ciągnęła się aż do 69 roku naszej ery. W Nowym Testamencie częściowo są zapisane poszczególne” elementy tej służby.

Antytyp w. 30 na okres między żniwami przejawia się w publicznej działalności Jezusa i aktywności wszystkich członków Jego prawdziwego ludu Bożego w owym okresie oraz w publicznej działalności 35 członków gwiezdnych i ich specjalnych pomocników. Była to o wiele większa praca od wykonanej w żniwie żydowskim. Dzieło to objęło wszelką pracę publiczną pięciu okresów Kościoła między żniwami, które w połączeniu było działalnością o wiele większą od tej jakiej dokonały dwa pozostałe Kościoły, chociaż proporcjonalnie do 80 lat wyznaczonych na pracę żniwa tych dwóch Kościołów i 1805 lat wyznaczonych na działalność pięciu Kościołów, te ostatnie dokonały o wiele mniej od tych dwóch pierwszych.

Antytyp w. 30 wypełniający się w żniwie ewangelicznym okazał się w żęciu dokonanym w latach od 1874 do 1914. Podczas tych 40 lat Jezus działając przez całe paruzyjne kapłaństwo i 70 pielgrzymów wykonał większą i bardziej owocną pracę niż wykonano w ciągu jakichkolwiek 40 lat w wieku Ewangelii. Gdy weźmiemy pod uwagę liczbę pracowników i agencji w których byli oni zatrudnieni oraz liczby tych,
kol. 2
do których pracujący dotarli i którym pomogli, wierzymy że prawdziwość tego oświadczenia będzie oczywista dla wszystkich. Było wówczas 75.000 różnych poświęconych osób uczestniczących w tej pracy a ponad 2500 z nich było publicznymi mówcami. Prawdopodobnie ogółem 10.000 osób wzięło udział w pracy kolporterskiej i strzeleckiej a 65.000 w mniejszym lub większym stopniu zaangażowało się w pracy ochotniczej. Ogółem od 4000 do 5000 gazet publikowało kazania br. Russella i informowało o wykładach pielgrzymów. W konwersacyjnej części tej działalności brało udział nie tylko 75 000 wyżej wymienionych działaczy, lecz wiele tysięcy innych zainteresowanych osób. Tysiące uczestniczyły w pracy związanej z działalnością dziennikarską, z Foto-Dramą i prowadzoną korespondencją. Inne tysiące pracowały nad rozpowszechnianiem Strażnicy i Tomów paruzyjnych, w pozyskiwaniu słuchaczy i w dziele ogłoszeń zebrań publicznych. Wszystko to było antytypem udania się Mojżesza i starszych do obozu (w. 30).

Niech studia te Bóg pobłogosławi, aby były pokrzepieniem dla naszych serc i umysłów, szczególnie gdy dziękujemy Bogu za usługi tych trzech grup składających się z 70 generalnych starszych.
P ‘87, 65.

PSALM

1. przewodnikowi chóru. Na struny. Psalm Dawida.
2. Kiedy wołam, wysłuchaj mnie, Boże prawości mojej! Ty z ucisku na przestwór mnie wywiodłeś. Zmiłuj się nade mną i usłysz modlitwę moją.
3. Synowie ludzcy! Dokądże będzie u was chwała moja w poniżeniu? Czemu kochacie marność i szukacie kłamstwa?
Sela
4. Wiedzcie, że postawił Pan osobno oddanego Jemu. Pan usłyszy, kiedy do Niego wołać będą.
5. Drzyjcie, a nie grzeszcie. Rozważcie w sercach waszych i na łożach waszych, a zamilknijcie.
6. Złóżcie ofiary w sprawiedliwości i zaufajcie Panu.
7. Wielu powiada: „Kto pokaże ram szczęście?” Zwróć ku nam światło oblicza Twego, Panie!
8. Mojemu sercu dałeś radość większą, niż kiedy u nich obrodzi pszenica i wino.
9. W spokoju układam się do snu, w spokoju zasypiam, bo tylko Ty, o Panie, pozwalasz mi spocząć bezpiecznie.

(Psalm 4)

poprzednia strona – następna strona