO SĄ POŻYTECZNE

Jakże prawdziwe są słowa Apostoła Pawła, iż nauki tej cudownej księgi są pożyteczne! Jakaż inna księga kiedykolwiek tak napełniła nas nadziejami i radościami wiecznymi oraz nowością życia w celu jego osiągnięcia? Jakaż inna księga kiedykolwiek dowiodła swej wartości wobec tak wielkiej liczby doktryn, strofowań, napraw i ćwiczeń w sprawiedliwości? Żadna. Wartość wszystkich innych ksiąg jest proporcjonalna do ich wierności naukom tej Księgi ksiąg. To, co jest prawdziwe o nauczycielach, jest prawdziwe także o książkach napisanych przez nauczycieli: „Jeśli nie chcą, niechże mówią według słowa tego, w którym nie masz żadnej zorzy” (Izaj. 8:20).

Nie tylko żaden człowiek Boży nie może być „doskonały i ku wszelkiej sprawie dobrej dostatecznie wyćwiczony” bez pomocy Biblii, ale nawet wielu światowych ludzi przyznało, że żadne ludzkie wykształcenie nie jest zupełne bez znacznej znajomości tej cudownej Księgi. Lud Pański, który wzrasta w łasce i znajomości, codziennie jest bardziej przekonany o swej potrzebie instrukcji wypływających z tej Księgi, niezależnie od tego przez jakich złotoustych mówców i podręczniki wyjaśniające pisma, objaśnienie może nadejść.

Zatem, jako wierni chrześcijanie, doświadczmy wszystkich rzeczy. Słowem Bożym i trzymajmy się silnie tylko tego, co w ten sposób sprawdzone dowodzi, iż jest dobre i prawdziwe (1Tes. 5:21). Ufajmy Panu z całego naszego serca i nie opierajmy się na naszym własnym rozumie. Jeśli we wszystkich naszych drogach będziemy Go uznawali, On będzie kierował naszymi ścieżkami (Przyp. 3:5, 6). Wyzbądźmy się wszelkich teorii ludzkich, które stoją w sprzeczności z czystymi doktrynami Świętego Słowa Bożego; „miejmy w obrzydliwości złe; imając się dobrego” (Rzym. 12:9).
BS '87,18.

KOSZTOWNE TRANSAKCJE Mat. 14:1-12

„Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koroną żywota” (Obj. 2:10).

Jan Chrzciciel był uwięziony około roku, gdy został stracony przez ścięcie, jak opowiedziano w tej lekcji. Wygłaszał on kazania tylko około roku, lecz w tym czasie wywarł widocznie głębokie wrażenie w całej Palestynie jednak wrażenie to nie przysposobiło serc ludzkich do przyjęcia Jezusa jako Mesjasza przez żal i skruchę za grzech. Józefus sądzi, iż był on uwięziony w wieży połączonej z zamkiem Macheront. Geike daje nam swoją opinię o rodzaju lochu w tych słowach: „Być może więzienie z żelaznych sztab jakie widziałem w Gazie, do którego przyjaciele więźnia mogli przychodzić z żywnością lub na pogawędkę, ale więzienie nie z wygodami lub zaopatrzeniem w żywność czy miejscem do spania, jedynie z gołą kamienną posadzką”. To tłumaczyłoby możność wysłania przez Jana swoich uczniów do Jezusa z zapytaniem „Tyżeś jest ten, który ma przyjść, czyli inszego czekać mamy?” Nie dziwmy

poprzednia strona – następna strona