wszystko, w imieniu Pana naszego Jezusa Chrystusa, Bogu …”.

      W Kol. 3:15, 16 znajdujemy podobne napomnienie: „… bądźcie wdzięcznymi. Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczając i napominając samych siebie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając w sercach waszych Panu [Każdy z nas jako zaliczający się do ludu Pańskiego powinien nieustannie posiadać w sercu i umyśle (a od czasu do czasu również na ustach) wysławiającą pieśń Alleluja]. A wszystko, cokolwiek czynicie w słowie albo w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując Bogu i Ojcu przezeń”.

      Żyd. 13:15, 16 mówi: „Przetoż przez niego ofiarujmy Bogu ofiarę chwały ustawicznie, to jest, owoce warg wyznawających, imieniowi jego [Jego wielkiemu charakterowi itp.]. A dobroczynności i udzielania nie przepominajcie; albowiem się Bóg w takowych ofiarach kocha”. Wychwalanie ma się ustawicznie wznosić do Boga jak kadzidło, ponieważ mamy aktywnie wszystkim czynić dobrze, a szczególnie domownikom wiary (Gal. 6:10). Mamy nieustannie oddawać chwałę Bogu i Jego wielkim przymiotom.

      W 1Piotra 2:9 Apostoł nazywa Kościół „… królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludom nabytym, abyście opowiadali cnoty tego, który was powołał z ciemności ku dziwnej swojej światłości”. Bóg pragnie, aby wszyscy, którzy są Jego ludem, byli jako On i aby głosili Jego chwałę, bowiem, zaprawdę, Bóg powołał nas z ciemności do swej wspaniałej światłości! 1Piotra 4:11 mówi: „Jeśli kto mówi, niech mówi jako wyroki Boże; jeśli kto posługuje, niech to czyni jako z siły, której Bóg dodaje; aby we wszystkim chwalony był Bóg przez Jezusa Chrystusa, któremu należy chwała i panowanie na wieki wieków”. Wychwalanie Boga oznacza wysławianie Go. Również i Jezus ma być wysławiany.

      Podobnie czytamy u Mat. 5:16: „Tak niechaj świeci światłość wasza przed ludźmi, aby uczynki wasze dobre widzieli, a chwalili ojca waszego, który jest w niebiesiech” – to znaczy, aby Go wysławiali, 1Piotra 5:11 mówi: „Jemu niech będzie chwała i panowanie na wieki wieków”. Jud. 25 twierdzi: „Samemu mądremu Bogu, zbawicielowi naszemu, niech
kol. 2
będzie chwała i wielmożność, moc i zwierzchność, i teraz i po wszystkie wieki”. Niech wyrażenie tego będzie zawsze naszym pragnieniem!

WYSŁAWIANIE BOGA W KSIĘDZE OBJAWIENIA

      Zwróćmy uwagę na Obj. 5:12, 13 i ich kontekst. Te wersety objawienia mówią, że śpiewana jest nowa pieśń, a wielu aniołów mówi: „Godzien jest ten Baranek zabity, wziąć moc, i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. A wszelkie stworzenie, które jest na niebie i na ziemi i pod ziemią i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem mówiące: Siedzącemu na stolicy, i Barankowi błogosławieństwo, i cześć, i chwała [wysławianie] , i siła na wieki wieków”. Bogu i Chrystusowi należy się wysławianie na całą wieczność, jaka nastąpi po nieodwracalnym zniszczeniu grzechu, chorób, smutku i śmierci.

      Obj. 15:3, 4 mówi o tych, którzy będą czymś więcej niż zwycięzcami. Czytamy: „I śpiewali pieśń Mojżesza … i pieśń Barankową, mówiąc: Wielkie i dziwne są sprawy twoje, Panie Boże wszechmogący! sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje, o królu świętych! Któżby się ciebie nie bał, Panie! i nie wielbił imienia twego? [zaprawdę, któż nie będzie tego czynił?] gdyżeś sam święty, gdyż wszystkie narody przyjdą, i kłaniać się będą przed obliczem twojem, że się okazały sprawiedliwe sądy twoje”.

      Można by tu wskazać na wiele innych fragmentów Pisma Świętego, które mówią i napominają, abyśmy wysławiali Boga i składali Mu dziękczynienie, lecz wierzymy, że te, które podaliśmy powyżej okażą się wystarczające dla potrzeb tego artykułu. Ufamy, że pobudzi on do większego i bardziej regularnego wysławiania, dziękczynienia i uwielbienia Boga tych wszystkich, którzy go przeczytają i przestudiują. Obyśmy rzeczywiście, mieli w sercach i umysłach nieustającą pieśń Alleluja, i obyśmy wyrażali ją przy każdej sposobnej okazji w formie pisemnej i mówionej, w naszych pieśniach, hymnach i artykułach poświęconych wysławianiu. Obyśmy wszyscy przyczynili się do Jego sławy i chwały!
BS ’83, 82.

kol. 1

POGLĄDY RZYMSKO-KATOLIKÓW
NA ŻYCIE WIECZNE

      Oto, co czytamy w sprawozdaniu napisanym przez Jamesa Breiga i opublikowanym przez [amerykańską] Agencję Prasową: Czasopismo U. S. Catholic donosi, że daje się zauważyć, iż czytelnicy zastępują starą wizję piekła „ognia i siarki” wyobrażeniem przedstawiającym podziemie, w którym karą najwyższej miary jest „nieobecność Boga”.

      Wyłaniający się na podstawie przeprowadzonych badań obraz przyszłego życia, ukazuje dom składający się z trzech kondygnacji
kol. 2
– nieba, czyśćca i piekła – a wchodzący do niego łączą się ponownie z członkami swych rodzin, następnie biorą udział w odbywających się w formie pytań i odpowiedzi sesjach z Bogiem.

      Autor twierdził, że otchłań piekła stanowić będzie garaż owej posiadłości. Według doktryny kościoła, piekło jest miejscem, do którego wrzucane są dusze, które umarły nie zdążywszy przyjąć sakramentu chrztu.

      Jak twierdzi Breig, owa połać, na której

poprzednia strona – następna strona