Teraźniejsza Prawda nr 388 – 1988 – str. 73
według ciała”, w celu zakładania towarzystw syjonistycznych w różnych krajach, oraz wychowania i entuzjazmowania wszystkich Żydów do, być może, wielkiego przyszłego rozwoju. Pierwszy Międzynarodowy Kongres Syjonistyczny odbył się w Bazylei (Szwajcaria) w 1897 roku. Już w 1900 roku syjonizm polityczny zaczął wpływać na masy, nawołując je do powrotu do Palestyny. Dr Herzl nadal aktywnie posuwał naprzód sprawę syjonizmu, aż do swojej śmierci w 1904 roku, która dla tego ruchu stanowiła ogłuszający cios. Po śmierci Herzla przez jakiś czas ruch ten działał mniej pewnie. Około 1909 roku jego przywódcy dostrzegli, że ważą się losy ruchu i, otwarcie mówiąc, bali się, że przestanie istnieć.
UDZIELENIE NOWEGO POPARCIA
Syjonizm jednak nie mógł upaść, zwłaszcza dlatego, że miał i nadal ma poparcie Wszechwładnego Boga. Pastor Charles T. Russell, człowiek niemojżeszowego wyznania, lecz przyjaciel narodu izraelskiego, i badacz głębokich hebrajskich proroctw został użyty do ożywienia ginącego ruchu syjonistycznego. Już w 1889 roku, nawet zanim świat żydowski usłyszał o syjonizmie Herzla, pastor Russell wydał swoją książkę pt. Nadszedł czas. W książce tej przedstawił proroctwa, które jasno wskazywały, że 1914 rok zaznaczy koniec „siedmiu czasów”, czyli „czasów pogan”. Ponadto zaznaczy też ważną zmianę w odniesieniu do Boskiego narodu wybranego, Izraela. W swojej książce pt. Przyjdź Królestwo Twoje (wydanej w 1891 roku) umieścił on długi rozdział na temat przywrócenia Izraelowi łaski. W 1910 roku czasopismo The Overland Monthly opublikowało serię dwunastu artykułów pastora Russella, na temat narodu wybranego przez Boga. Artykuły te wywołały wielkie zaciekawienie i zainteresowanie pośród Żydów.
SPOTKANIE W HIPODROMIE W 1910 ROKU
W 1910 roku, po powrocie pastora Russella z Palestyny, gdzie zaprzyjaźnił się z dr Levy z organizacji syjonistycznej i przemawiał do zainteresowanej publiczności żydowskiej w Jerozolimie, niektórzy amerykańscy syjoniści, głównie z rekomendacji drą Levyego, zaprosili go do przemawiania na żydowskiej masowce w nowojorskim Hipodromie.
NIEZWYKŁE ZGROMADZENIE
Więcej niż 4000 przedstawicieli środowisk żydowskich wzięło udział w spotkaniu w Hipodromie. Usłyszeli oni coś, co dla nich było w najwyższym stopniu niezwykłe – przemawiał do nich wyznawca innej religii i to na temat ich własnych hebrajskich proroctw! W swym wykładzie pastor Russell powiedział im o odebraniu panowania Sedekiaszowi ostatniemu królowi
kol. 2
z linii Dawida, który siedział na tronie typicznego królestwa Bożego, gdy Nabuchodonozor, król babiloński, obalił go i spustoszył krainę. Dalej mówił on o tym jak rządom pogańskim, począwszy od Babilonii (Dan. 2), obiecana była dzierżawa władzy w okresie odrzucenia Izraela. Stan ten miał trwać aż Mesjasz „ten, co do niej ma prawo” (Ezech. 21:25-27). przyjdzie i założy królestwo Boże na ziemi. Okres panowania pogan w proroctwach jest określony jako „siedem czasów” (lat), które w przenośniach starotestamentowych są symbolicznymi „czasami” i przedstawiają 7×360=2.520 lat, począwszy od zdetronizowania Sedekiasza do 1914 roku. Bowiem w owym roku, w czasie wielkiego ucisku, kończyła się dzierżawa rządów pogańskich, po których Mesjasz miał założyć królestwo Boże na ziemi, a Jego głównymi reprezentantami pośród rodzaju ludzkiego mieli być Izraelici jako wybrany naród Boga. Przez ten naród, zgodnie z obietnicą jaką Bóg dał Abrahamowi (1Moj. 22:16-18), wszystkie narody ziemi będą błogosławione.
Wielu obecnych zachowywało milczenie i podejrzliwość w czasie przemówienia pastora Russella, które później przemieniły się w wybuch aplauzu, gdy on natchnął ich nadzieją w świetle ich Pism. Między tymi, którzy go słyszeli podczas spotkania w Hipodromie było wielu rabinów, nauczycieli, prawników i wydawców, jak na przykład: dr Jacobs – American Hebrew, W. J. Solomon i J. Brodsky – Hebrew Standard; Louis Lipsky – Maccabean; A. B. Landau – Warheit; J. Pfeffer – Jewish Weekly; S. Diamont – Jewish Spirit; J. Barrondess Jewish Big Stick; pan Goldmari – H’Yom; i Leo Wolfson, prezydent społeczności rumuńskich.
POCZĄTEK RELIGIJNEGO RUCHU SYJONISTYCZNEGO
Po owym zebraniu w Hiprodromie, pastor Russell przemawiał na ten sam temat do licznych innych słuchaczy żydowskich zarówno w Ameryce, jak i w Europie. Zaczęły napływać liczne prośby o literaturę na temat syjonizmu. Wskutek rozpowszechniania się tej działalności pastor Russell zaczął wydawać specjalną gazetę, Die Stimme, w języku Jidysz. Jego cotygodniowe kazania drukowane w ponad 2.000 gazet docierały do 10.000.000 czytelników, w tym licznych Żydów. W taki sposób pastor Russell oraz jego współpracownicy rozpoczęli ożywianie słabnącego ruchu syjonistycznego, który aż do tego czasu był głównie ruchem politycznym. W ciągu kilku lat przez odwoływanie się do proroctw i obietnic danych Abrahamowi (1Moj. 22:16-18) wzniecił nowy zapał dla syjonizmu, ale syjonizmu religijnego (nie nawróconych Żydów), i stopniowo rozpalił Żydów tą ideą. Wstąpił w nich nowy duch i gorliwość oraz życie i energia. To, co zanikało przypominało dolinę suchych kości opisaną u Ezech. 37:1-14.
Nadzieje syjonizmu bardzo odżyły na skutek