Teraźniejsza Prawda nr 365 – 1986 – str. 87
Chrystus przyszedł w ciele. Takich właściwie nie należało zapraszać do domów lub pozdrawiać. Jak więc widać trynitarze błędnie stosują ww. 9-11, w celu powstrzymania ludzi od słuchania tych, którzy widzą błąd w ich doktrynie.
„ALFA I OMEGA”, „PIERWSZY I OSTATNI”
Trynitarze cytują Obj. 1:8, „Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec, mówi Pan, który jest, i który był, i który przyjść ma, on Wszechmogący”, jako pewny dowód, iż Jezus jest również „Wszechmogący”, przyjmując że Jezus tutaj nazywa siebie Wszechmogącym, lecz tak w rzeczywistości nie jest. W w. 4, Jan najpierw przynosi pozdrowienie od Jehowy (porównaj 2Jana 3). Potem, w w. 5, Jan przynosi dodatkowo pozdrowienie od Jezusa Chrystusa. Ta sama osoba nie jest przedstawiona w tych dwóch wierszach. Werset 7 widocznie odnosi się do Jezusa i kończy się słowem „Amen”, oddzielającym go w ten sposób od następnego wersetu. Potem, w w. 8, ponownie Jehowa jest mówcą czyniącym oświadczenie powyżej zacytowane. Jedynie On jest „Wszechmogący”, „który jest [który obecnie istnieje], i który był [który istniał przez całą przeszłą wieczność], i który przyjść ma [który będzie istniał przez całą przyszłą wieczność]”.
W w. 11 Jezus jest mówcą: „Jam jest Alfa i Omega, on pierwszy i ostatni”. Te dwa wyrażenia są synonimiczne ponieważ alpha jest pierwszą a omega ostatnią literą greckiego alfabetu (alpha, beta itd.). Wyrażenia te użyte są cztery razy w odniesieniu do Jehowy (Izaj. 41:4; 44:6; 48:12; Obj. 1:8) i również cztery razy w odniesieniu do Pana Jezusa (Obj. 1:11, 17; 2:8; 22:13). W czterech ustępach odnoszących się do Jehowy jako będącego Pierwszym i Ostatnim, trzy cytaty z Izajasza używają wyrażenia „pierwszy i ostatni”, natomiast jeden z Objawienia podaje wyrażenia „Alfa i Omega, początek i koniec”.
W czterech zacytowanych tekstach, jako odnoszących się do naszego Pana Jezusa, pierwszy (w. 11, cytowany powyżej) używa wyrażeń „Alfa i Omega” oraz „pierwszy i ostatni”, drugi i trzeci opuszcza wyrażenie „Alfa i Omega”, lecz używa wyrażenia „pierwszy i ostatni”, natomiast ostatni używa wszystkich trzech odpowiednich wyrażeń: „Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec, pierwszy i ostateczny”. Zgodnie z tym widzimy, iż cztery teksty odnoszące się do Ojca zawierają łącznie wszystkie trzy wyrażenia i cztery teksty odnoszące się do Chrystusa zawierają łącznie wszystkie trzy wyrażenia. Innymi słowy, Biblia używa wszystkich tych trzech wyrażeń odnosząc się do Obu, Boga i Chrystusa.
Trynitarze utrzymują, iż te trzy wyrażenia z pewnością znaczą przeszłą i przyszłą wieczność Ojca i Syna. Jednak to nie jest widocznie właściwe w przypadku tekstów odnoszących się do Syna, ponieważ, jak widzieliśmy, był On stworzony lub spłodzony i miał początek (Obj. 3:14), dlatego nie mógł istnieć od wieczności.
kol. 2
Ani nie mogą te teksty odnosić się specjalnie do Ojca istniejącego od wieczności (On jest takim w rzeczywistości), ponieważ to byłoby niezgodne z ich zastosowaniem do Syna, który nie istnieje od wieczności. Raczej, wyrażeniom tym konsekwentnie powinno się nadać taki sens, aby pozwolił na zastosowanie ich do Obu.
Następująca definicja, wierzymy, w odniesieniu do pewnego okresu, używa tych wyrażeń podobnie: Każdy z osobna jest pierwszy i ostatni w swoim szczególnym rodzaju: Ojciec jest pierwszy i ostatni nie stworzony, to znaczy, nigdy nie był stworzony; a Syn jest pierwszy i ostatni swego szczególnego rodzaju, w którym jest On pierwszy i ostatni jako bezpośrednio stworzony przez Ojca, natomiast wszystkie inne stworzenia były stwarzane pośrednio przez Ojca, to jest za pośrednictwem Logosa. Dlatego Ojciec i Syn są jedynymi w swoim rodzaju, co mieści się w znaczeniu tych trzech wyrażeń, lecz każdy z nich jest jedynym w odmiennym sensie: Ojciec jest jedynym w swoim rodzaju w tym znaczeniu, iż jest On jedyną – pierwszą i ostatnią – Istotą, która nigdy nie była stworzona. A Syn jest jedynym w swoim rodzaju w tym znaczeniu, iż jest On jedyną – pierwszą i ostatnią – Istotą jaka kiedykolwiek była bezpośrednio stworzona przez Boga bez interwencji pośrednika, natomiast taka twórcza interwencja była dokonywana przez Logosa (Syna) w każdym przypadku innego stworzenia.
Dlatego Jehowa jest Pierwszy i Ostatni, Alfa i Omega, Początek i Koniec niestworzonego istnienia – jedyna Istota, która nigdy nie była stworzona i dlatego Logos jest Pierwszy i Ostatni, Alfa i Omega, Początek i Koniec bezpośredniego! stworzenia Bożego.
Innymi słowy te określenia użyte w odniesieniu do Syna stanowią ekwiwalent wyrażenia jakim jest nazywany, „jednorodzony od Ojca” (Jan 1:14, 18; 3:16, 18; 1Jana 4:9). Natomiast użycie tych określeń w odniesieniu do Ojca oznacza, że On jest od wieczności, chociaż tego bezpośrednio nie uczy, a bezpośrednią nauką z nich wypływającą jest Jego jedyność tego rodzaju, iż nigdy nie był stworzony, czy spłodzony, jak Jego Syn.
Jezus mówi o sobie (Obj. 1:18), „I żyjący; a byłem umarły, a otom jest żywy na wieki wieków. I mam klucze piekła i śmierci”. Nie ma niczego w tym wersecie, co by podtrzymywało myśl, „iż Jezus, istniał wiecznie”. Jezus jedynie oświadcza, iż żyje („żyjący”), nawet chociaż był umarły, lecz teraz jest żywy, „żywy na wieki wieków”. W ten sposób werset ten pokazuje, iż On ma istnieć wiecznie w przyszłości, chociaż nie istniał wiecznie w przeszłości.
CZYM JEST DUCH ŚWIĘTY
Przystępujemy obecnie – udowodniwszy na podstawie Pisma Świętego z wielu punktów widzenia, iż Jehowa jest, a Jezus nie jest, Bogiem Wszechmogącym – do zbadania Ducha świętego w związku z doktryną o Trójcy. Duch Święty był rozpatrywany w wielu szczegółach