Teraźniejsza Prawda nr 385 – 1988 – str. 27
ale na poziomie doskonałej ludzkiej natury (Wielka Kompania i Godni są przedstawieni odpowiednio w częściach piramidy oznaczonych literami y i z pod Chrystusem – x). Cielesny Izrael (włączony do części piramidy pod literą z), przedstawiony przez część piramidy oznaczonej literą W, zmartwychwstanie (Ezech. 16:53, 55, 60-63; Jer. 31:31-40) razem ze światem (1Kor. 15:23) na poziomie ludzkiej doskonałości Zmartwychwstanie świata, zmartwychwstanie niesprawiedliwych, jest dowiedzione przez bezpośrednie oświadczenia (Jan 5:28, 29; Dz.Ap. 24:15; Izaj. 25:6-8); przez okup, który gwarantuje wszystkim sposobność dostąpienia zmartwychwstania; przez tożsamość Dnia Tysiąclecia i Dnia Sądu (2Tym. 4:1; Łuk. 22:29, 30; Abd. 21; Psalm 72:1-4); przez cel wyboru Nasienia (1Moj. 12:3; 18:18; 22:18) i fakty dotyczące tej sprawy (Ezech. 16:46-63). Szczegóły podaje Life Death Hereafter i Nowe Stworzenie, rozdz. 17.
(21) Restytucja (Dz.Ap. 3:19-21). Jest procesem, który przywróci ludzkości (części piramidy oznaczone literami W i z pod łukiem G) obraz Boży utracony przez Adama dla siebie i potomstwa. Jehowa to obiecał wykazując, po pierwsze, że przekleństwo zostanie zdjęte (Obj. 21:4, 5; 22:1-3; Izaj. 60:18; 65:16, 19) po wtóre, że liczne cechy obrazu Bożego zostaną przy wrócone (Jer. 31:33, 34; Izaj. 66:14; Obj 21:3; Miche. 4:4; Izaj. 11:6-8); po trzecie, że obraz Boży zostanie w całości przywrócony (Dz.Ap. 3:19-21; Rzym. 8:21; Izaj. 60:21; Psalm 72:6, 16). Co więcej, gwarantuje ją okup (1Tym. 2:4-6; Rzym. 5:18, 19; Jan 12:32, 33), Ponadto wymagają jej fizyczne, umysłowe, moralne i religijne potrzeby rodzaju ludzkiego (Rzym. 8:22), które doprowadzą rodzaj ludzki do doskonałości.
Restytucja składa się z ziemskich błogosławieństw (Izaj. 35; 61:4-11), takich jak ziemskie mieszkanie (Psalm 115:16; Przyp. 2:21, 22) i ziemskie warunki (Am. 9:14, 15). Ona obejmuje drogę świętą, oferując posłusznym ludzką doskonałość (Izaj. 35:8). Warunki, które temu będą sprzyjały są podane u (Ezech. 34:27; Psalm 72:7, 8; Izaj. 11:9; 26:9; 60:14, 15; 62:12; Rzym. 8:21). Przedstawiają też ją biblijne typy, jak np. Jubileusz (3Moj. 25:8-55). Urzędowe imiona nadane Jezusowi i Kościołowi dowodzą, że będzie ona ofiarowana wszystkim – zobacz streszczenie (17). Szczegóły podaje Boski Plan Wieków, rozdz, 6 i The Millennium.
