Teraźniejsza Prawda nr 399 – 1989 – str. 60
jednostki; odłamane gałęzie pokazują niewiernych Izraelitów z okresu żniwa żydowskiego; pozostałe naturalne gałęzie przedstawiają prawdziwych Izraelitów z tegoż okresu; dzikie („płonne”) drzewo oliwne to świat pogański; wszczepione gałęzie przedstawiają wybranych pogan, którzy jako przyłączone gałęzie do drzewa i współuczestnicy korzenia i tłustości symbolicznego drzewa oliwnego posiadającego symboliczne naturalne gałęzie. Po odłamaniu symbolicznych gałęzi nie przynoszących owoców, zabrakło symbolicznych owocujących gałęzi, które wypełniałyby właściwie koronę drzewa. Wobec tego Bóg zwrócił się do symbolicznego dzikiego („płonnego”) drzewa oliwnego i wybrał z niego wystarczającą liczbę odpowiednich gałęzi, które zastąpiłyby brakującą liczbę gałęzi wyciętych z symbolicznego szlachetnego drzewa i wszczepił je w nie. Praca ta trwała przez cały wiek Ewangelii od czasów Korneliusza i była uzupełniana przez kolejne wszczepianie niektórych wyłamanych gałęzi w ich własne drzewo (ww. 23, 24). Jest dosyć miejsca tylko dla jednego drzewa – jednego wybranego narodu, który stał się duchowym Izraelem, i w wieku Ewangelii przy pomocy korzenia wydawał duchową tłustość zamiast tłustości naturalnej wydzielanej poprzednio – drzewa mającego gałęzie pochodzące z dwóch źródeł, żydowskiego i pogańskiego, i wszyscy, zarówno Żydzi, jak i poganie, cieszą się takim samym powołaniem, wyborem, obietnicami i błogosławieństwami.
CAŁY IZRAEL BĘDZIE WYZWOLONY
Teraz zajmiemy się ww. 25-33: „Bo nie chcę, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! tej tajemnicy [Boskiego sekretu, według zamierzeń wtedy zrozumiałego jedynie dla wybranych], (żebyście nie byli sami u siebie mądrymi) [abyście nie stali się nadętymi, raczej życzą wam, żebyście to zrozumieli, tak aby pomogło wam to przyoblec się w pokorę], iż zatwardzenie [lub zaślepienie głowy i serca] z części [było to częściowe zaślepienie, lub zatwardziałość, które można rozpatrywać w podwójnym znaczeniu: (1) dotknęło ono część – większą część – Izraela i (2) nie objęło ono całej głowy i serca, bowiem w pewnych sprawach głów i serc Izraelici nie zostali zaślepieni, czyli zatwardziali, skoro zachowali pewne zarysy Prawdy biblijnej oraz pewne dobre cechy charakteru] przyszło na Izraela [na część niewierzącą], pókiby [zaślepienie, czyli zatwardziałość jest ograniczona – Ezech. 36:26] nie weszła [dosłownie, nie zostałaby zebrana spośród rodzaju ludzkiego w Ciało Chrystusowe] zupełność pogan [narodów; pełna liczba pogan].
A tak [przez skompletowaną i wyniesioną do chwały klasę wybranych (Rzym. 8:17-23), z której duża część to poganie] wszystek Izrael [zarówno żyjący, jak i umarli owego czasu (Luk. 2:34)] będzie zbawiony [nie wiecznie, ale od: (1) swego zaślepienia, czyli stanu zatwardziałości i (2) od wyroku Adamowego (Rzym. 5:17-19; i Tym. 2:4-6; 4:10; Jan 3:16, 17; Tyt. 2:11; 1Jana 2:2). Wszystkie zacytowane właśnie odnośniki uczą o uniwersalności zbawienia od wyroku Adamowego a nie do życia wiecznego; bo w każdym przypadku stwierdza się lub daje do zrozumienia, że okup jest tą przyczyną, ponieważ okup za wszystkich jest zasługą wyzwolenia wszystkich od tego wyroku. Omawiając powyższe wersety w innym kontekście, pokazaliśmy, że nie uczą one o uniwersalizmie. W związku ze słowami »wszystek Izrael będzie zbawiony jest pokazane, że zbawienie, o którym tu mowa, odnosi się do zaślepienia lub zatwardziałości Izraela w wieku Ewangelii (ww. 25, 26) i jego grzechów Adamowych (ww. 26, 27); więc nasze uwagi podane powyżej o zbawieniu, z którego wszyscy z nich skorzystają, zostały potwierdzone kontekstem i równoległymi ustępami], jako napisano [w następujących słowach Apostoł nie przytacza żadnego ustępu, ale sumuje nauki zawarte w kilku wersetach]: „Przyjdzie z Syjonu [zarówno z nominalnego cielesnego Syjonu, z którego wyszedł Jezus oraz żydowska część klasy Chrystusowej, oraz z nominalnego duchowego Syjonu, z którego wyszła przeważająca większość pogańskiej części klasy Chrystusowej, stosunkowo niewielu przyszło do klasy wybranych wprost ze świata. Ta część wersetu pokazuje skąd pochodzą wybrani i nie odnosi się ona, jak to niektórzy myślą, do adwentu Mesjasza, bowiem w swoim adwencie, On nie wychodzi z Syjonu, ale doń przychodzi w licznych znaczeniach tego słowa] wybawiciel [Głowa i Ciało], i odwróci niepobożności od Jakuba [te słowa odnoszą się do Jego wybawienia Żydów z zaślepienia lub zatwardziałości, jakie ich spotkało w wieku Ewangelii, o czym wspomina w. 25]. A toć będzie przymierze moje z nimi [Przymierze Nowe wypisane na ich sercach i umysłach Boże prawo i długo przed zakończeniem tego aktu wyleczy ich z tego zaślepienia (Jer. 31:31-34; Ezech. 36:26)], gdy odejmę grzechy ich [co się dokona przez przypieczętowanie tego przymierza na rzecz Boga przez pokropienie antytypicznej księgi krwią Chrystusa. Pokropienie tej księgi przez Mojżesza (2Moj. 24:8; Żyd. 9:19) stanowi typ zadośćuczynienia Boskiej sprawiedliwości, co się dokona przez okupową zasługę. Tym samym rozumiemy, że wyrażenie odwróci niepobożności od Jakuba« oznacza wybawienie całego Izraela z zaślepienia wieku Ewangelii, a wyrażenie »gdy odejmę grzechy ich« oznacza zastosowanie zasługi okupowej, dzięki której Izrael będzie wybawiony od wyroku Adamowego. Tak więc w tych dwu znaczeniach, a nie w sensie wiecznego zbawienia, cały Izrael będzie wybawiony]”.
„MIŁYMI DLA OJCÓW”
Dowiódłszy, że cały Izrael będzie zbawiony w tych dwóch znaczeniach tego wyrażenia, Apostoł przechodzi do omówienia sposobu, jaki Bóg przygotował aby tępo dokonać. Przekonamy się, że jego rozumowanie jest jednym z najbardziej przekonujących w Biblii, dowodzące,