Teraźniejsza Prawda nr 407 – 1989 – str. 182
NAGRODA KALEBA
(Jozue 14:5-14)
Kaleb „statecznie chodził za Panem, Bogiem Izraelskim” (Joz. 14:14).
We wszystkich obietnicach danych wiernym przed wiekiem Ewangelii nie było żadnych wzmianek o rzeczach duchowych. Nie było mowy o wysokim powołaniu do dziedzictwa z Chrystusem, o przywileju przemiany w Nowe Stworzenia, uczestnikach Boskiej natury itd. Dlatego też, na przykład, Kaleb – statecznie chodzący za Panem Bogiem Izraelskim – otrzymał jako nagrodę wyborną część ziemi Chanaan.
Zauważamy także wiele podobnych obietnic danych Izraelowi jako narodowi, uwarunkowanych jego posłuszeństwem oraz wiarą i lojalnością względem Boga – obietnic, iż będzie pożywał z dóbr ziemi; długo mieszkał w ziemi, którą Pan mu dał; jego wrogowie nie odniosą zwycięstw nad nim; i będzie błogosławiony – „kosz twój, i dzieża twoja” (5Moj. 28:5) itd., itd. Było to bezzwłocznym wynagrodzeniem z rzeczy ziemskich, a obiecanych posłusznym. Ale obietnice jakie miały być zrealizowane względem nich nawet po śmierci były także ziemskiego rodzaju. Bóg powiedział do Abrahama: „Podnieś teraz oczy swe, a spojrzyj z miejsca, na któremeś teraz na północy, i na południe, i na wschód, i na zachód słońca. Wszystką bowiem ziemię, którą ty widzisz, dam tobie i nasieniu twemu aż na; wieki” (1Moj. 13:14).
Szczepan i Paweł, powołując się na tę ziemską obietnicę daną Abrahamowi i jego cielesnemu nasieniu, przypominają, że obietnica ta nie wypełniła się w stosunku do Abrahama w czasie jego życia (ani jak dotąd w stosunku do jego potomków – „w osiadłość wieczną”). Ale Abraham zmarł w wierze, ufając iż we właściwym czasie zostanie wzbudzony z martwych, a dana mu obietnica zostanie spełniona (Dz.Ap. 7:5; Żyd. 11:8-10).
ZIEMSKIE POWODZENIE NIE BYŁO PRZEWIDZIANE DLA WIERNYCH PAŃSKICH,
LECZ PRZECIWNIE NIEDOSTATEK I PRZEŚLADOWANIA … NAWET AŻ DO ŚMIERCI.
Spostrzeżenia te nasuwają kilka ważnych pytań: (1) Czy Chrześcijanie mogą spodziewać się nagród ziemskiego dobrobytu jako teraźniejszego wynagrodzenia za wierność Bogu? (2) Czy duchowe Nasienie Abrahamowe będzie miało udział w ziemskim dziedzictwie z Ziemskim Nasieniem? i (3) odwrotnie, czy wyższe obietnice uczynione duchowemu Nasieniu, Kościołowi wieku Ewangelii, mogą być także zastosowane do Ziemskiego Nasienia?
POWOŁANIE W WIEKU EWANGELII DO DUCHOWEJ NATURY
Biorąc pod uwagę najpierw drugie pytanie odpowiadamy: nie; ponieważ święci wieku Ewangelii są przemienieni z ludzkiej do duchowej natury. Ich ciała są zbudowane na podobieństwo Chrystusowego chwalebnego ciała, które teraz jest wiernym „wyobrażeniem Ojca” – „Który sam ma nieśmiertelność, i mieszka w światłości nieprzystępnej, którego nie widział żaden z ludzi, ani widzieć może” i wraz z Chrystusem odziedziczyli oni wszystkie rzeczy (1Kor. 15:51-53; Filip. 3:21; 2Piotra 1:4; Filip. 1:5; 1Tym. 1:17; 6:16; Obj. 21:7; Rzym. 8:17). A każdy z ziemskiego nasienia Abrahamowego z radością „będzie siedział pod winną macicą swoją i pod figowym drzewem swoim, a nie będzie nikogo, co by ich przestraszył” (Miche. 4:4). Duchowe Nasienie będzie panowało z Chrystusem w chwale, a ze swojego wywyższonego stanowiska będzie mogło nie tylko błogosławić wszystkim narodom ziemi, ale nawet sądzić aniołów (1Moj. 28:14; Gal. 3:16, 29; 1Kor. 6:3).
Ani ziemskie nasienie Abrahamowe – ani nawet najbardziej godni i wierni prorocy oraz męczennicy – nie może odziedziczyć „bardzo wielkie i kosztowne obietnice”, które należą do późniejszej dyspensacji Boskiej łaski, jest bowiem napisane, że „ciało i krew królestwa Bożego” odziedziczyć nie mogą. Słowa te odnoszą się do duchowego poziomu tego Królestwa chociaż ono odziedziczy, ziemski poziom tego Królestwa: „gdy ujrzycie [niewierni Żydzi] Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkie proroki w królestwie Bożym [jego ziemskiej części], a samych siebie precz wyrzuconych” (Łuk. 13:28). Te dwie części Królestwa będą ze sobą w łączności i współpracy podczas wieku Tysiąclecia. Jedna z nich wyższa, duchowa i niewidzialna, a druga doskonała, ludzka i widzialna przez ludzi. Tak jest to opisane: „Albowiem z Syjonu [duchowa część] wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalemu [ludzka, widzialna część]” (Izaj. 2:3). I chociaż obietnica dana Abrahamowi „a będą błogosławione w tobie wszystkie narody ziemi i w nasieniu twoim” [»i nasieniu twemu« jak mówi Paweł (Gal. 3:16, 29) »które jest Chrystus* – Głowa i Ciało] wypełni się najpierw w Duchowym Nasieniu, to jednak ziemska część Królestwa będzie błogosławionym przewodem za pośrednictwem którego będą płynąć błogosławieństwa dla wszystkich narodów ziemi.
I tak jak Apostoł oświadcza, obietnica Boża będzie pewna dla każdego nasienia: „będą