Teraźniejsza Prawda nr 386 – 1988 – str. 38
domniemanych przestępców było mordowanie ich rodzin na oczach karanych, a następnie wyłupywanie oczu im samym, podobnie jak to uczynił Nabuchodonozor z Sedekiaszem i jego rodziną. Ów władca kazał też odciąć rękę, którą popełniono prawdziwe lub domniemane zło. Zbuntowani przeciwko niemu poddani, pojmali go i na jego oczach zamordowali jego rodzinę a następnie wyłupali mu oczy i obcięli ręce. Imperator uznał, że Bóg dozwolił na to, aby postąpiono z nim tak jak on postępował z innymi. Poddawszy się rezygnacji oddał tym Bogu sprawiedliwość i modlił się o możliwość oddania Bogu czci przez przyjęcie karania, które następnie znosił z rezygnacja i bez jakiegokolwiek narzekania.
Trzecim rodzajem okoliczności, w których wymagane jest okazanie rezygnacji są pokusy. Pokusy niezmiennie towarzyszą próbom i karaniom, ponieważ szatan, świat i ciało wykorzystują je w celu skłonienia swoich poddanych do ulegania sugestiom, które jakoby oferują łatwą drogę wyjścia z ewentualnych trudności. Pokusy towarzyszą też próbom i karaniem, ponieważ atakują nową wolę. Tym samym stwarzają warunki, które wymagają okazania rezygnacji.
RODZAJE REZYGNACJI
Możemy ćwiczyć rezygnację w sprawach świeckich i religijnych lub też w przypadku połączenia obydwu. Zatem możemy mówić o trzech rodzajach rezygnacji. Jeśli od kogoś wymagana jest rezygnacja a osoba ta rzeczywiście ją posiada i rozwija w sprawach rodzinnych związanych z zakresem obowiązków, wykonywaną pracą, krajem, społeczeństwem itd., wtedy możemy mówić o rezygnacji świeckiej. Jest to zazwyczaj ten rodzaj rezygnacji, jaki powinna przejawiać większość ludzi, bowiem straty, choroby, ból, śmierć, rozczarowania, nieporozumienia, brak dyscypliny w rodzinie, ponoszone straty i niepowodzenia w pracy czy prowadzonym przedsiębiorstwie, złe kierownictwo i wojny w państwie, oraz kłopoty występujące w społeczeństwie tworzą większość niepomyślnych i nieuniknionych doświadczeń nękających ludzi światowych i lud Boży.
Lecz gdy te niepomyślne i nieuniknione doświadczenia spowodowane są postawą religijną, wywołaną nimi rezygnację możemy nazwać rezygnacją religijną. Ten rodzaj rezygnacji często ma związek z ludem Pańskim, bowiem kłopoty, nieporozumienia, podziały, rozdzielanie, przesiewania, prześladowania, choroby itd., uzależnione od gorliwości wobec Pana, Prawdy i braci i doznawane przez lud Pański, słusznie wymagają okazania przez niego rezygnacji religijnej.
Spotykające nas często niepomyślne i nieuniknione doświadczenia zawierają w sobie elementy zarówno świeckie, jak i religijne. Oczywiście, w pewnym sensie możemy mówić o wszystkich trzech rodzajach rezygnacji jako
kol. 2
o rezygnacji religijnej, tj., wtedy gdy okazywana jest z pobudek religijnych w sposób religijny. Dlatego często trzeci rodzaj, jako połączenie rezygnacji świeckiej z religijną, jest również doświadczany, bowiem nieraz niepomyślne i nieuniknione doświadczenia spotykają lud Pański w rodzinach, przedsiębiorstwach, pracy, ze strony władz, społeczeństwa itd., z powodu jego przekonań religijnych, gorliwości i działalności. Kiedy więc lud Boży przejawia rezygnację w duchu religijności i w sposób religijny w warunkach rodzinnych, w przedsiębiorstwie, w pracy, w państwie i społeczeństwie, wtedy przejawia ją w połączeniu – świecka i religijną rezygnację – jej trzeci rodzaj.
SFERY REZYGNACJI
Rodzaje rezygnacji sugerują sfery, w których ma ona działać lub działa. Prawdopodobnie bardziej niż jakakolwiek inna sfera, rodzina jest właśnie tą, gdzie rezygnacja powinna działać skutecznie. Złe i nieposłuszne dzieci, których grzeszne postępowanie nie poddaje się naprawie pomimo rodzicielskiego karania, stwarzają sytuacje, w których rodzicom nie pozostaje nic innego poza rezygnacją. Ofni i Finees z powodu swoich złych uczynków i zapowiedzianej kary stworzyli taką sytuację słabemu Helemu, w której on odpowiedział na nią należnym poddaniem się i przyjęciem wynikłego nieszczęścia jako Pańskiej woli. Ukaranie Dawida śmiercią dziecka i kłopotami rodzinnymi spowodowanymi grzechem popełnionym przez niego i Betsabę dostarczyło Dawidowi okazji do rezygnacji. Dawid zareagował okazaniem właściwego poddania się i przyjęcia niepomyślnych i nieuniknionych wydarzeń.
Ileż to pobożnych żon lekceważonych, źle traktowanych a nawet bitych przez niegodziwych mężów, którzy nie chcą się poprawić, zostało dotkniętych doświadczeniem wymagającym rezygnacji. I pomimo złamanego serca z cichością, nieskwapliwością, pobłażliwością i całym sercem poddało się i pogodziło z ciężkimi warunkami, które z woli Bożej miały znieść! Jan Wesley stanowi przykład męża, któremu przyszło z rezygnacją znosić najniegodziwsze traktowanie ze strony żony sekutnicy, i które Wesley zniósł z prawdziwie chrześcijańską rezygnacją. Doświadczenia naszego Pastora ilustrują taki sam przypadek.
Nie brak też przykładów ojca lub matki mających twarde serca i tyranizujących swoje dzieci, które okazały zalecaną w takich okolicznościach rezygnację. Pozbawieni serca bracia i siostry również stworzyli podobne sytuacje, w których ci niesprawiedliwie potraktowani zareagowali podobnie.
Pewien poświęcony pastor, gdy powaliła go przewlekła i śmiertelna choroba, a gorliwość na rzecz Pana nie pozwoliła zaoszczędzić żadnych środków dla mających wkrótce pogrążyć się w smutku żony i osieroconych dzieci, martwił się ich przyszłością, kiedy to nie będzie już