drogocennych słowach zacytowanego na wstępie wersetu: „I poprowadził ich drogą prostą”. Szczególnie w odniesieniu do duchowego Izraela prawdziwe jest zapewnienie, że Pan prowadzi we właściwym kierunku, najlepszą drogą i dlatego też wszyscy będący naprawdę Jego ludem powinni zwracać baczną uwagę na Jego kierownictwo i szybko według niego postępować. Ostatecznie, niewątpliwie dostrzeżemy, że wiedzie On nas prostą drogą, choćby bardzo różniła się ona od tej jaką sami wybraliśmy. W przypadku wielu osób, trudność polega na tym, że obierają nie tę najlepszą drogę, po której prowadzi Bóg, jednak Pan może usunąć ich samowolę, tak aby nie wyrządziła im wielkiej krzywdy, której mogliby doznać. Im więcej posiadamy prawdziwej
kol. 2
wiedzy Pańskiej – wiedzy, która udoskonala naszą miłość do Pana – tym większa staje się nasza wiara, tym cenniejsze wyniki osiągniemy w obecnym i przyszłym życiu, w którym tak jak „gwiazda od gwiazdy różna jest w jasności” (1Kor. 15:41), tak wierniejsi spośród Pańskiego ludu, gorliwsi i posiadający większe podobieństwo do Chrystusa otrzymają znakomitszy, wypełniony większymi błogosławieństwami dział i bogatsze doświadczenia. Idźmy zatem w przyszłość pełni wiary w Tego, który nas dotąd doprowadził, zdobywając i pokonując, walcząc ze światem, ciałem i przeciwnikami, silni nie własną mocą, lecz Tego, który nas powołał i dotąd doprowadził. Radujmy się dalej nadzieją Królestwa i naszym zwycięstwem.
P '87,5.

kol. 1

INTERESUJĄCE PYTANIE I ODPOWIEDŹ

CZAS POŚWIĘCENIA SIĘ JEZUSA

      Pytanie: Kiedy Jezus zupełnie poświęcił się Bogu?

      Odpowiedź: Jezus oczywiście poświęcił się przed swym chrztem z wody udzielonym mu przez Jana w Jordanie (Mat. 3:12-17). Przedtem jednak musiał być dokonany rzeczywisty chrzest, Jego poświęcenie się, zanim mógł być on symbolizowany, ponieważ najpierw musimy mieć oryginał, żeby móc zrobić jego zdjęcie. Dlatego wnosimy, że zanim poddał się On chrztowi dokonanemu przez Jana, wcześniej poświecił się w Nazarecie, co można wywnioskować z Mat. 3:13. To, że poświęcił się w dniu pojednania, dziesiątego dnia siódmego miesiąca, wynika z następującego rozumowania:

      Antytypy instytucjonalnych typów, związanych z pewną ściśle określoną datą, muszą zacząć się wypełniać w terminach odpowiednich typów i w ten sposób zająć ich miejsce, np. jak typiczny baranek wielkanocny miał być odłączony od stada 10 Nisan i zabity 14 Nisan (2Moj. 12:3-6), tak Jezus, antytypiczny Baranek, został przez Sanhedryn 10 Nisan odłączony na śmierć i zabity 14 Nisan.

      Jezus, pierwiastek, zmartwychwstał 16 Nisan, zważywszy, że w tym dniu typiczny dojrzały pierwiastek też był przedstawiony Panu (3Moj. 23:10, 11; 1Kor. 15:20). Dwa chleby do obracania, upieczone z pierwszej mąki, były w Pięćdziesiątnicę obracane przed Panem (3Moj. 23:15-20). Tak więc zatrzymujący korony i utracjusze koron, jako pozostała część pierwiastków i antytypiczne chleby, musieli być przedstawieni Panu w dniu Pięćdziesiątnicy. Ustanie typicznych cykli jubileuszowych w październiku 627 r. p.n.e. wskazuje na datę rozpoczęcia antytypicznych cykli. Antytypiczny Jubileusz rozpoczął się w październiku 1874 roku, dokładnie w tym czasie kiedy zakończył się cykl siedemdziesięciu krótszych jubileuszy.
kol. 2
Zatem rozumiemy, że antytypy instytucjonalnych typów związanych z określoną datą muszą rozpoczynać się w terminie typów, jeśli one przedtem były praktykowane.

      Wobec tego poświęcenie Jezusa nastąpiło dziesiątego dnia siódmego miesiąca, gdyż to poświęcenie było antytypem przedstawienia cielca Panu w typicznym dniu pojednania, dziesiątego dnia siódmego miesiąca (3Moj. 16:29). „Tedy rzekł: Oto idę, abym czynił o Boże! wolę twoją; znosi pierwsze, aby wtóre ustanowił” (Żyd. 10:9). Jego poświęcenie się dziesiątego dnia siódmego miesiąca znaczy, że Jezus, urodził się w Betlejem dokładnie 30 lat przedtem, tj. w dniu pojednania. Cztery dni trwała podróż z Nazaretu do znanego miejsca chrztu Jezusa w Jordanie, położonego blisko ujścia Jordanu do Morza Martwego.

      Święto Kuczek rozpoczynało się o godzinie osiemnastej w dniu który byśmy przyjęli za 14 dzień siódmego miesiąca, lecz Bóg wyznacza jego początek na dzień piętnasty (3Moj. 23:34). Zamieszkiwanie przez Izraelitów w szałasach (w. 39-43) stanowi typ na osiągnięcie przez rzeczywisty i nominalny lud Boży stanowisk przed Bogiem (E 6,535; E 8,680, 681; E 10,183-185, 218; E 11,398). Jezus osiągnął wyłączne i ostateczne stanowisko przed Bogiem jako wierne Nowe Stworzenie. Stąd antytypiczne zamieszkiwanie przez Niego w Kuczce musiało się rozpocząć i rozpoczęło o godzinie osiemnastej, piętnastego dnia siódmego miesiąca, właśnie wtedy, kiedy zaczynało się typiczne święto Kuczek. To nastąpiło tuż po Jego poświęceniu czternastego dnia.

      Jehowa uczynił trzy rzeczy związane z poświęceniem się i symbolizowaniem tego poświęcenia przez Jezusa:

      (a) Pierwszą rzeczą było pobudzenie przez Niego naszego Pana do poświęcenia się i zachęcenia Go, aby je symbolizował. Pobudzenie to miało miejsce w Nazarecie, najpóźniej rano w dniu pojednania. Bóg mógł oddziaływać na

poprzednia strona – następna strona