Teraźniejsza Prawda nr 399 – 1989 – str. 58
Witajcie radosną jasność zarania Syjonu!
Radość narodom, co dotąd tkwiły w ciemnościach!
Niech smutek i żałość nie będą już znane nikomu!
W tryumfie Syjon swe rządy zaczyna z radością.
Witajcie radosną jasność zarania Syjonu,
Której nadejście już dawno Pańscy głosili prorocy!
Witajcie w kraju z niewoli wracające miliony!
Poganie i żydzi ku sprawom tym zwróćcie swe oczy.
Popatrzcie, w bogactwie kwiecia pustynia ginie
I strumień w dal mknący wartko się toczy.
Od szczytów się echo dźwięczne odbija w dolinie,
Pustkowie w zieloność tonie, pieśń wszystko jednoczy.
Popatrzcie, już lądy i morza umarłych wydały,
Umilkły wojny okrutne, minęły cierpienia.
Cześć Bogu oddajcie, bo godzien chwały.
Niebiosa niech zabrzmią okrzykiem zbawienia.
MESJANISTYCZNE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA DLA CIELESNEGO IZRAELA
Wśród wspaniałych proroctw Pisma Świętego jest wiele takich, które opisują doniosłe błogosławieństwa jakimi ma być obdarzony Izrael i przez niego wszystkie narody w czasie pokojowych rządów Mesjasza. Mimo iż Jego panowanie będzie „władzą wieczną” (Dan. 7:13, 14), Pismo Święte pokazuje również, że pierwsze tysiąc lat panowania Mesjasza (określane zazwyczaj jako Tysiąclecie) będzie okresem, w którym Jego rządy zaprowadzane będą na całej Ziemi. Przedstawimy tu dwa z tych wspaniałych proroctw Pisma Świętego, podając w nawiasie nasz komentarz.
BÓG PRZEPOWIADA ODBUDOWĘ IZRAELA
U Ezech. 16:53-63 czytamy: „Przywrócęli [Bóg] zaś więźniów ich, to jest więźniów Sodomy i córek jej [ludzi zniszczonych ogniem i siarką w Sodomie, Gomorze i w innych miastach równin], i więźniów Samarii i córek jej [północne dziesięcioplemienne królestwo]: tedyć też przywiodę pojmanych więźniów twoich w pośrodku ich (w. 53) [w tym wersecie Bóg obiecuje, że wszyscy oni skorzystają z restytucji. Uwięzienie, o którym tu mowa nie może być żadnym innym jak uwięzieniem w śmierci, ponieważ ci, o których tu mowa wówczas już nie żyli. Mesjasz przyjdzie w Tysiącleciu, aby otworzyć bramy grobu i uwolnić więźniów Izaj. 61:1; Zach. 9:11]; abyś tak nosiła hańbę twoją, a wstydziła się za wszystko, coś czyniła, a tak abyś je ucieszyła (w. 54) królestwo składające się z dwu plemion, do którego skierowane są powyższe słowa, z powodu popełnienia większych nieprawości (jak to wielokrotnie pokazuje kontekst) podnosiło na duchu pozostałych a tym samym zachęcało ich do grzesznego postępowania, które Bóg, oczywiście, bardzo ganił]”.
„Jeśliżeć siostry twoje, Sodoma i córki jej, wrócą się do pierwszego stanu swego, także Samaria i córki jej wrócą się do pierwszego stanu swego: tedy się też i ty z córkami twymi nawrócisz do pierwszego stanu swego (w. 55) [dla wszystkich dostępna będzie restytucja (Dz. 3:21), powrót do pierwotnego stanu doskonałości jaką ludzkość miała w Adamie zanim na świecie pojawił się grzech]”.
„Ponieważ Sodoma siostra twoja nie była powieścią w ustach twoich w dzień pychy twojej. Pierwej niż była objawiona złość twoja, jako za czasu obelżenia od córek Syryjskich, i wszystkich, którzy są około nich, córek Filistyńskich, które cię niszczyły ze wszystkich stron. Niecnotę twoją i obrzydliwość twoją ponosisz, mówi Pan (ww. 56-58) [dlatego Bóg kierując się swoją sprawiedliwością zesłał należną im karę]”.
„Bo tak mówi Panujący Pan: Tak uczynię z tobą, jakoś uczyniła, gdyś wzgardziła przysięgą i złamała przymierze (w. 59) [Izrael pogardził przysięgą złożoną przy górze Synaj]. Wszakże wspomnę na przymierza moje z tobą, uczynione za dni młodości twojej, i stwierdzę z tobą przymierze wieczne (w. 60) [Przymierze Nowe]. I wspomnisz na drogi twoje, i zawstydzisz się, gdy przyjmiesz siostry twoje starsze nad cię, i młodsze niż ty, i [w Tysiącleciu] dam ci je za córki [cielesny Izrael nawróci je do Pana i z Jego ręki otrzymają błogosławieństwa restytucji], ale nie według przymierza twego (w. 61) [nie na mocy Przymierza Zakonu zawartego z Izraelem przy górze Synaj]”