Teraźniejsza Prawda nr 392 – 1988 – str. 138
Pod sześcioma tytułami wyliczymy niektóre błędy J. F. Rutherforda dowodzące, że jadał i pijał z pijanicami. Wpierw podamy pewne jego doktrynalne błędy: (1) Nie ma próbnego usprawiedliwienia; (2) poświęcenie dokonuje się przy bramie dziedzińca; (3) zasługa Chrystusa została zdeponowana po Jego wstąpieniu do nieba, a nie na Kalwarii (Z '20,183, par. 2; 184, par. 1; 185, par. 2; Łuk. 23:46); (4) śmierć Chrystusa na. krzyżu nie jest potrzebna w celu zadośćuczynienia Sprawiedliwości za Żydów (Gal. 3:13); (5) Kościół staje się częścią Najwyższego Kapłana jedynie po wyniesieniu go do chwały (Z '20,185, par. l, 2); (6) Pośrednik, w biblijnym znaczeniu tego słowa, dokonuje pojednania tych, którzy są we wzajemnej niezgodzie (Z '20,186, par. 1), tymczasem jest to pracą kapłańską spełnianą między Bogiem i człowiekiem, natomiast Pośrednik doprowadza strony do przymierza, umowy, wzajemnych stosunków, niezależnie od tego czy uprzednio byli wobec siebie przyjaźni, czy nie; (7) Chrystus staje się Pośrednikiem tylko w czasie, gdy On pieczętuje przymierze, tymczasem Chrystus staje się Pośrednikiem skoro tylko rozpoczyna przygotowywanie pieczęci przymierza, co jest poświęceniem antytypicznego cielca i kozła; (8) pierworodni Egiptu przedstawiają kler, tymczasem nasz Pastor słusznie nauczał, że oni przedstawiają klasę drugiej śmierci (Z '15,68, par. 6, 7); (9) „zasługa, oznacza wartość pozyskaną”, tymczasem o ile dotyczy zasługi Chrystusa oznacza wartość zatrzymaną; (10) nie może być Młodocianych Godnych przed inauguracją Przymierza Nowego, jeśli wówczas itd. W ostatnich latach praktycznie nauczał on błędu w każdej sprawie związanej z wysokim powołaniem.
Drugi zestaw błędów możemy zgrupować pod tytułem: typiczne i symboliczne błędy: (1) Antytypiczny Eliasz stał się antytypicznym Elizeuszem ze wszystkimi wypływającymi z tego wypaczeniami; (2) setki fałszywych przedstawień występuje w Objawieniu, u Ezechiela itd.; (3) gorsze zamieszania w odniesieniu do Jeremiasza jako przedstawiającego stronników Towarzystwa; (4) zamieszanie na temat typu na Józefa z jego siedmiu latami obfitości i siedmiu latami głodu; (5) zamieszanie na temat końcowego świadectwa, uwięzienia i ścięcia Jana Chrzciciela; (6) zamieszanie na temat broni ku zabijaniu i władających nią; (7) zamieszanie na temat przypowieści o groszu, szczególnie jej godzin, szafarza i grosza; (8) zamieszanie odnośnie uderzenia Jordanu; (9) zamieszanie na temat antytypicznego Judasza; (10) zamieszanie na temat końca 70 cykli jubileuszowych itd.
Trzeci zestaw jego błędów można by zgrupować pod tytułem proroczych i chronologicznych błędów: (1) Koniec wojny w 1917 roku; (2) wyzwolenie Kościoła w 1918 roku; (3) zamknięcie drzwi do wysokiego powołania w 1918 roku; (4) później, że drzwi w dalszym ciągu są otwarte; (5) wyzwolenie Wielkiej Kompanii w 1921 roku; (6) koniec czasu ucisku w 1924 roku; (7) powrót Starożytnych Godnych w 1925 roku;
kol. 2
(8) rozpoczęcie i zakończenie 390 symbolicznych dni z Ezech. 4:1-8; (9) rozpoczęcie i zakończenie 40 symbolicznych dni z Ezech. 4.1-8; (10) wyzwolenie Kościoła i Wielkiej Kompanii przed 1925 rokiem itd.
Czwarty zbiór jego błędów może być zgrupowany pod nazwa błędów egzegetycznych, to znaczy błędnych interpretacji mnóstwa wersetów Pisma Świętego, z których przedkładamy kilka przykładów: (1) gwiazda betlejemska; (2) ostrze miecza; (3) oczyszczający ogień z Zach. 13:9; (4) pojmani i więźniowie z Izaj. 61:1; (5) ewangelia Królestwa i koniec wieku z Mat. 24:14; (6) czas i charakter poselstwa z Izaj. 52: 7; (7) pomieszanie broni do zabijania z Ezech. 9, którą są błędy przesiewawcze i praktyki sześciu klas przesiewaczy, z mieczem Elizeusza (1Król. 19:1,7), którym jest posłannictwo Towarzystwa do nominalnego duchowego Izraela, którym oni zbiją (zabiją) klerykalistów i ich sekciarskich zwolenników (czczących i całujących Baala) w kościele nominalnym. Takie pomieszanie tych dwóch rzeczy może być zauważone z faktu, że broń do zabijania zabija (zatruwa błędami wywołującymi śmierć) wszystkich bez znaku atramentu; tymczasem symboliczne miecze antytypicznego Hazaela i Jehu zabijają (zbijają) wielu, których symboliczny miecz antytypicznego Elizeusza, którym nie jest błąd, nie zabije (zbije). Nie tylko sam Elizeusz, ale wszyscy trzej zabijają wszystkich nie wybranych, lecz w innym sensie niż zabijanie z Ezech. 9. Istotnie, rzadko on, a także jego pijaccy współpartnerzy, usiłują tłumaczyć prorocze i symboliczne wersety, dotąd niezrozumiałe, bez całkowicie błędnego ich interpretowania, tak jak często przekręcają ustępy uprzednio właściwie rozumiane. Przez dwadzieścia lat Rutherford stale wzrastał w symbolicznym pijaństwie, tak iż obecnie podtrzymuje nieliczne Prawdy o wysokim powołaniu, które kiedyś jasno rozumiał.
Piątą serią błędów, w które obfitują jego pisma i nauki są te, które pozostają w związku z polityką Towarzystwa oraz Testamentem, statutem i zarządzeniami pozostawionymi przez naszego Pastora do prowadzenia tej pracy, a także prawo oraz błędne przepisy statutowe, które on wprowadził między braci.
Szósty zbiór błędów, których nauczał, składa się z rzeczywistych błędów, to jest z fałszerstw i błędnych przedstawień. W „Przesiewaniach Żniwa” opublikował ich około 225 przeciwko nam i około 100 przeciwko większości członków Zarządu. Mimo, iż niektóre z rzeczywistych błędów „Przesiewań Żniwa” napisali inni, to jednak ponad dwie trzecie z nich napisał sam. On jest tak nierzetelny w podawaniu faktów, że uzależniony od nich przekręca sprawy tak, aby przystosować je do swoich celów.
Znamy dwa przypadki jego krzywoprzysięstwa: (1) kiedy 12 lipca 1917 roku złożył oświadczenie pod przysięgą, że w Zarządzie były cztery wolne stanowiska, tymczasem nie było żadnego, i (2) kiedy 3 października 1917 roku przed zgromadzeniem Przybytku brooklyńskiego w czasie zebrania interesowego i rocznych nominacji