Teraźniejsza Prawda nr 376 – 1987 – str. 68
suszenie, młócenie, odwiewanie, przesiewanie i gromadzenie do spichlerza, ponieważ jest nie do pomyślenia, aby nastąpił taki czas, w którym Kościół byłby w ciele a jego współczłonkowie obcujący wzajemnie nie mogliby nic uczynić dla siebie po zakończeniu żęcia, lecz przed ukończeniem pozostałych sześciu zarysów żniwa. Nasz drogi Pastor pokazał, iż po zakończeniu żęcia będziemy jeszcze mieli pracę polegającą na pomaganiu sobie wzajemnie w zapewnieniu naszego powołania i wyboru, między innymi na przykład przez gromadzenie do spichlerza, dając ostateczną pomoc przygotowawczą tym, którzy wkrótce mieli przejść poza zasłonę, co oczywiście w odniesieniu do ostatnich członków Chrystusa ma nastąpić w ciągu pewnej liczby lat po zakończeniu żęcia świętych.
(9) Jan 9:4 mówi o nadejściu nocy, gdy nikt nie będzie mógł pracować, to znaczy nie będzie mógł wykonywać (nie każdej części pracy żniwa, lecz) dalszej pracy żęcia. O tej nocy mówią liczne inne wersety Pisma Świętego (Izaj. 21:11, 12; Joel 2:2; Am. 5:20 itd.). Wszyscy zgadzamy się, iż ta noc odnosi się do czasu wielkiego ucisku (Dan. 12:1; Mat. 24:21, 22; 1Tes. 5:1-5), który składa się z trzech znamiennych okresów – wojny, rewolucji i anarchii (1Król. 19:11, 12) – z występującymi z przerwami głodami i epidemiami (Ezech. 14:21). Ta noc rozpoczęła się w każdym kraju, gdy tylko wkraczał w stan wojny światowej rozpoczynającej pierwszą część wielkiego ucisku, który zaczynał się, gdy pierwsze kraje przystąpiły do wojny w sierpniu 1914 roku. Jednak ta symboliczna noc, podobnie jak naturalna noc, nie zapadła wszędzie w tym samym momencie, raczej ogarniała ona poszczególny kraj jedynie wówczas, gdy został objęty wojną. Chociaż nie każdy rząd wypowiedział wojnę, jednak każdy naród został w nią wciągnięty. Teraz każdy naród znajduje się w nocy pozostając w niej od chwili, gdy dotknęła go wojna, która w ten sposób wplątała wszystkie narody, nawet i te, które jej nie wypowiedziały. Dlatego żęcie zostało uzupełnione na całym świecie a pieczętowanie na czołach wybranych zostało ukończone.
SZKODLIWE SKUTKI WOJNY NASTĘPUJĄ PO POPIECZĘTOWANIU WYBRANYCH
(10) Blisko spokrewnione znaczeniowo z podstawowym wersetem jest Obj. 7:1-3, które przedstawiamy jako drugi dowód, że pieczętowanie czół wybrańców zostało uzupełnione. Wersety te przytoczymy i krótko wyjaśnimy, ponieważ, jak sądzimy, były one bardzo błędnie tłumaczone w siódmym tomie: „Potemem [po widzeniu tych rzeczy w szóstym rozdziale] widział [Maluczkie Stadko, oczami fizycznymi i umysłowymi) czterech Aniołów [posłańców gniewu, C 177. to znaczy: (1) władców, (2) arystokratów, (3) burżuazję i (4) robotników, którzy sprowadzają ucisk i w ten sposób wylewają cierpienia, gniew czasu ucisku.
kol. 2
Pracownicy żniwa nie są posłańcami gniewu jak twierdzi siódmy tom, lecz są posłańcami pokoju ogłaszającymi go i pracującymi dla prawdziwego pokoju, Izaj. 52:7; Efez. 6:15], stojących [każda grupa zajmująca stanowisko w tej warstwie społeczeństwa, do której należy] na czterech węgłach ziemi [symboliczna ziemia (symboliczne niebiosa nie są tu włączone) jest podzielona na cztery części odpowiadające czterem posłańcom gniewu: (1) rząd, (2) arystokracja, (3) burżuazja, (4) proletariat], trzymających [te grupy pobudzane mniej więcej przez samolubstwo, które w odmiennych formach występowało w tych różnych grupach wywołując rozwój wydarzeń powstrzymujących upadłych aniołów od sprowadzenia wielkiego ucisku przed czasem właściwym] cztery wiatry [upadłych aniołów, którzy zdają się być podzieleni na cztery klasy (Rzym. 8:38; Efez. 6:12) panujące nad symboliczną ziemią] ziemi [społeczeństwa], [tak] aby nie wiał [sprowadzając ucisk] wiatr [wojna światowa, 1Król. 19:11, zobacz bereański komentarz, również dotyczący Obj. 7:1: Ten „wiatr” nie jest „wichrem”, który nastąpi jedynie wówczas, gdy upadli aniołowie będą bardziej rozwiązani – aniżeli byli wówczas kiedy powodowali wojnę i jako tacy wejdą w .wielkie wzajemne konflikty między sobą wywołując pośród ludzkości symboliczny wicher, rewolucję i anarchię (Jer. 25:29-33, szczególnie w. 32; 2Król. 2:1, 11 itd.). Wiatr, jak to podaje ten tekst, musiał poprzedzić wicher, który nastąpi w wyniku wrogiego starcia się upadłych aniołów po „wietrze”, 1Król. 19:11, 12] na ziemię [społeczeństwo], ani na morze [niespokojne, buntownicze, anarchiczne masy], ani na żadne drzewo [wielkich: lud Pański uznawany jest przez Pana za wielkich; również wodzowie w czterech podziałach społeczeństwa widziani są jako tacy przez swoich stronników].
„I widziałem [umysłowo i fizycznie] inszego Anioła [lud Boży w zdolności usługiwania Prawdą swym braciom nie będącym jeszcze w Prawdzie (C 343; Obj. 7:3 – „aż popieczętujemy” – Ezech. 9:2-5, 11) a nie tylko Jezus, jak podaje tom siódmy] występującego od wschodu słońca [Jezus i Kościół (Chrystus) są Słońcem, Światłością świata, Jan 9:5; Mat. 5:14], mającego pieczęć [Prawdę na czasie] Boga żywego [daną w Piśmie Świętym], i zawołał głosem wielkim na [jako sól ziemi, światłość świata i miasto na górze leżące (Mat. 5:13-16), wierni używając wielkiego posłannictwa Prawdy strofowali świat „z grzechu, i z sprawiedliwości, i z sądu”, który ma nastąpić (Jan 16:8-11), ta praca wywierająca zbawienny skutek na świat i włączająca powyższe zasady, które w tym stopniu w jakim zostały przyjęte ograniczyły samolubstwo ludzkości nie dopuszczając do zupełnej uległości woli upadłych aniołów i w ten sposób powstrzymała te bezbożne istoty, które gdyby nie były wstrzymane przez] onych czterech Aniołów [cztery grupy ludzkości, wyżej wymienione, sprowadziłyby dużo wcześniej ruinę czasu ucisku na rodzaj ludzki], którym dano, aby szkodzili ziemi