Teraźniejsza Prawda nr 404 – 1989 – str. 131
tj. wszystkich innych sług Kościoła. Wyrażenie „on sługa” nie może zatem oznaczać sług Kościoła jako klasy, ponieważ w tym wersecie jest on wyraźnie od niego odróżniony. Biorąc pod uwagę fakt, iż wymienione powyżej dwa wersety Pisma Świętego odróżniają go od Kościoła jako całości oraz od wszystkich innych sług Prawdy, powinniśmy z tego wyciągnąć wniosek, że cm musi być jednostką. Brat Russell przedstawił ten biblijny pogląd w Z ‘96,1946; D 757-759.
Co więcej, fakty zapisane w historii żniwa Ewangelii, dowodzą, że jednostka, Pastor Russell, była „onym sługą”. Gdy nasz Pan przyszedł w swoim drugim adwencie jesienią 1874 roku zastał go „tak Czyniącego”, to jest, udzielającego „pokarm na czas słuszny” domownikom wiary. Był on tą jednostką, którą oczywiście „postanowił pan jego nad czeladzią swoją”, aby ,dawał jej pokarm na czas słuszny” – Prawdę na czasie, np. Prawdę na temat sposobu i czasu powrotu naszego Pana – aż on (br. Russell) dokończy swój ziemski bieg 31 października 1916 roku. Był on tą jednostką, która krótko przed swoją śmiercią ogłosiła, że pieczętowanie czół członków Maluczkiego Stadka się zakończyło (Ezech. 9:11; Obj. 7:1-8; E 5, str. 153-155).
POMAZANIE ANTYTYPICZNEGO DAWIDA
Gdy Pan za pośrednictwem antytypicznego Samuela osobiście rozpatrzył i następnie odrzucił siedmiu antytypicznych synów Isajego, zapytał (1Sam. 16:11) czy są to wszyscy antytypiczni synowie w rodzinie. Odpowiedź nadeszła do braci Storrsa i Stetsona., jako członków antytypicznego Samuela, iż pozostał jeszcze jeden, który pasie owce.
Około 1870 roku, po blisko dwuletnim okresie badania ponurych pustyń poganizmu i mahometanizmu, br. Russell otrząsnął się jak gdyby z rozpaczy po zetknięciu się z Prawdą religijną przez usługę Jonasza Wendella, kaznodziei ugrupowania Drugiego Adwentu (Z 3821), który przekonał go, że Biblia jest prawdziwym Bożym objawieniem skierowanym do ludzkości i że nie naucza ona ani o nieśmiertelności człowieka, ani o wiecznych mękach, a w konsekwencji ogromna większość rodziny ludzkiej nie jest przeznaczona na wieczne męki, jak tego nauczało wyznanie wiary kościoła (prezbiteriańskiego). Brat Russell zaczął też gorliwie studiować z grupą biblijną i przewodzić pewnej liczbie Pańskich owiec, starając się o tyle pomagać im według zasad Boskich, o ile były mu one znane.
Brat Russell zetknął się z braćmi Storrsem i Stetsonem. (Jest o nich wzmianka w Z 46, 71, 623, 624, 630). Brat Stors przesłał mu swoje czasopismo The Bibie Examiner (Badacz Biblii). Brat Storrs od lat w swoim czasopiśmie i w inny sposób przedstawiał następujące nauki: Adam na ludzką rodzinę sprowadził grzech i śmierć, a nie wieczne męki; Jezus dzięki łasce Bożej dał samego siebie jako okup za wszystkich; wszyscy zatem muszą mieć sposobność
kol. 2
zyskania błogosławieństw płynących z okupu; wybranym, których wybór nie jest ostateczny, ale warunkowy, oparty na wierze powodowanej miłością aż do zwycięstwa, dano sposobność w tym życiu, w którym są przygotowywani do współdziedzictwa z Chrystusem w Jego tysiącletnim panowaniu; nie wybrani otrzymają taką sposobność w Tysiącleciu a ci, którzy ostatecznie będą niepoprawni zostaną unicestwieni, nie wiecznie torturowani.
The Bibie Examiner wypełniony takimi naukami wywarł na br. Russella jak najbardziej korzystny skutek. Potrzeby br. Russella związane z jego rozwojem oraz przygotowywaniem się do służby zostały w szczególny sposób zaspokojone, nie tyle przez ustne przekazy co przez artykuły i listy zamieszczone w The Bibie Examiner z marca 1880 roku oraz z przez braci Storrsa i Stetsona jako sług Pańskich został pomazany, przysposobiony, na stanowisko szafarza nad Pańską czeladzią, jako specjalny przedstawiciel Jezusa, o czym ani on sam, ani inni nie wiedzieli.
BIOGRAFIA BRATA GEORGEA STORRSA
Podajemy tu w ogólnym zarysie życiorys br. Storrsa zawierający pewne szczegóły, które ostatnio zwróciły naszą uwagę. Częściowo pochodzą one z pamiątkowego wydania The Bibie Examiner z marca 1980 roku oraz z artykułu C. T. Kearneya zamieszczonego w Herald of Life (Zwiastun życia) z kwietnia 1966 roku.
Georgie Storrs urodził się 13 grudnia 1796 roku w Lebanon, New Hampshire, jako najmłodszy syn spośród ośmiorga dzieci pułkownika Constanta Storrsa, pochodzącego z Mansfield, Connecticut, mechanika oraz bogatego farmera, który pełnił służbę w czasie rewolucji amerykańskiej, oraz jego żony L. H. Storrs. Ojciec zapewnił dzieciom doczesny dobrobyt, a wychowaniem religijnym zajmowała się matka.
Przez wiele lat kalwinizm był jedyną dostępną religią w tej małej nadgranicznej wiosce, ale matka nie pozostawiła edukacji religijnej swych dzieci miejscowemu pastorowi, ani komukolwiek mniej zainteresowanemu od matki. Niezmiennie gromadziła swoje dzieci wokół siebie, szczególnie w dni sabatu, aby udzielać im pouczeń w sprawach dotyczących Boga i Jezusa. Jak tylko potrafiła najlepiej starała się przeciwstawiać fatalistycznemu bluźnierstwu kalwinizmu i nieustannie wpajała im, że jeśli będą szukać Pana, znajdą Go. Teoria o mękach w ognistym piekle nigdy nie zdobyła uznania młodzieńczego serca Georgea. Wątpił on czy kiedykolwiek osiągnąłby zbawczą wiedzę o Bogu i Chrystusie, gdyby nie miłe brzmienie częstych nabożnych pouczeń i modlitw matki, które dopomogły mu w odrzuceniu lub zapomnieniu fałszywych nauk zwyczajnego teologa.
Młody umysł Georgea często doznawał głębokich refleksji – jego serce wypełnione było wieloma pragnieniami zostania chrześcijaninem.