Pana przez nich jako ich Mesjasza jest jeszcze ograniczone do stosunkowo niewielkiej ich części. Jednak Żydzi powszechnie ogłaszają Go coraz szerzej jako owego największego Proroka. Na podstawie faktów mi znanych mogę powiedzieć, że Żydzi nie tylko czytają Nowy Testament, ale niektórzy czytali i czytają naszą literaturę Prawdy. Inni bracia i ja osobiście dostarczałem ją zainteresowanym i wiem, iż ją czytają. Szczególnie byłem zadowolony dowiadując się z wrześniowego (1967) Bibie Standard, że Boski plan wieków został przetłumaczony na język hebrajski przez jednego z naszych korespondentów w Izraelu, redaktora Mesjanistycznego Kwartalnika Hebrajskiego. Tak więc, fakty w sferze religijnej i świeckiej, dowodzą, iż „dwójnasób Izraela – duplikat jego 1845 lat łaski – skończył się w 1878 roku.

      Wierzę, iż mój cel w napisaniu tego listu obecnie został zupełnie spełniony. Z jednej strony, błędność nowej chronologii Strażnicy została pozytywnie udowodniona i twierdzenie, że jest ona prawdziwą chronologią biblijną wykazane jako nieprawdziwe. Z drugiej strony, dokładność i rzetelność chronologii biblijnej przedstawionej ludowi Bożemu przez brata Russella została w pełni wykazana, otrzymując pieczęć jako właśnie niezaprzeczalnie ta prawdziwa chronologia biblijna. Każde proroctwo Boga ma swój postanowiony czas na wypełnienie (Kazn. 3:1). Fakt, iż to, co było dane przez brata Russella, nakreśla prorocze okresy z tak znamienną dokładnością, utwierdza w pewności, że stanowi prawdziwą chronologię Biblii. Prorocze zarysy, które dzięki niej zostały powyżej wielorako odsłonięte, zupełnie nie są eksponowane przy użyciu nowej chronologii Strażnicy, ponieważ w systemie Strażnicy pierwsze człony każdego
kol. 2
z trzech czasowych układów symetrycznych, stosowanych powyżej jako paralele trwające 2520, 2500 i 1845 lat, zostały oddane błędnie z powodu niezgodności wynoszącej 103 lata a to w konsekwencji przesądza o jakiejkolwiek odpowiadającej sobie zależności dat między typicznymi i antytypicznymi wydarzeniami. Chronologiczne układy symetryczne również niezawodnie dowodzą, że wszystkie przez Boga z góry przeznaczone zamierzenia były i są wypełniane w zgodności z Jego cudownym planem wieków (Efez. 3:11, Diaglott). Dlatego, gdy „Świadkowie Jehowy” mówią, że Bóg nie ma planu, dowodzą przez to, iż nie są – bez względu na to kim by byli – prawdziwymi świadkami Jehowy!

      Oczywista prawdziwość rzetelnej chronologii biblijnej również kompletnie obala wszelkie spekulacje ewolucjonistów odnośnie czasu pojawienia się człowieka, który został jasno pokazany że nie przekracza 61 stuleci (Nie znam ewolucjonisty, którego przypuszczenia byłyby mniejsze od 250.000 lat!); zarazem pokazuje to logicznie zupełną słabość teorii ewolucji w zastosowaniu do człowieka.

      Patrząc w świetle faktów, jak pokazano powyżej, dostrzegamy cudowną prawdziwość oświadczenia: „iż Najwyższy panuje nad królestwem ludzkim” (Dan. 4:17)! Prorocza chronologia w ujęciu przedstawionym przez brata Russella i brata Johnsona, przyniosła mi pierwszy wyraźny promień niebiańskiego światła; dlatego z sercem przepełnionym wdzięcznością świadczę o tym zarysie Prawdy. Niech Bóg będzie sławiony za siłę i podporę, których Prawda dostarcza w prawdziwej wierze! Z gorącą chrześcijańską miłością,

      Wasz brat i sługa, Errol Robertson.
P '70,23.

kol. 1

ŻNIWO W PROROCTWIE

      Izajasz 52:1-12

      [w PT ‘86, str. 3 zamieszczono zdanie: Przedrukowano z Present Truths, marzec i kwiecień 1950].

      Zacytowane wersety dają nam piękny opis głównych zarysów żęcia, poselstwo Paruzji. Przedstawiają szczególnie poselstwo żęcia, które było głoszone przez wierny lud Boży począwszy od 1874 roku.

      Wersety 1 i 2 Prezentują pewne zarysy żniwa. Wezwanie do obudzenia się nasuwa myśl, że ktoś spał. Proroctwo to jest prawdziwe (gdyż Bóg nie daje fałszywych proroctw), ponieważ wierny lud Boży zasypiał w niektórych latach poprzedzających rok 1874. Przedstawia to typ śpiącego Eliasza (1Król. 19:5-8; zobacz Tr. Pr. ‘68,56). W Ter. Pr. wyjaśniającej ten typ pokazaliśmy, iż pierwsze obudzenie nastąpiło w czasie ruchu Millera (1829-1844), lecz bracia w owym ruchu (klasa Eliasza, Maluczkie Stadko),
kol. 2
doznając zawodu w 1844 roku, ponownie zasnęli. Drugie budzenie nastąpiło w 1874 roku przez poselstwo żniwa, które było głoszone wówczas, jak to pokazuje werset 1. Syjon, tutaj wymieniony, odnosi się do prawdziwego Kościoła; Jeruzalem również odnosi się do niego, lecz z innego punktu widzenia. Syjon (słoneczny) odnosi się do niego w znaczeniu światłości świata (Mat. 5:14), natomiast Jeruzalem (podstawa pokoju), miasto święte, odnosi się do niego w sensie religijnego rządu, na przykład, Babilon był i jest symbolicznym rządem religijnym, chociaż nie Boskim w obecnym czasie.

      Spanie nasuwa myśl o nocnej porze. Biblia wzmiankuje o wielu nocach, na przykład, o okresie panowania grzechu, również o Epifanii

poprzednia strona – następna strona