Teraźniejsza Prawda nr 388 – 1988 – str. 71
Boskie posłannictwo ewangeliczne w wieku Ewangelii zgromadziło mnóstwo prawdziwie poświęconych chrześcijan, nowych stworzeń o wiele więcej niż wynosi z góry postanowiona liczba, z jakiej miała się składać Oblubienica Chrystusowa. Prócz tego zgromadzi ono wielką liczbę nie spłodzonych z Ducha chrześcijan zarówno w obecnym okresie. przejściowym, jak i w Tysiącleciu w czasie panowania Chrystusa i Kościoła (Obj. 22:17).
Wspornicy zostali wezwani do pomocy w związku z niebezpiecznym przepełnieniem łodzi rybami. Kiedy Piotr zauważył dokonany cud przypadł do Jezusowych kolan, mówiąc: „Wynijdź ode mnie; bom jest człowiek grzeszny, Panie!” Zdawał sobie sprawę, że znalazł się w obliczu kogoś, kto posiadał mądrość i moc większą niż ludzka i poczuł strach. Mimo, że on i współpracujący z nim znali Jezusa od ponad roku, nigdy przedtem nie odczuwał tak wyraźnie tej cudownej mocy ukrytej w Chrystusie.
Cud został dokonany, jakkolwiek byśmy na to patrzyli: moglibyśmy, np. przypuszczać; że ryby zostały stworzone od razu, lub że moc Pańska wielką ławicę ryb doprowadziła do tego miejsca, lub że Pan wiedział o tym mnóstwie ryb znajdujących się w pobliżu. Nie ma znaczenia jaki pogląd przyjmiemy, cud pozostanie nietknięty. Nie powinniśmy też mówić, że to mogło być inaczej, zdając sobie sprawę, że cud ów pozostaje w analogii z innymi cudami Jezusa. O rybach znajdujących się w tym jeziorze cytujemy fragment wypowiedzi wybitnego pisarza:
„Jezioro Galilejskie zawsze słynęło z wielkiej ilości rozmaitych ryb. Istnieje w nim ponad pięćdziesiąt rodzajów ryb. Gęstość ławic w Jeziorze Genezaret jest niewiarygodna dla każdego, kto sam tego nie widział. Często pokrywa obszar wynoszący ponad jeden akr, a kiedy ryby płyną wolno w masie i wyskakują ponad powierzchnię wody, są tak stłoczone, iż wydaje się, że wielkie krople ulewnego deszczu uderzają o lustro wody”.
PRZYPOWIEŚĆ O WYCIĄGNIĘTEJ – SIECI (MAT. 13:47-50)
Pan nasz posłużył się przedsiębiorstwem połowowym jako przykładem w jednej ze swoich przypowieści, mówiąc iż królestwo niebieskie podobne jest niewodowi zapuszczonemu w morze, który zagarnąwszy ryby różnego rodzaju jest wyciągany na brzeg. Owa sieć bez wątpienia przedstawia wiek Ewangelii i powszechne „łowienie” ludzi ze wszystkich klas, odpowiednich lub nie dla Pańskich celów odnoszących się do Królestwa. Ściągnięcie sieci do brzegu właściwie przedstawia czas żniwa wieku Ewangelii – żniwo zaś uważane jest za czas, w którym następuje koniec łowienia.
Ryby „wszelkiego rodzaju” (przedstawiają prawdziwych chrześcijan, na wpół wprowadzonych w błąd chrześcijan, mnóstwo nie poświęconych chrześcijan, naśladujących chrześcijan,
kol. 2
hipokrytów itp. – tych którzy wspólnie stanowią wielki nominalny kościół) zostały zgromadzone (porównaj Mat. 22:10). Czas wyciągnięcia sieci na brzeg i sortowania ryb przedstawia żniwo wieku Ewangelii, czas uznany za „skończenie świata” [gr. aionos, wiek (Mat. 28:20)], kiedy symboliczne łowienie zostało zakończone a odbywało się rozdzielanie w znaczeniu próbowania, przesiewania itp. Proszę zwrócić uwagę, iż w opisach Mat. 4, Mar. 1 i Łuk. 5 o sortowaniu i rozdzielaniu nie ma wzmianki.
Dobre ryby zebrano w naczyniach (w różnych grupach objętych wyborem duchowym), złe zaś, te nieodpowiednie, wyrzucano prawdopodobnie do jeziora. Złe ryby przedstawiają tutaj nie poświęconych (wyznaniowych chrześcijan) – nieodpowiednich chrześcijan – którzy w czasie żęcia nie kwalifikowali się do klas wybranych Królestwa, mimo iż mogli się nadawać do jakiejś innej klasy. Przedstawieni są tutaj jako wrzuceni z powrotem do świata. Dostali się oni do sieci ewangelicznej wieku Ewangelii, ale nie nadawali się do klasy wybrańców, aby służyć na tronie bądź przed tronem. Będą oni w przyszłym wieku błogosławieni razem z ludźmi tego świata, gdy symboliczne łowienie będzie się różniło od obecnego, z powodu innego celu i o wiele większego zasięgu.
153 RYBY Z EW. JANA 21:1-11
Bardziej ograniczony punkt widzenia jest podany u Jana 21:1-11, gdyż tutaj nie występuje „ryb mnóstwo wielkie” (Łuk. 5:6). Mimo to „dalej nie mogli jej [sieci] ciągnąć przed [z powodu] mnóstwem ryb”. Są tu pokazani tylko WYBRAŃCY, Maluczkie Stadko (które w porównaniu z Wielką Kompanią lub pozostałą ludzkością stanowi liczbowo niewielką klasę, chociaż sama w sobie klasa ta jest liczna, bo wynosząca 144 000 zwycięzców). Maluczkie Stadko było zupełnie skompletowane w swoim członkostwie jesienią 1914 roku, przy końcu czterdziestoletniego okresu żęcia (dowody na to można znaleźć w Ter. Pr. ‘72,66. Oracz – czas ucisku – zaczął zajmować żeńce (Amos 9:13) i w pełni zajął wiosną 1916 roku, gdy pieczętowanie czół 144000 zostało zakończone (Obj. 7:1-4; Ter. Pr. ‘72,67) chociaż wielu wybranych pozostawało na ziemi jeszcze przez lata. Jednak do października 1914 roku Bóg spłodził z Ducha pełną liczbę tych, co do których był pewien, że ostatecznie będą zwycięskimi „rybami”, „wieloma braćmi”, których „przeznaczył, aby byli przypodobani obrazowi Syna jego [członkami Jego Ciała]” (Rzym. 8:29; Efez. 1:5). Przeto jesienią 1914 roku zostały zamknięte drzwi prowadzące do głównego powołania – sieć była pełna „a już dalej nie mogli jej ciągnąć” – i więcej „ryb”, tych którzy mogliby być członkami Maluczkiego Stadka, nie mogło być złowionych, i dlatego nie było już więcej, spłodzeń z Ducha dla celów, wieku Ewangelii.