Teraźniejsza Prawda nr 384 – 1988 – str. 3
i usiłujących zapewnić ponowne przyjęcie zarządzeń i nauk naszego Pastora w prowadzeniu pracy. Doprowadziło to kozła Azazela w Ameryce, pod zwierzchnictwem „obecnego zarządu”, do silnej szarpaniny, mimo iż był uwiązany. Tymi szarpnięciami są: pozbawienie br. Johnsona możliwości pełnienia służby, wyrzucenie czterech dyrektorów, wypędzenie br. Johnsona i innych z Betel, wydanie całkowicie oszukańczej publikacji pn. „Przesiewania żniwa”, prowadzenie agitacji w czasie konwencji, wizyt pielgrzymów, przez rozmowy i korespondencją, w celu uzyskania poparcia Kościoła. Najwyższy Kapłan świata ciągnął szarpiącego się kozła Azazela w drugą stronę przez takie publikacje jak „Światło po ciemności”, „Przegląd przesiewań żniwa”, „Fakty dla akcjonariuszy” itd.
Samowola „obecnego zarządu” i jego popleczników doprowadziła Najwyższego Kapłana świata do zerwania kapłańskiej społeczności z nimi, przekazania ich odpowiedniemu człowiekowi i następnie oddania ich Azazelowi. (Zupełne zbicie w doktrynie i praktyce błędów J. F. Rutherforda podaje E 6).
W zasadzie wskutek rewolucjonizmu to samo działo się w grupach takich wodzów jak: Sturgeon, Ritchie, Olson, Hirsh oraz w P.B.I., w grupie Standfast i Towarzystwie Głosu Eliasza. Powtórzony atak naszego Pana przy pomocy Teraźniejszej Prawdy na temat błędów występujących w Strażnicy, Heroldzie P.B.I., w poglądach Olsonitów, grupy Standfast i Towarzystwie Głosu Eliasza itd., stanowił tylko liczne szarpnięcia jakimi Najwyższy Kapłan świata traktował kozła Azazela w związku z każdą formą ich rewolucjonizmu. Kapłaństwo opierało się skutecznie.
Drodzy bracia, ze strony br. Johnsona i innych nie było kłótliwością ani swarliwością to, co pobudziło ich do opierania się rewolucjonizmowi. To co ich ożywiło było prawdziwym oddaniem się prawdzie i sprawiedliwości. Dlaczego? Ponieważ szatan przez tych rewolucjonistów usiłował zniszczyć Prawdę oraz zarządzenia Prawdy, ażeby zrujnować lud Boży i Boski Plan. Znając zgubne zamiary szatana br. Johnson jako wierny sługa Prawdy i ludu Bożego w powierzonej mu przez Pana pracy, popartej przez innych, rzucił się w poprzek linii postępowania owych buntowników, zdecydowany dzięki łasce Pańskiej sprzeciwić się im aż do ostatnich granic – aż wielu:z nich podniosło swoje ręce poddając się, co inni, którzy chcą zatrzymać Ducha Świętego, uczynią we właściwym czasie. Pan bowiem dał br. Johnsonowi usta i mądrość, której nie mogli odeprzeć, ani się jej sprzeciwić wszyscy jego przeciwnicy – (Łuk. 21:15; Izaj. 54:17). Próbowali się sprzeciwiać, ale zrezygnowali ze swych wysiłków jako bezcelowych. Dlaczego tak było? Bo Boska Prawda jest silniejsza od błędów Azazela. Nie był to skutek nadzwyczajnych zdolności br. Johnsona, iż miał on Prawdę i odniósł zwycięstwo. Było to wyłącznie wynikiem działania Pańskiego i jest dziwne w oczach naszych. Zatem wyjaśniliśmy na podstawie Pisma Świętego
kol. 2
drugie wydarzenie jakie miało miejsce pośród ludu Bożego po śmierci naszego Pastora. Gzy w tym drodzy bracia „rozpoznawać … znaków czasu nie umiecie?”.
GRUPY LEWICKIE
Przejdziemy teraz do trzeciego wydarzenia między ludem Bożym po śmierci naszego drogiego Pastora. Był nim podział Wielkiej Kompanii na liczne grupy. Podział ten, jak rozumiemy, odpowiada jako antytyp podziałowi Lewitów. Nasz Pastor powiedział, że przy końcu tego wieku, po zakończeniu żęcia Lewici będą objawieni w swych różnych grupach. Podział ten dokonuje się na naszych oczach. W typie były trzy główne klasy Lewitów: Kaatyci, Meraryci i Gersonici (4Moj. 3:17). Zwróćmy uwagę, że Kaatyci nie mieli wozów (4Moj. 7:9), podobnie nie mieli ich kapłani, Meraryci zaś mieli cztery wozy (4Moj. 7:8) a Gersonici dwa (4Moj. 7:7). Dowiedzieliśmy się już, że wozy są typami na organizacje. Kapłani nie mieli ziemskich organizacji umożliwiających im wykonanie swojej pracy. (Zobacz rozdz. 2 p.n. „Kościół kompletnie zorganizowany” w E 6). Zauważyliśmy, iż wielu tych rewolucjonistów nie miało nic do czynienia z organizacjami kontrolującymi ich pracę. Właśnie ci niezorganizowani buntownicy są antytypicznymi Kaatytami.
Istnieją dwie grupy zorganizowanych rewolucjonistów: (1) grupa tych, którzy usiłowali zdobyć kontrolę nad korporacjami naszego Pastora, i ją zdobyli. Były to korporacje nieme, bierne za jego życia, bowiem on kontrolował wszystko; i (2) grupa tych, którzy usiłowali zdobyć kontrolę nad organizacjami naszego Pastora, lecz nie osiągnęli celu, ale zorganizowali swoje własne. Pierwsza grupa odpowiada Merarytom, druga – Gersonitom. Zatem pośród buntujących się nowych stworzeń znajdujemy trzy podstawowe grupy symbolizowane przez Kaatytów, Merarytów i Gersonitów.
Trzy wymienione zasadnicze grupy Lewitów dzieliły się na osiem poddziałów: dwa z nich to Gersonici – Lobnici i Semeici, cztery to Kaatyci – Amramici, Izaaryci, Hebronici i Husyjelici, i ostatnie dwie Meraryci – Mahelici i Muzyci (4Moj. 3:17-20). Przeto rozejrzyjmy się czy nie ma takich ośmiu grup pośród trzech głównych grup antytypicznych Lewitów. Z pewnością je znajdziemy. Powyżej wskazaliśmy na niektórych antytypicznych Lewitów, na tych, którzy nie wierzą w organizacje kontrolujące ich pracę – są to antytypy Kaatytów. Ci antytypiczni Kaatyci występują w czterech poddziałach, będących antytypami czterech poddziałów Kaatytów. Są to poplecznicy: Sturgeona – antytypiczni Husyjelici, Ritchiego – Hebronici, Olsona – Izaaryci i Hirsha – Amramici. Żadna z tych grup, jako antytypiczni Kaatyci, nie ma organizacji kontrolującej ich pracę.
Dowiedzieliśmy się też, iż Meraryci są typem na tych, którzy przejęli kontrolę nad organizacjami naszego Pastora, które były trzema antytypicznymi wozami: (1) The Watch Tower