Teraźniejsza Prawda nr 372 – 1987 – str. 15
| Święci wznieście swój głos, Panu śpiewajcie cześć; Niech leci głos wśród ziemskich pól, Niech pocieszy ten świat wielka radosna wieść, Ze panuje już nasz Zbawca Król. Słowo Boże to klucz, który stroi ten dźwięk, I czyni tak pięknym nasz głos; Bo pieśń ta wzmacnia nas, koi ból, płoszy lęk, Gdyż zwiastuje nam dziś lepszy los. |
Mieli oni również pokrzepiające poselstwo Syjonizmu dla pociechy naturalnego Izraela, „Cieszcie, cieszcie lud mój!” (Izaj. 40:1, 2). Stanowiło to ich proklamację. To poselstwo szczególnie zaczęło rozbrzmiewać w 1878 roku, gdy próbnie weszła „zupełność pogan” a zaślepienie naturalnego Izraela zaczęło ustępować. Werset 10 mówi o poselstwie restytucji. Ramię Jehowy przedstawia Jego potężnego Syna, naszego Pana Jezusa a z, Nim Kościół będący Jego Ciałem. Razem stanowić będą owo Ramię i będzie potrzeba tysiąca lat na „wysmuknięcie” (obnażenie) w znaczeniu objawienia Go całej ludzkości. „Aby oglądały wszystkie kończyny ziemi zbawienie Boga naszego”, to znaczy, iż cała ludzkość ostatecznie pozna Prawdę i cudowny charakter Jehowy objawiony w niej, które w tym czasie dozwolono poznać wiernemu ludowi Bożemu.
Wezwanie wersetu 11 do odstąpienia jest bardzo podobne do podanego w Obj. 18:4, gdzie jest powiedziane ludowi Bożemu, aby wyszedł z Babilonu. Wezwanie to głoszone jest w czasie żniwa, gdy nasz Pan jest niewidzialnie obecny w swoim drugim adwencie, gromadząc wybrańców i obalając imperium szatana oraz czyniąc przygotowania do pracy przyszłego wieku. Nieczyste rzeczy odnoszą się do nieczystych doktryn; dotykanie się ich znaczy miłowanie ich. Niektórzy tak miłują naukę domagającą się męczenia wiecznie bliźnich, iż nie mogą rozstać się z tym błędem. Miłość do tego i innych błędów jest w jednych silniejsza niż w innych i dlatego mają oni trudniejsze próby w związku z wyjściem z Babilonu. Wezwanie brzmi: „wynijdźcie z pośród jego”, a to znaczy, że nawet znajdując się w samym wnętrzu jego różnych organizacji powinniśmy je opuścić.
Ta sama myśl jest podana w Ewangelii Mateusza 24:17, 18: „A kto na dachu, niechaj nie zstępuje, aby co wziął z domu swego; A kto na roli, niech się nazad nie wraca, aby wziął szaty swe”. Te oświadczenia wskazują na konieczność pośpiechu w ucieczce z Babilonu i to tak szybko, jak każdy dostrzeże obrzydliwość spustoszenia. Słowo Pana pokazuje, że wszelkie odwlekanie i parlamentowanie lub ludzkie rozumowanie będzie niebezpieczne: nie należy tracić czasu w sprawie okazania posłuszeństwa, skoro tylko Pan daje nam poznać obrzydliwość Babilonu i jego stosunku do wszystkich, którzy wymieniają Jego imię. Niestety! jak wielu omieszkawszy posłuchać Pańskiego słowa doznało związania rąk i nóg do tego stopnia, że ucieczka obecnie stała się
kol. 2
prawie niemożliwa. Jednak Mistrz mówi, „Owce moje słuchają głosu mojego i idą za mną”.
Niektórzy są na „roli”, to znaczy, w świecie poza wszelkimi ludzkimi organizacjami. Nie powinni oni myśleć, że byłoby właściwe połączyć się z kościołami nominalnymi, lecz korzystając ze swej wolności powinni uciekać opuszczając swoje stanowiska w świecie i stając się jedno z Panem jako członkowie Jego Królestwa – góry z dwoma szczytami. Inni z ludu Pana są w domach, czyli kościelnych systemach Babilonu; jednak, jak werset podaje, są oni ogólnie świętymi na szczycie domu, mają wyższy poziom życia oraz, wyższe doświadczenia i wiarę od zwykłych członków nominalnych kościołów: Uciekając nie powinni oni schodzić na dół do domów (nominalnych kościelnych systemów), aby starać się o zabranie z sobą swoich „śmieci”, rzeczy wartościowych w ludzkiej ocenie, na przykład, tytuły, godności, szacunek, pochwały, stała dobra reputacja itd., lecz mają opuścić wszystko dla Chrystusa i uciekać do prawdziwego Królestwa.
Naczynia w wersecie 11 są typem na nauki biblijne. Szczególnie cztery rodzaje naczyń były używane w służbie przybytku. Były one typami przedstawiającymi cztery rodzaje myśli lub nauk znajdujących się w Biblii. Podane są nam pod rozwagę w 2Tym. 3:16, 17: (1) „nauka” („doktryna” – KJV), (2) „strofowanie”, to znaczy, „zbijanie błędu” (3) „naprawa”, potępienie i usunięcie złych cech i postępowania i (4) „ćwiczenie” („instrukcje w sprawiedliwości” – KJV), wszczepianie właściwych cech (przymiotów) i postępowania. Istotą napomnienia jest to, że noszący te naczynia powinni być czystymi; dotyczy to szczególnie pielgrzymów i starszych, którzy służą innym Słowem Bożym. Powinni się starać, aby ich postępowanie było bez nagany i aby byli prawdziwymi przykładami dla Pańskiego Stadka.
Dwie rzeczy były zabronione według wersetu 12: wyjście z pośpiechem i wyjście w ucieczce. Pierwsze nasuwa nam pod uwagę przestrogę przed opuszczeniem Babilonu zanim jest się gotowym do tego kroku. Powinien on być uczyniony dopiero po rozpoznaniu jego niezgodnych doktryn i złych praktyk oraz Pańskiego wezwania do wyjścia z niego. Nie popełniajmy błędu na podobieństwo pewnego szkockiego brata w Teksasie. Zaprosił przyjaciela na wykład wygłoszony przez, pielgrzyma a następnie zapytał go jak mu się podobał. Gdy przyjaciel odpowiedział: „Ładny”, rzekł: „Czy jesteś gotowy do opuszczenia Babilonu?” Przyjaciel zapytał: „Co rozumiesz przez opuszczenie Babilonu?” Odpowiedział: „Kościoły, kościoły”. Wówczas przyjaciel odrzekł, „Ach, więc to jest celem” i opuścił zebranie. Jest to przykład przynaglania kogoś do opuszczania z pośpiechem. Wyjście w ucieczce wskazywałoby na inną złą metodę opuszczania Babilonu, to znaczy, zupełnie spokojnego opuszczenia go.
Niektórzy bracia, zamiast pójść do tych, z którymi byli stowarzyszeni w nominalnym