Teraźniejsza Prawda nr 392 – 1988 – str. 141
w odniesieniu do tych wszystkich, którzy pragną stać się. ludem Pańskim i wejść w krąg oddziaływania Jego łaski. Natomiast nawrót wód Jordanu za plecami Izraelitów, zamykający ich w ziemi obiecanej, mógłby przedstawiać wtórą śmierć, która stanie się udziałem każdego, kto odrzuci to dobre dziedzictwo przygotowane przez Pana dla odkupionego świata.
IZRAEL PRZEDSTAWIA POŚWIĘCONYCH Z PRZED TYSIĄCLECIA
Jednakże możemy tu przytoczyć inne jeszcze biblijne zastosowanie, które pod pewnymi względami będzie miało większą siłę oddziaływania na nas pod koniec wieku Ewangelii. Możemy przypuścić, że ta część narodu izraelskiego, która zaakceptowała Jozuego, przedstawia usprawiedliwionych wierzących w Jezusa – tych, którzy przyjęli Go za swój Wzór i Przywódcę i którzy zamierzają pójść tam, gdzie On ich poprowadzi, okazując posłuszeństwo Jego przykazaniom. Możemy uznać, iż wzburzona rzeka Jordan przedstawia poświęcenie się na śmierć, jakie może być wymagane od tych, którzy chcą stać się prawdziwymi naśladowcami Jezusa Chrystusa i dziedzicami niezmiernych, wielkich i kosztownych obietnic.
Poświęcenie bardzo wiele dla nas znaczy i zdaje się być czymś strasznym, lecz pod Pańskim kierownictwem i przywództwem wszyscy wierni mogą szybko przekroczyć ten próg i z wiarą rozpocząć nowe doświadczenie. Z jednego punktu widzenia poświęcający się, przechodząc ze stanu śmierci do stanu życia, porzucają niedoskonałe ziemskie ambicje i radości na rzecz ambicji i przyjemności jakie daje Królestwo, jednakże natrafiają na nieprzyjaciół, których trzeba podbijać – a tak naprawdę, prowadzona przez nich walka dopiero się zaczyna. To właśnie teraz muszą oni podjąć zacięty bój, aby wytępić nieprzyjaciół – słabości, niedoskonałości, złe nawyki i pragnienia starej natury, które wciąż, w niezgodzie z Boską wolą i prawem, jak oświadcza Apostoł, walczą przeciwko duszy.
Bez względu na to który punkt widzenia przyjmiemy, powinniśmy pamiętać, że pierwsze przykazanie na przygotowanie się brzmi: „Poświęćcie się” i zwróćcie uwagę na fakt, że Bóg jest z wami, dla was i gotów jest wam pomagać. Jednakże poświęcenie się, czyli oddzielenie się na rzecz Pana i Jego służby, jest nie tylko uwarunkowaniem powołania w obecnych czasach, lecz będzie też niezbędnym warunkiem błogosławieństw wieku Tysiąclecia, jakich dostąpią ci, których Pan wówczas obdarzy swoją łaską, bowiem kto nie odłączy się, aby należeć do Pana, nie będzie miał nic wspólnego z jakimikolwiek błogosławieństwami przygotowanymi przez Boga dla tych, którzy Go miłują.
„IDŹCIE PRZED LUDEM”
Powinniśmy pamiętać, że Izraelici stanowili potężny zastęp obozując wzdłuż wschodniego brzegu Jordanu na odcinku kilku mil.
kol. 2
Według wskazówek Jozuego lud powinien mieć baczenie na Arkę Pańską, która – przedstawiając Pana – poprzedzała ich. Zgodnie z tymi wskazówkami między Arką i ludem miał być zachowany odstęp długości trzech czwartych mili, sama zaś Arka posuwała się na północ a lud zachowując tę odległość postępował za nią. Arka znajdowała się we właściwej odległości a ci, którzy ją nieśli, kapłani, szli w kierunku rzeki tak długo, aż stopami dotknęli wody. Izraelici bacznie obserwowali dalszy bieg wydarzeń i ku zdziwieniu wszystkich, gdy tylko stopa kapłana dotknęła wody, rzeka zaczęła się cofać. Krok za krokiem kapłani posuwali się naprzód wchodząc w tworzące się przejście, podczas gdy rzeka coraz bardziej malała, aż wyschła całkowicie. Wtedy Arka spoczęła pośrodku koryta rzeki, a oczekujący na brzegu lud – zgodnie ze wskazówkami Jozuego szybko przeszedł na drugą stronę do ziemi obiecanej. W ten sposób ogromne rzesze ludzi prędko przeprawiły się przez rzekę wywołując zaskoczenie i panikę wśród wrogów, którzy uważali, że są niezawodnie zabezpieczeni przed atakami dzięki takiej przeszkodzie, jaką był wzburzony Jordan.
Jednakże możemy spotkać się z pytaniem: czy ty w to wierzysz? Z łatwością moglibyśmy to zrozumieć, jeżeli przyjmiemy, że wody spływające z góry zatrzymały się, tworząc potężne ich nagromadzenie się a koryto rzeki o tak silnym nurcie jak Jordan szybko opustoszało tworząc suchy kanał, lecz jaki rodzaj cudu musiał się zdarzyć, aby spowodować nagromadzenie w jednym miejscu wód pochodzących z całej rzeki? Wiele osób przeczyta ten opis z niedowierzaniem.
My, którzy dowiedzieliśmy się tyle cennych rzeczy z Biblii, nie odrzucajmy lekkomyślnie żadnej z jej prezentacji, lecz raczej uważajmy je za prawdziwe i usiłujmy znaleźć dla nich rozsądne wyjaśnienie. W tym wypadku daleko szukać nie musimy, gdyż opis powiada (w. 16 ), że wody, które spłynęły w dół zatrzymały się i wezbrały na znacznej przestrzeni od miasta Adam, leżącego w pobliżu Sartan. Z tego wynika, że wody nie skupiły się w odległości kilku stóp lub cali od kapłanów i Arki, lecz zatrzymały się daleko od nich. Idąc za podaną tu wskazówką, profesor Wright zbadał dno Jordanu kilka mil powyżej miejsca tego cudu i odkrył, że w pobliżu miasta Adam rzeka przepływa przez głęboki wąwóz i prawdopodobnie osunięcie się ziemi w tym właśnie miejscu zatrzymało rzekę i doprowadziło do uformowania się jakiegoś jeziora lub zalewu na północ od zaistniałej przeszkody. Takie odcięcie wód w górnym biegu rzeki szybko osuszyło jej koryto. Wypełnienie się jeziora do poziomu naznaczonego przez wysokość przeszkody lub jej ustąpienie, spowodowało ponowne wezbranie rzeki po przekroczeniu jej przez Izraelitów.
Ktoś mógłby oświadczyć, że całkowicie usuwamy aspekt cudowności. Odpowiadamy, że nie! Boskie cuda to po prostu działanie Jego mocy przy wykorzystaniu środków materialnych, które są niezrozumiałe w czasie ich dokonywania. Niemniej wydarzenie to należy