Teraźniejsza Prawda nr 384 – 1988 – str. 4
Bibie and Tract Society (Towarzystwo Strażnicy), (2) The Peoples Pulpit Association (Towarzystwo Kazalnicy Ludowej) i (3) The International Bibie Students Association (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Biblii). Poplecznicy Towarzystwa przechwycili nad nimi kontrolę w czasie rozdzielenia antytypicznych Eliasza i Elizeusza w 1917 roku. W następnym roku stronnicy Towarzystwa rozdzielili się na dwie części: (1) tych, którzy przez pozostanie w Towarzystwie zaaprobowali kompromisy militarne wodzów Towarzystwa po ich aresztowaniu i (2) tych, którzy potępili stanowisko (pierwszych odchodząc z Towarzystwa i przyjmując nazwę Standfast (ten. trzymający się mocno). Ci ostatni utworzyli organizację w formie komitetu, który funkcjonował przez jakiś czas, lecz ostatecznie przestał istnieć i został zastąpiony przez Towarzystwo Głosu Eliasza, jako odgałęzienie grupy Standfast. Poplecznicy Towarzystwa antytypicznie odpowiadają Maheli – Merarytom. a Standfaści – Muzy – Merarytom. Cztery wyżej wymienione organizacje odpowiadają antytypicznie czterem wozom danym Merarytom.
Wyżej przedstawiliśmy, iż ci buntownicy, którzy wierzyli w organizacje kontrolujące ich pracę, ale nie zdołali przejąć kontroli nad organizacjami naszego Pastora są antytypicznymi Gersonitami. W Anglii ruch Shearna i Growforda usiłował uzyskać kontrolę nad I.B.S.A. (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Biblii) a w Ameryce ci, którzy wpierw działali jako Komitet Fort Pitt a później jako P.B.I., usiłowali, lecz nie zdołali przejąć kontroli nad tymi trzema organizacjami naszego Pastora. A zatem te dwie grupy stworzyły własne organizacje: (1) pierwsza z dwu wymienionych – Komitet Studentów Biblii, na krótko i (2) druga Pastoralną Biblijną Instytucję, również na krótko. Pierwsza odpowiada Lobni-Gersonitom, druga Semei-Gersonitom. Tak więc widzimy, że trzy główne działy i osiem poddziałów buntowników odpowiadają jako antytypy głównym typicznym działom i poddziałom Lewitów. A zatem znajdujemy to czego właśnie można było się spodziewać, iż Lewici rozwijali się w całości oraz w ich zasadniczych działach oraz, poddziałach. W dużym stopniu jest to potwierdzeniem poprawności naszego poglądu na te wydarzenia. Czy „rozpoznawać … znaków czasu nie umiecie?” w tych wydarzeniach.
60 GRUP LEWICKICH
Ktoś mógłby jednak mieć zastrzeżenia do takiego przedstawienia sprawy oświadczając, że chociaż istnieją trzy główne działy, to jednak jest więcej niż osiem wyżej wyszczególnionych poddziałów pośród rewolucjonistów. Z tym się zgadzamy i dodajemy, że w harmonii iż typami powinniśmy spodziewać się ich więcej, gdyż trzej synowie Lewiego przez swoich ośmiu synów mieli wiele dzieci, które z kolei też miały dzieci aż w genealogii lewickiej było zanotowanych 60 głów rodzin. Te głowy rodów są typem na 60 działów w jakie
kol. 2
dalej rozwinęło się tych osiem poddziałów. To samo przedstawia również 60 słupów na dziedzińcu, na którym Lewici pełnili służbę, oraz 60 królowych z Pieśni 6:7 i 60 mocarzy strzegących łoża Salomonowego (Pieśni 3:7). Rozumiemy, że w dalszych poddziałach owych trzech działów i ośmiu poddziałów antytyp rozwinął się sześćdziesięciokrotnie. Proces ten jest już zakończony. Stąd wiara nasza w poprawności powyższego przedstawienia powinna się wzmagać. A zatem czy „rozpoznawać … znaków czasu nie możecie?”, odnoszących się do tych rzeczy.
Te trzy znaki czasu są tym, czego oczekiwaliśmy od lat wierząc, że będą miały miejsce po zakończeniu żniwa. Teraźniejsza Prawda podaje ponad 60 dowodów wskazujących, iż żęcie skończyło się w październiku 1914 roku a pokłosie w kwietniu 1916 roku (zobacz Ter. Pr. nr 95). [Później opublikowano w Ter. Pr. nr 264/265 80 dowodów.] Stąd omówienie tych rzeczy teraz jest celowe. Nie mogą też być one wyjaśnione w oparciu o Pismo Święte, rozum i fakty z innego punktu widzenia, co jest widoczne z zupełnego niepowodzenia wszystkich innych wyjaśnień. Dlatego wydarzenia te udowadniają rozdzielenie antytypicznego Eliasza i Elizeusza, prowadzenie kozła Azazela do bramy dziedzińca i oddanie go odpowiedniemu człowiekowi przez Najwyższego Kapłana świata oraz rozdzielenie się Lewitów na 60 działów, poddziałów i podpoddziałów – jak było przedstawione. To jest Głosem tych znaków czasu, z którym się zgadza całe Pismo Święte.
OBRONA PRACY BRATA JOHNSONA
Jeżeli powyższe przedstawienie jest poprawne tak jak Biblia, fakty i rozum to potwierdzają, działalność br. Johnsona, Posłańca Epifanii, musiała mieć zupełnie inny charakter od tego, co było prezentowane przez tych, którym Biblia, rozum i fakty dowiodły iż są rewolucjonistami. Utrzymywali oni, że br. Johnson jest obłąkany, ambitny, egoistyczny, szalbierczy i szkodliwy przywłaszczyciel władzy. Ale jeżeli powyższe wyjaśnienie jest prawdziwe, to oskarżenia te musza być fałszywe a jego praca i wysiłki wśród ludu Bożego przeciwko buntującym się od śmierci naszego Pastora były przez. Boga aprobowane, kierowane i podtrzymywane. To znaczy, że jego opozycja w stosunku do rewolucjonizmu brytyjskich dyrektorów, „obecnego kierownictwa”, P.B.I. itd. była przez Pana sankcjonowana, przez Pana kierowana i przez Pana podtrzymywana. A Pan w obfitości swej łaski z zadowoleniem go używał do zachęcania jego współkapłanów w tej pracy i sprzeciwiania się rewolucjonizmowi kozła Azazela, przez którego szatan usiłował obalić Prawdę i zarządzenia jakie Pan poczynił w celu prowadzenia dzieła Prawdy.
I jeśli powyższe przedstawienie spraw jest prawdziwe, to buntownicy ci – których on początkowo usiłował z miłością i poufną