Teraźniejsza Prawda nr 399 – 1989 – str. 51
sprawia, iż zasługa wystarczająca do uwolnienia wszystkich ludzi od winy grzechu Adamowego, zapewnia im sposobności całkowitego uwolnienia od jego skutków oraz restytucję do pierwotnej doskonałości Adamowej. Śmierć ta ma umożliwić przywrócenie do pierwotnego stanu chwalebnego wyobrażenia Bożego, zaoferowanie całej rasie doskonałych ciał, umysłów i serc oraz przywrócenie im wspaniałego podobieństwa Bożego, tj. zaoferować ludzkości doskonałe rządy nad ziemią – rajem, jakie Chrystus przywróci na tej Ziemi. Wszyscy którzy będą posłuszni rozsądnym wymaganiom tysiącletniego królestwa Chrystusowego otrzymają te wszystkie błogosławieństwa. Żeby otrzymać w nich udział, wszyscy zmarli, którzy nie mieli sposobności stania się Oblubienicą Chrystusową (do której zaproszona była jedynie klasa wiernych, ci którzy polegając na ufności umieją podążać wiarą tam, gdzie nie można dostrzec śladu Boga), zostaną wzbudzeni i z powrotem przyprowadzeni na Ziemię; bo dlaczego ta część klasy niewierzących, którym przyszło żyć w czasie powrotu Chrystusa, miałaby mieć względy w korzystaniu ze sposobności restytucji a ta część klasy niewierzących, którzy zmarli zanim nastał ów czas miałaby być pozbawiona tych błogosławieństw, skoro sposoby jakimi posługuje się Bóg dają wszystkim równe szansę i są bezstronne (Ezech. 18:29-32) a śmierć sama w sobie nie naprawia charakteru?
CZASY OCHŁODY
Teraz zacytujemy i wyjaśnimy niektóre wersety Pisma Świętego uczące tych zarysów prawdy, które właśnie przedstawiliśmy: (1) (Dz. 3:20-21): „Gdyby przyszły czasy ochłody [słowo to zostało użyte, aby wskazać na ponowne rozniecenie życia i przyczynienie się do jego rozwoju wskutek deszczów spadających na skoszoną i spaloną trawę, do której przyrównywana jest upadła ludzka rodzina (Izaj. 40:5-8), jak to zostało wyraźnie stwierdzone, rozniecenie nowego życia jest możliwe dzięki władzy Chrystusa sprawowanej nad ludzkością „pokoszoną” przekleństwem i spaloną ostrymi promieniami grzechu (Ps. 72:6, 16)] od )[z powodu] obliczności Pańskiej [greckie słowo znaczące „obecność” tutaj jest przetłumaczone jako „oblicze”, tj. łaska (4Moj. 6:24-26), ponieważ w czasie panowania grzechu Boskie plecy, a nie Jego twarz, są przedstawione jako zwrócone w kierunku człowieka (Jer. 18:17). W Tysiącleciu jednak, jak wskazuje ten werset, Bóg w kierunku człowieka zwróci swoją twarz promieniującą łaską, miłosierdziem i prawdą, aby przywrócić człowieka do pierwotnego stanu. Zwróćcie proszę uwagę, że w następnym wersecie ta sytuacja jest przedstawiona jako związana z powrotem Chrystusa], a posłałby onego, który wam opowiedziany jest [podczas wieku Ewangelii], Jezusa Chrystusa. Który ([Chrystus] zaiste niebiosa ma objąć [którego niebiosa mają zatrzymać – na jak długo?] AŻ DO CZASU NAPRAWIENIA WSZYSTKICH RZECZY [każdy zarys wyobrażenia i podobieństwa Bożego ma być przywrócony chętnym i posłusznym w Tysiącleciu], co [które to rzeczy] był przepowiedział [przyrzekł] Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków”. Ustęp ten wyraźnie uczy nas, że Chrystus nie powróci wcześniej. aż w czasach restytucji, czasach ochłody, ponieważ On przyjdzie, żeby przywrócić ludzkości jej pierwotny stan i w tym stanie ją ożywić. Święty Piotr powiada nam, że takie jest świadectwo wszystkich świętych proroków, i ten pogląd potwierdzają też wyżej przytoczone wersety.
ZBADANIE DZIEJÓW APOSTOLSKICH 15:14-17
Dz. 15:14-17 stanowią kolejny przykład potwierdzający nasz pogląd: „Szymon [Piotr] powiedział, jako Bóg najpierw [począwszy od domu Korneliusza (Dz.10)] wejrzał na pogany, aby z nich wziął lud [Kościół, Ciało Chrystusowe] imieniowi swemu. [Oczekując tylko jednego adwentu Mesjasza, Żydzi mieli trudności z pogodzeniem swoich nadziei na Jego wspaniałe panowanie z posłaniem Ewangelii do pogan. Święty Jakub harmonizuje te pozorne sprzeczności, wskazując iż istnieją dwa adwenty, że okres między tymi dwoma adwentami wypełniony został wybraniem Oblubienicy Chrystusowej spośród Żydów i pogan, że dopiero potem rozpocznie się chwalebne panowanie Mesjasza, i że taki pogląd harmonizuje fakty z zapisem Pisma Świętego].
A z tym się zgadzają mowy prorockie, jako jest .napisano. [Nie ma żadnej sprzeczności między nauką o wyborze Oblubienicy Chrystusowej i powierzonym Chrystusowi błogosławieniem ludzkości świata. W tym wypadku należałoby pamiętać o konieczności traktowania tych okresów jako odrębnych i różnych w odniesieniu do okresów ich działania: w pierwszym wybrana została Oblubienica, w następnym miał .miejsce drugi adwent oraz okres panowania błogosławieństw].
Potem [po nawiedzeniu pogan w celu wybrania Oblubienicy] się wrócę [rozpocznie się drugi adwent], a pobuduję [wzniosę dzięki władzy królewskiej] zasię przybytek Dawidowy [dom, rodzinę Dawida, większego syna Jezusa wielkiego Dawida] upadły [kiedy w 607 r. p.n.e. zdetronizowany został Sedekiasz, upadł królewski dom Dawida, tj. ustało królewskie panowanie], a obaliny jego zasię pobuduję [przez cały czas od momentu upadku królewskiego domu Dawida Izrael jako królestwo znajdował się w stanie ruiny, ale królestwo to ma być odbudowane w czasie powrotu Pana, kiedy świadectwo o wyborze Oblubienicy Chrystusowej będzie dane całemu światu (Dz. 1:6-8)] i znowu go [królestwo] wystawię [dlaczego wraca i zakłada Królestwo?]. Aby ci, co pozostali z ludzi [pozostałością jest to co pozostało po odjęciu od całości pewnej części – „pozostali z ludzi” oznaczają zatem tych wszystkich ludzi, którzy nie zostali zabrani jako przyszli członkowie Oblubienicy, tj., cały niewybrany