Teraźniejsza Prawda nr 186 – 1959 – str. 130
Ofiary te mają być składane regularnie we właściwej gorliwości, wierności i w zgodzie z zarządzeniami Jezusa, jako Boskiego Wykonawcy (cokolwiek zwyczajnie na każdy dzień – tak jak tego wymagał obowiązek każdego dnia, A.R.V. – ofiarować miano według rozkazania Mojżeszowego, 13), w usługiwaniu błogosławieństwami Tysiąclecia, które były im przypisane z powodu ich wiary (w sabaty), w uprawianiu dwunastu głównych łask (na nowiu miesiąców) i w trzech wielkich stanach lub warunkach chrześcijańskiego życia (w święta uroczyste, trzykroć do roku – 2Moj. 23:14-17; E tom 11, str. 398, 399; T.P. `54, str. 84, par. 18-21, 25; 13 ), takich jak: (1) usprawiedliwienie (święto przaśników – święto Wielkanocy); (2) poświęcenie (święto tygodni – Zielone Świątki); i (3) ewentualny urząd albo wybawienie (święto Kuczek). J. również poczynił zarządzenia dot. ofiarowania wybornych władz ludzkich, przez które łaski Ducha działające w świętych wśród ognistych prób są ofiarowywane, jako modlitwy Bogu (kadził na onym – złotym – ołtarzu,
kol. 2
który był przed Panem, 25).
W dodatku, J. wyznaczył, stosownie do zarządzenia br. R., jego poprzednika jako Pańskiego wykonawcy (i postanowił według rozrządzenia Dawida, ojca swego – 1Kron. 23; 28:13, 21; 14 ), różne usługi głównym wodzom (rozdziały kapłanów w posługiwaniu ich), i podrzędnym wodzom w ich obowiązkach (i Lewitów w powinnościach ich): wygłaszanie wykładów, tłumaczenie rysunku Planu Wieków, przewodzenie w zebraniach świadectw, badaniach bereańskich, itd., tak jak one miały być czynione, i tak jak na to wskazywał czas i sposobność (aby chwalili Boga, i służyli przy Kapłanach według zwyczaju każdego dnia). On także wyznaczył tych, którzy prowadzili nowych zainteresowanych do Prawdy, tj. pozafiguralnych odźwiernych do ich różnych usług, np.: ogłaszających zebrania publiczne, pracowników postępujących za nimi, kolporterów, strzelców, pracowników występujących w stosunku do osób będących w żałobie po zmarłych, ochotników, pracowników pastoralnych, pracowników pozamiejscowych, itd. (odźwiernych też w rzędach ich), stosownie do umiejętności podejścia,