Teraźniejsza Prawda nr 402 – 1989 – str. 110
Eldadem, ukochanym przez Boga za jego lojalność.
ELDAD I MEDAD ŻNIWA ŻYDOWSKIEGO
Kto był Eldadem i Medadem żniwa żydowskiego? Rozumiemy, że byli nimi Paweł i Apollos. Nawrócenie Pawła nastąpiło zanim zetknął się on z prawdziwym ludem Bożym (Dz. 9:1-6). Oświadczenie Jezusa (Dz. 9:11, 12), że Paweł modli się i to że Bóg dał mu drugą wizję, świadczy, w związku z jego gorliwym i szczerym charakterem, zarówno o jego pomazaniu, jak i prorokowaniu w obozie. Czyż po takich doświadczeniach, jakie są podane w wersetach od 3-12, mógł on ze swoim zapałem i szczerością powstrzymać się od opowiadania w jaki sposób Pan Jezus z nim postąpił? Jego przyjście do antytypicznego przybytku jest pokazane w wersetach od 17-19. Całe jego życie świadczy, że był on ukochanym przez Boga – był Eldadem.
Fakt pomazania Apollosa w obozie wyraźnie daje się odczuć w jego nauczaniu, gdy jeszcze był pośród nominalnego Izraela. Bezpośrednio dowodzi ono o jego prorokowaniu w obozie (Dz. 18:24-26), co potwierdzają wersety od 26-28 mówiące o jego późniejszym przyjściu do antytypicznego przybytku, tzn. przyjściu do prawdziwego ludu Bożego. Był on kochającym bratem (Medad – kochający), co jest widoczne nie tylko z Dz. 18:24-28, lecz również z jego dalszej posługi, ponieważ w duchu, słowie i pracy był on bez wątpienia najzdolniejszym pomocnikiem Apostola Pawła, zgodnie ze wzmiankami odnoszącymi się do niego w listach. Istotnie był on tak sprawny i skuteczny, iż wbrew jego woli niektórzy słabi cieleśnie bracia sekciarsko wynieśli go jako sługę Prawdy ponad Pawła (1Kor. 1:12, 13; 3:3-9, 22, 23).
Pomimo sekciarstwa niektórych osób usiłujących ich podzielić, obaj ci wybitni bracia nie mieli wobec siebie nienawiści – Apollos zawsze traktował Pawła jako swego przełożonego w Panu. Postawa Pawła względem Apollosa jest pięknie przedstawiona w 1Kor. 4:1-15, gdzie łączy on Apollosa z sobą w opisywaniu ich wspólnej służby wykonanej dla korynckich braci. Zobacz również 1Kor. 3:4-10, gdzie jest zwrócona uwaga na podobieństwa i różnice w ich służbie. Wszystkie dalsze wzmianki świętego Pawła odnoszące się do Apollosa są pochlebne i pokazują ich jedność w duchu (1Kor. 16:12; Tyt. 3:13), co jest uwydatnione w 1Kor. 3:8.
ELDAD I MEDAD OKRESU MIĘDZY ŻNIWAMI
Kto był Eldadem i Medadem w okresie między dwoma żniwami? Apostoł .Jan był Eldadem a Jan Wessel, książę kościoła filadelfijskiego, był Medadem. Pewne poniższe fakty dowodzą, że Jan był Eldadem okresu między żniwami: (1) Odłączenie go do apostolstwa, przed zesłaniem Ducha Świętego i upełnomocnienie do niego zanim mógł zetknąć się z Kościołem jest w harmonii z tą myślą (Mat. 10:1, 5-8; Mar 3:13-15; Łuk. 6:12, 13; 9:1, 2).
Chociaż rozważenie to nie udowadnia, że Jan był Eldadem okresu między żniwami, ale nie udowadnia też tego, że był nim którykolwiek z Apostołów. Ono wskazuje, że Jan oraz inni Apostołowie byli pomazani zanim przyszli do Przybytku, gdyż wówczas nie było jeszcze antytypicznego Przybytku. Następujące zaś powody, związane z tym właśnie podanym, dowodzą tego: (2) był on jedynym Apostołem, jak dalece wiemy, który żył po 70 Roku Pańskim, t j., który żył między żniwami. (3) Oczywiście jako Apostoł, podobnie jak obaj Eldadowie żniw, z konieczności był on najważniejszym mężem swego szczególnego okresu, okresu między żniwami. (4) Jego pisma, jako natchnione i jako szczególnie istotne dla okresów smyrneńskiego i pergameńskiego, napisane po 70 r.n.e. dowodzą, że był głównym mężem okresu smyrneńskiego. (5) Był on onym umiłowanym uczniem, tytuł podany w jego pismach, co dowodzi, iż był on umiłowany przez Boga (Eldad). (6) Opisy pozabiblijne o nim podające nam informacje o jego konfliktach z Ceryntusem i innymi gnostykami zgodne są z tą myślą. (7) Jego pisma biblijne nie tylko są protestem przeciw głównym błędom całego wieku Ewangelii i wszczepieniem prawd stosownych dla całego wieku Ewangelii, lecz również są historią Kościoła w jego wewnętrznych związkach i jego konfliktach ze światem opisanych w Księdze Objawienia – co dowodzi, iż był on głównym nauczycielem na okres między żniwami i tym samym jego Eldadem. Jest oczywiste samo przez się, że Jan jako jedyny Apostoł żyjący w okresie między żniwami był jego Eldadem. A zatem możemy być pewni, że stoimy na gruncie Prawdy, gdy utrzymujemy iż jest on Eldadem wspomnianego okresu.
JAN WESSEL – KSIĘCIEM Z LUDU
Chociaż dowód, iż Jan Wessel jest Medadem okresu między żniwami nie jest zbyt mocny, to jednak dla rozumnej wiary jest dostatecznie mocny, bo: (1) Jan Wessel niewątpliwie był następnym po świętym Janie użytym przez Pana do podania najważniejszych prawd w okresie między żniwami, podstawowych prawd w filadelfijskim okresie Kościoła: (a) Biblia jest jedynym źródłem oraz jedyną regułą wiary i praktyki; (b) Jezus jest wyłączną Głową Kościoła; (c) Usprawiedliwienie uzyskuje się tylko przez wiarę; (d) Tylko wszyscy rzeczywiście poświęceni są kapłanami Bożymi; (e) Chleb i wino w Wieczerzy Pańskiej symbolizują ludzką naturę i życie Chrystusa, Głowy i Ciała, złożone w śmierci za świat; (f) W przyszłości nie wybrana ludzkość poddana będzie próbie; i (g) Nadzieją Kościoła jest współdziedzictwo z Chrystusem. (2) Był on księciem najważniejszej epoki okresu między żniwami, Kościoła filadelfijskiego. (3) Posiadał najbardziej kochający (Medad) i pokorny charakter. (4) Był jednym z najzdolniejszych uczonych i