(22) Dzień Sądu świata (Dz.Ap. 17:31). Jest to okres również zaznaczony łukiem G na naszym Wykresie. Nie jest to jedynie dzień, w którym świat będzie sądzony (Dzień Sądu Ostatecznego), bo dla tych, którzy go będą przechodzić dzień ten, czyli proces sądzenia oznacza, po pierwsze, pouczenie, przeszkolenie (Psalm 19:8-12; 25:8, 9; 106:3; Izaj. 33:5; 42:1-4; por. Mat. 12:18-20; Izaj. 56:1, 2; 59:4, 8-11, 13-15; Ezech. 22:2; Mat. 23:23; Kol. 2:16), po wtóre próbowanie (Psalm 26:1-3; 139:23, 24; Jer. 11:20; 20:12; 2Tes. 1:4, 5), po trzecie, karanie w celu zachęcenia do poprawy (Izaj. 26:9;
kol. 2
1Kor. 11:31, 32; Łuk. 12:47, 48) i ostatecznie wydanie wyroku (Mat. 7:1, 2; Jan 7:24; 5Moj. 1:16; Psalm 17:2). Ten dzień nie jest dniem dwudziestoczterogodzinnym, jak wielu sądzi, lecz dniem tysiącletnim. To jest oczywiste, gdyż, po pierwsze, niemożliwe jest dokonanie dzieła Dnia Sądu w ciągu dwudziestu czterech godzin, po drugie, z powodu różnego znaczenia słowa dzień w Biblii (jak również w potocznej mowie), np. obejmuje on cały okres stwarzania (1Moj. 2:4), czterdziestoletni pobyt Izraela na puszczy (Psalm 95:7-10; Jer. 31:32), wiek żydowski (Izaj. 65:2; Rzym. 10:21), wiek Ewangelii (2Kor. 6:2; Żyd. 3:13, 15; 1:1, 2), czas gniewu przy końcu wieku Ewangelii (Izaj. 61:2; Psalm 110:5; Sof. 1:14-18; Obj. 6:17) i wiek Tysiąclecia (Izaj. 11:10; 25:9); po trzecie, bezpośrednio świadczy o tym Pismo Święte (2Piotra 3:7-12) i po czwarte, Dzień Sądu jest tożsamym z Tysiącleciem (Obj 20:4, 6), co wnosimy z (2Tym. 4:1; Łuk. 22:29, 30; Mat. 19:28; Abd. 21; Jer. 23:5, 6; 33:14-16; Izaj. 32:1; Psalm 72:1-4). Z powyższych przyczyn Dzień Sądu nie jest dniem dwudziestoczterogodzinnym, lecz dniem trwającym tysiąc lat, w którym powraca Chrystus, wzbudza umarłych, wybawia ich z przekleństwa i oferuje restytucję. A zatem jest to dzień Zbawienia, a nie Dzień Sądu Ostatecznego.
Ów Dzień Sądu poprzedzały inne dnie sądu, po pierwsze, dzień sądu w Edenie, w trakcie którego upadli Adam i Ewa, po drugie, dzień sądu Starego Testamentu, kiedy to Bóg poddał wybranych Starego Testamentu próbie, co do ich wiary i posłuszeństwa i, po trzecie, wiek Ewangelii jako dzień sądu Kościoła (2Tes. 1:4, 5; 1Piotra 4:17). Potrzeba dnia sądu świata leży w tym, że jak wszyscy zgrzeszyli w Adamie, gdy upadł on podczas pierwszego dnia sądu, tak w Jezusie wszyscy zostali odkupieni i dlatego musi być ustanowiony jeszcze jeden okres w którym świat mógłby mieć sposobność poprzez procesy sądu otrzymać życie od Chrystusa Dawcy Życia, Zbawiciela (Dz.Ap. 17:31; Rzym. 5:15, 18, 19; 1Kor. 15:21, 22). Głównym Sędzią świata będzie Jezus (2Tym. 4:1), drugim w randze, Maluczkie Stadko (1Kor. 6:2), trzecim Wielka Kompania, czwartym Starożytni i Młodociani Godni (Izaj. 32:1). Postacie i działania sędziów izraelskich, którzy wybawiali lud od nieprzyjaciół i przynosili mu pomyślność (np. Sędz. 3:7-11), są typami postaci i działań Sędziów Tysiąclecia. Dzień Sadu świata poprzedza dzień wielkiej radości (Psalm 96:10-13; 98). Dalsze szczegóły podaje Boski Plan Wieków, rozdz. 8 i The Millennium.
(23) Droga Świata (Izaj. 35:8). Droga ta w przeciwieństwie do wąskiej ścieżki (drogi prywatnej) jest drogą publiczną, otwartą dla wszystkich. Droga święta jest drogą publiczną, na której ludzkość będzie miała sposobność kroczyć według zasad świętości, gdy dostąpi błogosławieństw restytucji podczas Tysiąclecia (łuk G na naszym wykresie). Wiemy, że droga ta nie jest otwarta we wieku Ewangelii, bo, po pierwsze, inna droga, wąska ścieżka prowadząca