Teraźniejsza Prawda nr 187 – 1959 – str. 158
Rzym. 5:7, 8, 16-19). Tak jak pierwsze przyjście Jezusa miało na celu złożenie ceny okupu (Wiek Ewangelii miał stanowić okres wyboru Jego Oblubienicy między Jego dwoma przyjściami. W tym czasie błogosławieństwa miały być dostępne tylko dla wybranych, Jego Kościoła), tak Jego Wtóre Przyjście ma uczynić cenę okupu dostępną dla uzdrowienia nie wybranych w Restytucji. A więc, ma na celu przywrócić ich do pierwotnego stanu, z ruin utraconego obrazu i podobieństwa Boga sprowadzonych dziedzicznie na wszystkich przez grzech Adama.
W ten sposób śmierć bezgrzesznego Jezusa stanowi zasługę wystarczającą do uwolnienia wszystkich ludzi od nieprawości grzechu Adamowego i gwarantuje sposobność uzyskania pełnego wyzwolenia od jego skutków, dając sposobność powrotu do pierwotnej Adamowej doskonałości. Chrystus powraca na ziemię, aby dokonać przywrócenia rodzaju ludzkiego do chwalebnego obrazu Boga, dać mu doskonałe ciała, umysły i serca oraz przywrócić w nim wspaniałe podobieństwo Boże (tj. dać rodzajowi ludzkiemu doskonałą władzę nad rajską ziemią). Wszyscy, którzy będę posłuszni rozsądnym wymogom
kol. 2
tysiącletniego Królestwa Chrystusowego, uzyskają wszystkie te błogosławieństwa. W tym celu, aby uzyskać w nich udział, wszyscy umarli, którzy byli wykluczeni ze sposobności stania się Oblubienicą Chrystusa (do czego została zaproszona tylko klasa wiary – ci, którzy chodzą wiarą a nie widzeniem) zostaną obudzeni i będą ponownie żyć na ziemi. Bo z jakiego powodu ta część klasy niewierzącej, która przypadkowo żyje w czasie powrotu Chrystusa miałaby mieć sposobności restytucyjne, a ta druga część, która zmarła przed tym czasem, miałaby być wykluczona od tych błogosławieństw, jeżeli drogi Boże są jednakowe i bezstronne (Ezech. 18:29-32), i gdy śmierć sama od siebie nie ustala charakteru?
Przytoczymy teraz i wyjaśnimy niektóre Pisma, uczące o tym, co było wyżej podane. Dz. 3:19-21: „Czasy ochłody” [w ang. Biblii podane: „czasy odświeżenia” – times of refreshing. Słowo odświeżenie jest tutaj użyte na oznaczenie ponownego rozpalenia życia i pobudzenia wzrostu dokonanego przez deszcz padający na skoszoną i spaloną trawę, z którą porównany jest upadły rodzaj ludzki (Izaj. 40:5, 6).