Teraźniejsza Prawda nr 378 – 1987 – str. 100
W 1882 roku Paton dokonał rewizji tej książki, aby zauważyć niektóre swoje nowe myśli. Dodał on rozdział pt. Pojednanie, w którym zawarł swoje własne interpretacje typicznego Dnia pojednania zaprzeczając, iż Chrystus był równoważną ceną za Adama. W taki sposób Paton zaczął głosić tę doktrynę o nieistnieniu okupu, co spowodowało wcześniejsze odłączenie się br. Russella od Barboura. Ponadto uwierzył on w uniwersalizm, doktrynę mówiącą, iż wszyscy ludzie będą WIECZNIE zbawieni (E 9,372). Paton ponownie zinterpretował wyrażenia „śmierć druga” i „niewybaczalny grzech”, by je zharmonizować ze swoim nowym poglądem. To skorygowane wydanie rozwijało myśl, że cała ludzkość ostatecznie osiągnie stan istot duchowych i zyska tę samą naturę co Chrystus i Kościół.
Z powodu tych zmian oraz odkrycia „lśniących klejnotów prawdy” br. Russell nie mógł zalecić tej poprawionej książki — Brzask Dnia — i zdecydował się wydać swoją własną książkę pt. Brzask tysiącletniego dnia. Tytuł celowo był podobny do książki Brzask dnia, ponieważ ta ostatnia była zalecana w egzemplarzach książki pt. Pokarm dla myślących chrześcijan.
Ostatecznie Paton wydał własne pismo pt. „Nadzieja świata”, by w nim głosić swoje poglądy. Brat Russell jednak za pośrednictwem Strażnicy Syjonu bronił swego stanowiska. Różne prawdy później podane w tomie I zostały wyjaśnione dzięki tym kontrowersjom. Częściowo tom I pośrednio lub bezpośrednio atakował błędy. W tomie I w artykułach Różnice natur, Okup i Restytucja zostały zaatakowane następujące błędy Patona: Jezus jako Bóg-człowiek, grzeszna natura Jezusa i Adama, ewolucja świata aż do Boskiej natury oraz Jezus nie jest odpowiednią ceną.
A.D. JONES
Według artykułu „Przesiewania żniwa” inny współpracownik br. Russella, A. D. Jones, zaczął wydawać pismo „Gwiazda dnia Syjonu”. Krótko po tym Jones zaprzeczył nie tylko okupowi, ale również zaprzeczył wiarygodności Nowego Testamentu.
W 1883 roku Strażnica Syjonu wydała pewną liczbę artykułów broniących natchnienia Biblii. W przedrukach Strażnicy (Reprints) na str. 515 czytamy: „Również przedstawiono [w 1883 r.] dowód wiarygodności i autentyczności pism Nowego Testamentu w związku z dowodzeniem niektórych osób [prawdopodobnie odnosi się to do A. D. Jonesa itd.], iż były one na równi kompetentne i bardziej zdolne zrozumieć oraz wyrazić prawdę niż Apostołowie”.
Artykuły te bez wątpienia pomogły br. Russelowi w napisaniu trzeciego rozdziału tomu I na temat Biblii jako Boskim objawieniu. Tak więc prawda często staje się jasna dzięki kontrowersji. Dalsze informacje historyczne na temat przesiewań mających miejsce przed
kol. 2
wydaniem tomu I można znaleźć w artykule Przesiewania żniwa (przedrukowanym w PT ’50).
BROSZURA „CEL I SPOSÓB”
Brat Russell pierwotnie pisał artykuły i broszury później zamieszczone w tomie I. Temat dotyczący powrotu naszego Pana był poruszony w broszurze „Cel i sposób”. W 1878 roku br. Russell wydał serię kazań, które później opublikował w gazetach pittsburghskich oraz w Strażnicy Syjonu. Poniżej podajemy tytuły i odsyłacze do tych sześciu kazań:
1. Cel powrotu naszego Pana Reprints 531
2. Cel powrotu naszego Pana (ciąg dalszy) Reprints 544
3. Dzień Sądu Reprints 568
4. Sposób drugiego przyjścia Reprints 578
5. Dzień Pański Reprints 592
6. Kiedy przyjdzie Chrystus Reprints 598
„POKARM DLA MYŚLĄCYCH CHRZEŚCIJAN”
Brat Russell wydawał też traktaty. Tytuły niektórych są następujące: „Dlaczego zło jest dozwolone” i „Wąska droga do życia”. Zdecydował się później te i inne traktaty połączyć w broszurę o 164 stronicach pt. „Pokarm dla myślących chrześcijan”. Nakład tej broszury osiągnął półtora miliona egzemplarzy. Była też ona opublikowana w Strażnicy Syjonu we wrześniu 1881 roku.
Niektóre z artykułów w broszurze „Pokarm dla myślących chrześcijan” stanowiły trzon tomu I. Pierwszy z artykułów „Dlaczego zło jest dozwolone” był napisany w formie dialogu, w którym uczestniczą trzy osoby: A, B i C. Następny artykuł „Dlaczego Chrystus przyjdzie ponownie” został umieszczony w tomie I jako rozdział pt. „Powrót naszego Pana”.
Części artykułu „Chrystus Boży” zostały włączone do rozdziału „Ukryta tajemnica”. Wykres wieków oraz artykuł wyjaśniający ów wykres wydrukowano w książce pt. „Pokarm” („Food”). Artykuł ten po niewielkich poprawkach, naniesionych również na wykres, został opublikowany w książce Boski plan wieków. Artykuł dotyczący Obj. 20:5 został włączony jako notka na str. 306 tomu I. Artykuły „Wąska droga do życia” i „Szeroka droga na zatracenie” posłużyły jako podstawa rozdziału pt. „Trzy drogi”. Artykuł „Dzień Sądu” także został przepisany.
Inna seria sześciu kazań wyjaśniała Wykres wieków (Reprints 347 [1882]). Nie jesteśmy pewni co do ścisłości tych przedmiotów, lecz bez wątpienia wiele z nich zostało później wykorzystanych w tomie 1.