Teraźniejsza Prawda nr 376 – 1987 – str. 69
i morzu [oczywiście, z tego zdania można zauważyć, iż owe cztery anioły nie mogą, jak naucza siódmy tom, przedstawiać Maluczkiego Stadka, którego praca w ciele nie ma szkodzić zorganizowanemu społeczeństwu ani buntującym się i zanarchizowanym ludziom, ani osobom wielkim na ziemi, symbolicznym drzewom z 3 wersetu. Cztery klasy z ludzi, jak pokazano w wyjaśnieniu do pierwszego wersetu, przedstawione przez owe cztery anioły, są rzeczywiście posłańcami gniewu, to znaczy, sprowadzają wielki ucisk, gniew, na ludzi zorganizowanych w obecnym porządku spraw i form społecznych, jak tego dowodzą dotychczas zachodzące fakty]. Mówiąc [przez nauczanie w ciągu wieku Ewangelii odpowiednich zasad dotyczących grzechu, sprawiedliwości i przyszłego sądu]: Nie szkodźcie [nie ustępujcie tym bezbożnym wpływom pobudzającym was do szkodzenia] ziemi [społeczeństwu] ani morzu [buntowniczym, niespokojnym i anarchistycznym masom], ani drzewom [dzieciom Bożym i wielkim osobistościom w społeczeństwie], aż (my) [Kościół w zdolności dawania Prawdy braciom jeszcze nie posiadającym jej] popieczętujemy [dostatecznie oświecimy] sługi Boga naszego [prawdziwie poświęconych, którzy są wierni Prawdzie posiadanej w małej części] na czołach ich [intelektualnie pojmujących ją w stopniu uzdalniającym ich do ujścia z niewoli w jakiej byli pośród nominalnych Izraelitów]”.
(11) Zgodnie z tym ustępem, szczególnie z wersetem 3 wielki ucisk, który zaczął się symbolicznym wiatrem (światową wojną) nie mógł wystąpić w jakimkolwiek miejscu, dopóki znajdujący się tam wybrani, już popieczętowani, nie opuścili Babilonu. Nie myślimy, aby ten werset nauczał, iż każdy święty wszędzie będzie popieczętowany zanim w ogóle zacznie wiać symboliczny wiatr. Rozumiemy raczej, że to oznacza, iż stopniowo, w miarę jak wojna rozszerzała się wciągając kolejne kraje, podobnie stopniowo kończyło się w tych krajach pieczętowanie, które w każdym kraju zostało zupełnie zakończone przed wciągnięciem go do wojny. Tak więc wybrani w Brytanii, Rosji, Francji, w Niemczech, Austrii, Serbii i w Montenegro otrzymali dostateczną porcję bieżącej Prawdy w celu uzdolnienia ich do opuszczenia Babilonu przed 1 sierpnia 1914 roku. Jednak w tym samym czasie niektórzy z nich znajdowali się jeszcze w Babilonie, na przykład w Ameryce, którzy jeszcze nie posiadali dostatecznej miary aktualnej Prawdy potrzebnej do uzdolnienia ich do czynu wskazanego w wezwaniu, „Wynijdźcie z niego”. W każdym razie dostarczono i dano im dosyć „teraźniejszej Prawdy”, która umożliwiła im posłuchanie wezwania „Wynijdźcie z niego” przed majem 1916 roku, gdy Ameryka przygotowywała się do wypowiedzenia wojny Niemcom i stale odtąd zmierzała w tym kierunku aż następnie została wciągnięta do wojny światowej. Ta sama zasada stosuje się do wybranych w innych krajach. Jedyny narodowy zespół zgrupowany pod względem
kol. 2
językowym w Europie, który otwarcie nie wypowiedział wojny to Skandynawia. W skład jej wchodziły rządy Norwegii, Szwecji i Danii, które jednak oddzielnie udzielały znacznego poparcia obu walczącym stronom, od których ponosiły znaczne straty i z tego powodu mogą być traktowane jako uczestnicy wojny. Wierni widocznie zostali wszędzie popieczętowani, ponieważ wojna rozszerzyła się wszędzie, zatem popieczętowanie zostało dokonane przed włączeniem do wojny ostatniego narodu w związku z ożywieniem intensywnej kampanii marynarki podwodnej w 1917 roku. Stąd „wielka kampania” (agitacyjna), która rozpoczęła się po tym, tak, nawet po wypowiedzeniu wojny przez Amerykę, nie mogła być częścią pracy żęcia czy pieczętowania, jak to sądzi znaczna część ludu w Prawdzie.
SZCZEGÓLNE RODZAJE SŁUŻBY DLA OSTATNICH CZŁONKÓW
(12) Biblia uczy, iż wszyscy święci, 144000 w całości, otrzymają zaszczyt wykonywania (duchowej) pomsty nad narodami i (duchowego) karania narodów, wiązania królów i książąt oraz wykonywania wobec nich zapisanego sądu (Ps. 149:5—9). Praca ta została dokonana w czasie od jesieni 1914 do jesieni 1916 roku, jak to już pokazaliśmy w TERAŹNIEJSZEJ PRAWDZIE (Nr 1, styczeń 1921,3; '61,77), do której odsyłamy naszych czytelników w celu pełniejszego poznania tego tematu. W konsekwencji, wszyscy wybrani musieli być popieczętowani na czołach przed jesienią 1916 roku w celu wzięcia udziału w tej pracy; dlatego żęcie było wówczas dokonane.
ELIASZ UDERZA RZEKĘ JORDAN
(13) Biblia uczy, iż ostatnią pracą antytypicznego Eliasza wobec nominalnego Izraela duchowego — zanim utracił płaszcz władzy Boskiego rzecznika do nominalnego duchowego Izraela — było uderzenie i rozdzielenie Jordanu (2 Król. 2:8). Jednak, aby w ogóle stanowić część antytypicznego Eliasza, musiałaby taka osoba wziąć udział w jego ostatniej pracy jako Boskiego rzecznika do nominalnego duchowego Izraela (gdyż Eliasz reprezentuje Boskich wybrańców w owym urzędzie), ponieważ wszyscy święci mieli uczestniczyć w tej pracy (Ps. 149:5—9). Dzieło „uderzenia” zostało ukończone jesienią 1916 roku, jak pokazaliśmy w TERAŹNIEJSZEJ PRAWDZIE (’61,77—81). Dlatego wszyscy wybrani byli popieczętowani na czołach przed jesienią 1916 roku, wówczas żęcie zostało uzupełnione.
PRACA Z KOZŁEM AZAZELA
(14) Biblia naucza, iż ostatnią ogólną pracą Najwyższego Kapłana świata przed opuszczeniem tego świata w swych ostatnich członkach będzie (1) wyznawanie rozmyślnych grzechów