życie – życie wieczne a Bóg posyłając Jezusa ma świat, najbardziej szczodrze wyszedł naprzeciw naszym potrzebom.

      Jednak Bóg nie zamierza dać życia wiecznego żadnemu ze swoich stworzeń, chyba że ten dar będzie prawdziwym błogosławieństwem. Wiemy, że życie wieczne byłoby przekleństwem, zamiast błogosławieństwem, dla każdego kto nie postępowałby w zupełnej zgodzie z Panem i Jego sprawiedliwymi zarządzeniami. Zgodnie z tym powiedziano nam, że ci, którzy chcieliby mieć życie, które Jezus przyszedł zabezpieczyć dla rodzaju ludzkiego i zaproponować wszystkim, muszą przyjąć te same warunki, zastrzeżenia i ograniczenia Przymierza Nowego – wiarę w Odkupiciela oraz harmonię serca i posłuszeństwo względem Boga do granic możliwości. W obecnych czasach (w których grzech obfituje a szatan zwodzi i krępuje) niewielu może docenić ten wielki dar Boskiej miłości i niewielu staje się Jego uczniami w prawdzie. Zatem jest to czas, w którym Pan z całego świata odkupionych ludzi „wybiera” swój szczególny lud.

      Bogu niech będą dzięki za to, że plan zbawienia nie kończy się zgromadzeniem wybranego kościoła, ale że w pełnym tego słowa znaczeniu wybór ów stanowi zaledwie jego początek. Wypełnienie tego o czym śpiewał anielski chór w czasie narodzin naszego Zbawiciela, i oświadczenie anioła „bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie wszystkiemu ludowi” należy jedynie do przyszłości.

      W przedstawionej wyżej lekcji (Żyd. 1:1-9) Apostoł zwraca uwagę na fakt, że nasz Pan Jezus i Jego świadectwa stanowiły uzupełniający rozwój wielkiego Boskiego planu, o którym Bóg mówił w przeszłości do swojego ludu izraelskiego „częstokroć i wieloma sposobami”. Apostoł zwraca uwagę, że jeśli zawsze właściwą rzeczą było słuchać posłanników Pańskich, to tym bardziej powinniśmy słuchać Głównego Posłannika Jehowy, naszego Pana Jezusa, „którego Bóg postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy”.

WYWYŻSZONY JEZUS

      Następnie Apostoł wskazuje na podstawę naszych nadziei zbawienia przez Chrystusa – tę podstawę, na której Boska sprawiedliwość i miłość może działać względem upadłego rodzaju ludzkiego, mianowicie, iż ten Jezus „oczyszczenie grzechów naszych przez samego siebie uczyniwszy, usiadł na prawicy majestatu na wysokościach” daleko ponad aniołów, księstwa i zwierzchności.

      Apostoł, wskazując na wielkie wywyższenie naszego Pana Jezusa i na to, że ono było nagrodą za Jego posłuszeństwo w poniesieniu śmierci za nas, oznajmia, iż dowiódł On czterech rzeczy: (1) Pan Jezus za nasze grzechy złożył okup, który czynił zadość wymaganiom Boskiej sprawiedliwości. Tak więc „sinością Jego” możemy być uzdrowieni pomimo wyroku wiecznej śmierci, która nam groziła z powodu grzechu ojca Adama. (2) Przez fakt zmartwychwstania Pana i wielkie wywyższenie Go ponad aniołów otrzymał On przywilej dzielenia z Ojcem tronu i natury w chwale. (3) Wywyższenie Zbawiciela oznacza władzę – władzę wykonania błogosławionych postanowień Przymierza Nowego, które jedynie On zapieczętował swoją drogocenną krwią. Jego krew bo wiem musi być skuteczna dla rodzaju ludzkiego. (4) Jej skuteczność będzie oznaczała użycie władzy oraz wywyższenie tego Dawcy Życia przez Jehowę. Wykupiwszy świat spod wyroku śmierci, we właściwym czasie zaprowadzi On Królestwo Niebieskie. W ten sposób ustanowi wieczną sprawiedliwość jako prawo na ziemi; „wykona sąd według sznuru, a sprawiedliwość według wagi; i potłucze grad nadzieję omylną”; zwiąże wielkiego przeciwnika szatana, i otwierając oczy ślepych oraz uszy głuchych spowoduje, że cały rodzaj ludzki dowie się o Boskiej miłości, która przewyższa wszelkie zrozumienie, i nie chce, by ktokolwiek zginął, ale aby wszyscy mogli nawrócić się do Pana i żyć (Izaj. 11:9).

      Wówczas wywyższony i w pełni upoważniony Dawca Życia będzie gotowy nie tylko do zapoznania wszystkich ludzi z warunkami Przymierza Nowego, pod którymi wszyscy przez posłuszeństwo Bogu w Nim będą mogli otrzymać życie wieczne, ale jako wielki Prorok będzie gotowy do nauczania a jako wielki Kapłan będzie pomagał wszystkim w ich słabościach kierując ich ścieżki na drogę sprawiedliwości.

      „Alleluja! Co za Zbawca!”

      „Przetoż i doskonale zbawić może tych, którzy przezeń przystępują do Boga”. „Albowiem nie wstydzę się za Ewangelię Chrystusową” ponieważ jest „mocą Bożą ku zbawieniu każde mu wierzącemu”.
BS '87,90.

„KORONUJESZ ROK DOBROCIĄ TWĄ”

 PSALM 65:12

      Czyż bardziej odpowiednia lekcja może być wybrana na zakończenie roku! Właściwą rzeczą jest ciągłe śledzenie przez lud Boży łask i błogosławieństw, w których uczestniczy. W przeciwnym razie ciężar trosk obecnego życia i zwodniczość bogactw tak zawładną naszymi

poprzednia strona – następna strona