niechęci lub przez zastosowanie wobec niej niezachwianej woli wykonywania woli Bożej. Te metody mogą być stosowane pojedynczo, w połączeniu kilku z nich lub wszystkich zalet.

Trzeci sposób pokonywania tej lub jakiejkolwiek innej zalety polega na tłumieniu jej przez jedną z różnorodnych form grzechu, błędu, samolubstwa lub światowości, które od czasu do czasu są przeciwko niej kierowane razem z mieszaniną ignorancji, słabości czy też samowoli. Metoda ta z czasem doprowadza do takiego stłumienia rezygnacji, że może spowodować jej zniszczenie.

Czwartym i ostatnim sposobem zniweczenia rezygnacji jest jej stłumienie. Dochodzi do tego, gdy podejmujemy dobrowolne postanowienie zaprzestania praktykowania rezygnacji, gdy uparcie zaczniemy przejawiać silną niechęć, nawet wstręt do jej praktykowania lub swym rozmyślnym postępowaniem stłumimy ją. Taki proces rozwoju zła skierowanego przeciwko rezygnacji lub jakiejkolwiek innej zalecie zniszczy ją całkowicie a osobę postępującą w taki sposób doprowadzi do zupełnej ruiny.

Rezygnacja jest kultywowana jedynie pośród przepełnionych próbami doświadczeń, co okazuje się prawdą w przypadku procesu rozwijania, wzmacniania, równoważenia i krystalizowania jej, bowiem każdy z wymienionych procesów związanych z rezygnacją ma miejsce wśród niepomyślnych i nieuniknionych doświadczeń. A każdy z takich następujących po sobie, wypełnionych próbami, procesów jest trudniejszy do rozwijania od poprzedniego. Możemy więc mówić o próbach, które towarzyszą
kol. 2
każdej części rozwoju rezygnacji, ponieważ każdy z tych procesów musi być poddany próbie po jego zakończeniu. Jest jednak niewątpliwie prawdą, iż próba dotycząca krystalizacji rezygnacji jest najsurowszą i najtrudniejszą.

Weźmy, na przykład, sytuację naszego Pana. Jego rezygnacja, każde niebiańskie uczucie i wszystkie pozostałe zalety Jego charakteru były skrystalizowane zanim Jezus przybył do Getsemane. Od tego czasu ta krystalizacja osiągnąwszy doskonałość poddana została próbie. Próba w Getsemane oraz spotykające Go kolejne próby przebiegały głównie po linii rezygnacji. Próbowana była przez całą godzinę, lecz przez cały ten czas zwyciężała, bo przez cały ten czas prośba Jezusa o odsunięcie kielicha uzależniona była rezygnacją – nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie. Tam zwyciężyła rezygnacja, i zwyciężyła też podczas ciężkich doświadczeń jakie wystąpiły podczas następnych trzynastu godzin. Podobnie i my musimy rozwijać naszą rezygnację w warunkach prób na każdym z etapów jej rozwoju, a potem wytrzymać próbę, gdy każdy jej etap został rozwinięty. W taki sposób pełny jej rozwój musi być sprawdzony po jego osiągnięciu. Jej wzmocnienie musi być w pełni sprawdzone po jego osiągnięciu. Jej całkowita równowaga musi być wypróbowana, gdy zostanie osiągnięta. Także pełna krystalizacja musi być wypróbowana, gdy zostanie osiągnięta. W taki sposób wypróbowana i zwycięska rezygnacja wniesie swoją część do zupełnego zwycięstwa, które zostanie nagrodzone chwalebnym działem w Królestwie.
PT ’82, 67.

PSALM

1. Psalm dziękczynienia. Wykrzykuj Panu cała ziemio!
2. Służcie Panu z radością, przed Jego oblicze idźcie z weselem.
3. Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, On stworzył nas i Jego jesteśmy, lud Jego i owce Jego pastwiska.
4. Wchodźcie w bramy Jego z dziękczynieniem, w przedsionki Jego z pochwalnym hymnem, wysławiajcie Go, błogosławcie Jego imię.
5. Albowiem dobry jest Pan, na wieki łaska Jego, a wierność Jego z pokolenia w pokolenie.

(Psalm 100)

kol. 1

DUCH NIEZADOWOLENIA

„Ile z was jest, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie” (Rzym. 12:18)

Pismo Święte mówi, że próby przychodzą na wszystkich ludzi. Wierzymy, że dla świata oznacza to wiele niezadowolenia, goryczy, złych podejrzeń, nienawiści, walki, złodziejstwa
kol. 2
i morderstw. To jest ten duch, który całkowicie zniszczy społeczeństwo. Wydaje się, że Pismo Święte bardzo jasno tę sprawę przedstawia.

poprzednia strona – następna strona