Teraźniejsza Prawda nr 185 – 1959 – str. 117
To przyswajanie ukończyło się w czasie gdy płód był gotowy do narodzenia. Gdyby ktoś chciał krytykować tę zmianę natur na zasadzie, że nie możemy w całości zrozumieć jej procesu, na to odpowiadamy: również nie możemy pojąć w całości wszystkich szczegółów w rozrodczym procesie zwierzęcym, poczynając od najniższego poziomu istot, aż do najwyższego na poziomie ludzkim. Niewiele więcej jest nie zrozumiałą zmiana natury Logosa w naturę ludzką aniżeli zmiana nasienia męskiego i jajka kobiecego w istotę ludzką. Biorąc jeszcze raz pod rozwagę odpowiedź na piąte pytanie – przez co odbyła się karnacja? Odpowiadamy, że przez zmianę natury Logosa na naturę ludzką bez śmierci Logosa.
6. Szóste pytanie brzmi: do czego jest podobną karnacja? Chociaż nie istnieje dokładna równoległość karnacji, bo jedynie raz rzecz tego rodzaju się zdarzyła, jednakowoż istnieją podobieństwa, które ułatwiają zrozumienie poszczególnych zarysów karnacji. Dobrą ilustracją tego zarysu karnacji, że Logos przestał istnieć, a człowiek Jezus rozpoczął swe istnienie, jest zamiana wody w wino – jako pierwszy z cudów naszego Pana uczynione w Kanie Galilejskiej – Słowo ciałem się stało; „skosztował… wody, która stała się winem” (Jan 1:14; 2:9). Istnieje wiele dobrych ilustracji, do wyjaśnienia przemiany natury, jaka nastąpiła w karnacji, jak np. przemiana Jezusa z człowieka na istotę Boskiej natury. Podobnie przemiana Kościoła z ludzkiej do Boskiej natury jest tego ilustracją. Także przemiana Wielkiej Kompanii z ludzkiej do duchowej natury, oraz Młodocianych i Starożytnych Godnych w czasie Małego Okresu jest tego podobieństwem. W tych przemianach natury znajdujemy podobieństwo w tym, że te same osoby zatrzymują swą własną osobowość w zmienionej naturze, tak jak Logos zatrzymał swą osobowość w przemianie natury w człowieka Jezusa. Przemiana gąsienicy w motyla jest jeszcze jedną ilustracją wielu zarysów tej przemiany – jak np. zmiany jednej natury w drugą, identyczność istoty w przemianie, przemiana istoty dokonana bez śmierci podlegającego przemianie, stopniowość w przemianie, stopniowy zanik jednej natury, a w tym samym czasie wzrost drugiej natury, itd. Ilustracją tej przemiany są również przeobrażenia nasienia w roślinę, drzewo itd.