Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 159

To odświeżenie jest wyraźnie stwierdzone jako skutek panowania Chrystusa nad naszym rodzajem, skoszonym przekleństwem i spalonym srogimi promieniami grzechu (Psalm 72:6, 16)] „gdyby przyszły od obliczności [w ang. obecności – presence] Pańskiej” [w języku greckim wyrazem oznaczającym obecność jest oblicze czyli twarz, tzn. łaska (4Moj. 6:24-26). Biblia pokazuje, że podczas panowania grzechu Boski tył a nie twarz, jest ukazany człowiekowi (Jer. 18:17). Lecz w czasie Tysiąclecia jak wskazuje ten ustęp zwróci On Swą twarz ku człowiekowi, twarz promieniejącą łaską, litością i prawdą dla naprawienia człowieka. Proszę zauważyć, że to jest przedstawione w następnym wierszu, jako mającym łączność z powrotem Chrystusa]; „a posłałby onego, który wam opowiedziany jest [podczas Wieku Ewangelii] Jezusa Chrystusa, który zaiste niebiosa ma objąć [niebiosa mają Go objąć, zatrzymać – jak długo?] AŻ DO CZASU NAPRAWIENIA [RESTYTUCJI] WSZYSTKICH RZECZY [każda cecha obrazu i podobieństwa Bożego będzie przywrócona chętnym i posłusznym w Tysiącleciu],co był przepowiedział [obiecał] Bóg przez usta wszystkich świętych
kol. 2
swoich proroków od wieków”. Ten ustęp wyraźnie uczy, że Chrystus nie wróci aż do czasów Restytucji, czasów ochłody, czy odświeżenia. Dlatego wraca On aby przywrócić rodzaj ludzki do pierwotnego stanu i odświeżyć go. Św. Piotr mówi nam, że dają o tym świadectwo wszyscy święci prorocy, jak tego cytaty wyżej podane dowodzą.

      Dz.Ap. 15:14-17 są dalszym ustępem w tym kierunku: „Szymon [Piotr] powiedział jako Bóg najpierw [począwszy w domu Korneliusza – Dz.Ap. 10] wejrzał na pogany, aby z nich wziął lud [Kościół – Ciało Chrystusa] imieniowi swemu”. (Żydzi spodziewając się tylko jednego przyjścia Mesjasza, mieli trudność w pogodzeniu swych nadziei Jego chwalebnego panowania z wysłaniem Ewangelii do pogan. Św. Jakub godzi pozorną sprzeczność, wykazując, że są dwa przyjścia; że okres czasu między nimi jest wypełniony przez wybór Oblubienicy dla Chrystusa spośród żydów i pogan, że potem przyjdzie chwalebne panowanie Mesjasza, oraz że ten pogląd na rzeczy godzi fakty z Pismem). Z tym zgadzają się słowa proroków (nie ma sprzeczności między nauczaniem o wyborze Oblubienicy Chrystusa i Jego błogosławieniem ludzkości całego świata.

poprzednia stronanastępna strona