Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 163
DOŚWIADCZA I NAGRADZA WIERNYCH RESTYTUCJONISTÓW
(7) Siódmym celem powrotu naszego Pana jest wypróbowanie rodzaju ludzkiego, czy będzie on godny lub nie żywota wiecznego, oraz wydanie ostatecznej decyzji – żywota wiecznego na ziemi dla wiernych restytucjonistów, a wiecznego zniszczenia dla złych – w każdym wypadku. „Albowiem Syn człowieczy przyjdzie w chwale Ojca Swego z Anioły Swoimi, a tedy odda każdemu według uczynków jego” (Mat. 16:27). Nie należy mniemać, że wszyscy, którym dana będzie sposobność, dostąpią Restytucji – powrócą do pierwotnego stanu ludzkiej doskonałości uczynionej na obraz i podobieństwo Boże, będąc nagrodzeni żywotem wiecznym w wyniku tego. Tylko tym, którzy wiernie użyją sposobności restytucyjnych, dana będzie udoskonalona ziemia (odzyskany Raj – Izaj. 35; 51:3; 66:22; Ezech. 36:35) na wieczne mieszkanie i królestwo. Jest to również pokazane w Ew. Mat. 25:31-46. A że tylko sprawiedliwym będzie dany żywot wieczny wynika wyraźnie z wiersza 46.
kol. 2
Wiersz 34 pokazuje nam, że oni odziedziczą ziemię, a nie niebo – „Pójdźcie błogosławieni Ojca mego! odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia świata”. Te „owce” są „drugimi owcami”, o których nasz Pan wspomina w Ew. Jana 10:16 i nie należy ich mieszać z owcami Wieku Ewangelii, czyli z Kościołem. Ci będą tymi „drugimi owcami”, owcami restytucyjnymi, którzy przy końcu Tysiąclecia będą mieli na swoich sercach napisane złote prawo miłości (Mat. 25:35-40). Oni zatem odziedziczą Królestwo i zaszczyty przygotowane dla ludzkości „od założenia świata”; albowiem Bóg stworzył ludzkość by „panowała nad rybami morskimi, nad ptactwem niebieskim i nad wszelkim zwierzem poruszającym się na ziemi” (1Moj. 1:28; Ps. 8:6-9).
Nasz Pan powie Swoim restytucyjnym owcom, że to ziemskie panowanie, czyli królestwo, które przy końcu Tysiąclecia On im da, było dla nich zgotowane („wam zgotowane”) od założenia świata. Słowo „wam” odnosi się nie do Kościoła wybranego ze świata (Jan 15:19; 17:16), ale do doświadczonego i wypróbowanego świata ludzkości (Izaj. 45:18).