Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 160
Jest wszystko czego trzeba, aby je utrzymać oddzielnie i wyraźnie co do czasu ich działania. Wpierw wybierana jest Oblubienica, potem następuje Wtóre Przyjścia i panowanie błogosławieństwa), jak jest napisane: „Potem [po nawiedzeniu pogan celem wyboru Oblubienicy] się wrócę [nastąpi Wtóre Przyjście] a pobuduję [wzniosę w królewskości] zasię przybytek Dawidowy [dom, rodzinę Dawida, w większym synu wielkiego Dawida – Jezusie] upadły [w czasie zdetronizowania Sedekiasza w 607 roku przed Chr., w tym to roku upadł królewski dom Dawida, tj. przestał panować]; a obaliny jego zasię pobuduję [od czasu upadku królewskiego domu Dawida, Izrael jako królestwo był w ruinach, lecz to królestwo ma być odbudowane przy powrocie Pana, gdy będzie dane świadectwo w całym świecie tyczące wyboru Oblubienicy Chrystusowej – Dz. 1:6-8], i znowu go wystawię [Królestwo – dlaczego Chrystus powraca i ustanawia Królestwo?], aby ci, co pozostali z ludzi [co pozostali – to co pozostało, gdy część została zabrana, oznacza więc wszystkich pozostałych nie mających sposobności stania się Oblubienicą,
kol. 2
tj. cały niewybrany świat składający się z żywych i umarłych], szukali Pana i wszyscy narodowie [z pogan], nad którymi wzywano imienia mojego…” Jest różnica w wyrażeniu „lud imieniowi Swemu”, w odniesieniu do wyrażenia „wszyscy narodowie, nad którymi wzywano imienia mojego”. Jest to ta sama różnica, która istnieje w sposobie nazywania żony imieniem jej męża i w sposobie nazywania jakiejś własności w akcie urzędowym, imieniem właściciela. Ten ustęp jasno wykazuje, że nasz Pan po dokonanym wyborze Oblubienicy wróci aby ustanowić Królestwo Boże i błogosławić tych wszystkich, którzy zostali pominięci i pozostali bezwładni w czasie Jej wyboru. Stąd oznacza to błogosławieństwa dla żywych i umarłych.
2Tes. 1:10 wykazuje, że nasz Pan wraca nie tylko po to, aby był uwielbiony w świętych Swoich, ale także aby był podziwiany, czczony przez tych, którzy wierzyć będą w on dzień – dzień Tysiąclecia. Rzym. 8:17-21 wykazuje, że całe stworzenie ludzkie pod następstwami przekleństwa oczekuje na objawienie się synów Bożych – Chrystusa i Kościoła w chwale, którzy mają zająć się ich wyzwoleniem (patrz także Kol. 3:4).