Teraźniejsza Prawda nr 389 – 1988 – str. 95
jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co zdobył miasta” (Przyp. 16:32; 15:1; 25:28; 1Kor. 13:4, 5, 7; 1Tym. 1:16).
CÓRKI ADAMA I EWY
Pytanie: 1Moj. 4:1: „Potem Adam poznał Ewę, żonę swoją, która poczęła i porodziła Kaina, i rzekła: Otrzymałam męża od Pana”. Czy z wyrażenia: „otrzymałam męża” mamy rozumieć, że przed narodzeniem Kaina urodziło się Adamowi i Ewie potomstwo płci żeńskiej?
Odpowiedź: W oświadczeniu Ewy nie widzimy żadnych wskazówek, żeby Adamowi i Ewie urodziło się potomstwo płci żeńskiej przed narodzeniem Kaina. Wydaje się, że Ewa była tak uradowana narodzeniem się dziecka, że wypowiedziała to zdanie. Wiemy jednak, że Adam „spłodził syny i córki” (1Moj. 5:4).
SKĄD POCHODZIŁA ŻONA KAINA?
Pytanie: Czytamy w 1Moj. 4:17: „I poznał Kain żonę swą”. Skąd pochodziła jego żona? Czy była ona z jakiejś rasy zamieszkującej ziemię przed Adamem?
Odpowiedź: Pewien ewangelista został zapytany przez śmiałą osobę: „Skąd Kain wziął swoją żonę?” Jego odpowiedź brzmiała: ci, którzy poszukiwali żon innych mężów, nigdy nie doszli do niczego dobrego. Jak wskazuje cytowana wyżej 1Moj. 5:4, Adam miał córki i synów. Żona Kaina była jedną z jego sióstr. Ludzkość była jeszcze prawie doskonała, tak więc małżeństwo brata z siostrą nie powodowało niepożądanych skutków u dzieci, jak mogłoby być dzisiaj. Zauważmy, że kiedy Kain odszedł i „zamieszkał w ziemi Nod”, „poznał żonę swą” (1Moj. 4:16, 17). To nie znaczy, że on znalazł żonę w ziemi Nod, lecz że mieszkał tam wspólnie ze swoją żoną, swoją siostrą. Nie ma żadnej wzmianki o jakiejś rasie, która zamieszkiwała ziemię przed Adamem. Biblia jasno stwierdza, że Adam był pierwszym
kol. 2
człowiekiem: „Stał się pierwszy człowiek Adam w duszę żywą” (1Kor. 15:45).
KAIN I ABEL JAKO TYP
Pytanie: Kogo i co reprezentują Kain i Abel, zabicie Abla przez Kaina, jego włóczęgostwo itd.?
Odpowiedź: Wierzymy, że Abel był zamierzonym typem biblijnym mającym obrazować przyniesienie ofiary przyjemnej Bogu, zabicie go przez Kaina itd. On oczywiście przedstawia zabicie Jezusa (Żyd. 11:4; 12:24). Kain wyraźnie stanowi typ narodu żydowskiego reprezentowanego przez swoich wodzów, którzy przez zawiść i inne niepożądane cechy (Mat. 27:18), działając za pośrednictwem Rzymian stali się odpowiedzialni za śmierć naszego Pana Jezusa. Bóg ganił przywódców Izraela za ich zawiść, gniew, złość i nienawiść do Jezusa, lecz to nie powstrzymywało ich od uśmiercenia Jezusa, tak jak Boskie upominanie zazdrosnego Kaina nie powstrzymało go od zabicia Abla. Cielesny Izrael razem z jego przywódcami został odrzucony przez Boga od łaski (Mat. 23:38). Bóg spowodował błądzenie Izraela w rozproszeniu (diasporze) tracącego Jego łaskę podczas wieku Ewangelii, czyli wieku Kościoła. Niemniej jednak On obdarzył Izraelitów pewnymi cechami charakterystycznymi (piętnem – 1Moj. 4:15), które chroniły ich przed zniszczeniem ich jako odrębnego narodu. W wieku Ewangelii Żydzi angażowali się do różnych prac, takich jak na przykład wydanie Talmudu, który w wielkim stopniu okazał się bezproduktywny.
Obraz Kaina nie pokazuje przywrócenia Izraelowi Boskiej łaski, pokazuje to inny typiczny obraz. Na przykład Agar i jej syn Ismael są zamierzonymi biblijnymi typami na Prawo Przymierza, jego sług i cielesny Izrael (Gal. 4:22-31). Warunki panujące podczas wygnania Agar i Ismaela (1Moj. 21:14-16), przedstawiają warunki Izraela w diasporze. Kiedy Izrael już miał przestać istnieć, Bóg pośpieszył jemu z pomocą niosąc wybawienie w religijnym i politycznym syjonizmie (studnia wody), z pomocą którego Izrael ożył, przeżył i prosperował dobrze, co jest pokazane przez przywrócenie do życia Ismaela i późniejsze je go powodzenie (w. 17-21).
BS ‘85,47.
Panie, kto będzie przebywać w namiocie Twoim,
kto będzie mieszkać na Twojej świętej górze?
Ten, kto chodzi w niewinności i działa sprawiedliwość,
i rozpoznaje prawdę w sercu swoim.
(Psalm 15:1, 2)