Teraźniejsza Prawda nr 363 – 1986 – str. 59
mu [Synowi] wszystkie rzeczy poddane są, jawna jest, iż oprócz tego [Ojca], który mu poddał wszystkie rzeczy. A gdy mu [Synowi], wszystkie rzeczy poddane będą, tedyć też i sam Syn będzie poddany temu [Ojcu], który mu [Synowi] poddał wszystkie rzeczy, aby był Bóg [Ojciec] wszystkim we wszystkich” (1Kor. 15:24, 27, 28).
Oczywiście nie zaprzeczamy, lecz cieszymy się mogąc potwierdzić, iż Jezus Chrystus jest wielce wywyższoną Boską istotą, godną naszej czci i adoracji. Nazwa „Bóg” może być właściwie Mu przypisywana. Jednak nawet gdy Pismo Święte odnosi się do Jezusa jako „Boga”, czyni to w kontekście Jego niższości odróżniającej Go od Ojca. Zarazem zwróćmy uwagę na to, że po prostu nie Jezus jako człowiek, lecz Jezus będący „Bogiem” jest pokazany jako podwładny (Żyd. 1:1-9).
Trynitarze często dowodzą, iż, ponieważ Pismo Święte mówi o Jezusie jako Bogu, Ojciec i Syn są tym samym Bogiem. Ten argument całkowicie ignoruje użytek, jaki język grecki i hebrajski robi ze słów przetłumaczonych „bóg”.
Słowo „bóg” w Starym Testamencie jest, jak już wykazano, często tłumaczone z hebrajskiego słowa elohim. Słowo „bóg” w Nowym Testamencie jest najczęściej tłumaczone z odpowiedniego słowa theos. Wystarczy tu powiedzieć, że theos, podobnie jak elohim, nie zawsze stosuje się do Najwyższego Bóstwa, lecz również do innych potężnych istot. Szatan, na przykład, jest nazwany theos w 2Kor. 4:4: ,W których bóg [theos] świata tego oślepił zmysły, to jest w niewiernych”. To samo słowo jest użyte w odniesieniu do Heroda w Dz.Ap. 12:22, gdzie czytamy, iż lud Sydonu i Tyru wołał: „Głos Boży [theos] a nie człowieczy”. Z pewnością mówiąc to nie myśleli, że Herod jest najwyższym Bogiem.
Czy w jakimś określonym wypadku słowo theos w Nowym Testamencie oznacza Ojca czy Syna, pozostaje do ustalenia przez czytelnika na podstawie kontekstu i budowy zdania wskazujących, do której osoby ono się odnosi.
„POCZĄTEK STWORZENIA BOŻEGO”
W Objawieniu 3:14 Jezus jest opisany jako „świadek on wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego”. Werset ten bezpośrednio odrzuca doktrynę o Trójcy i jasno wykazuje, że Jezus miał początek, nie był współwieczny z Ojcem w wiecznej przeszłości, chociaż na zawsze będzie istniał w przyszłości. Trynitarze próbują usunąć z drogi siłę tego argumentu dowodząc, że powinno się czytać „początkujący” zamiast „początek”, lecz greckie słowo arche wyraźnie znaczy „początek”, jak dowodzą greckie leksykony: Liddell and Scott jasno określa arche jako „w punkcie czasu, zaczynać, stanowić początek”, Thayer – „początek, osoba lub rzecz, która rozpoczyna się, pierwsza osoba czy rzecz w szeregu, przewodnik”. Konkordancje Younga i Stronga oddają je jako „początek”.
kol. 2
Trynitarze twierdzą też, że arche może być przetłumaczone jako „źródło” lub „sprawca” i że Jezus jest Źródłem lub Sprawcą Boskiego stworzenia a nie, iż został zapoczątkowany przez Ojca. Lecz jest jasne na podstawie 1Kor. 8:6, że Ojciec a nie Syn jest oryginalnym Sprawcą stworzenia Bożego. Jezus był pierwszym i jedynym bezpośrednim stworzeniem; wszystkie późniejsze akty stworzenia były dokonane przez Syna (Jan 1:3).
W Przypowieściach 8:22-31 symboliczna Mądrość (porównaj z 1Kor. 1:30) przedstawia Jezusa, którego Jehowa „miał”. Hebrajskie słowo qanah, przetłumaczone „miał” w rzeczywistości znaczy „stworzył”. Gesenius podaje jako pierwotne znaczenie qanah: „dostać, uzyskać, otrzymać, nabyć”. Davies podaje następujące znaczenia: „uformować lub zrobić, dostać lub nabyć, uzyskać lub kupić”. Strong określa qanah: „wybudować, to znaczy stworzyć; przez rozszerzenie nabyć, szczególnie w drodze kupna”.
Dlatego słowo qanah w Przyp. 8:22 może właściwie być przetłumaczone „stworzył” zamiast „miał”. W ten sposób Przyp. 8:22 zgadza się zupełnie z Obj. 3:14; Kol. 1:15 itd., co jasno pokazuje, iż Jezus nie istniał wiecznie, lecz był „początkiem stworzenia Bożego”. Inaczej, qanah może być w znaczeniu „nabyty” w Przyp. 8:22, 23; tekst ten mógłby być czytany: „Pan mię miał [nabył] przy [jako] początku [początek] drogi [twórczej] swej, przed sprawami swemi, przed wszystkiemi czasy. Przed wieki [od początku długiej, nieokreślonej epoki, hebr., olam] jestem zrządzona [stworzona] przed początkiem, pierwej niż była ziemia”.
Hebrajskie słowo resheth przetłumaczone zostało początek w związku ze stworzeniem nieba i ziemi (1Moj. 1:1) i Logosa przed stworzeniem nieba i ziemi (Przyp. 8:22). Greckie słowo arche przetłumaczono początek w związku ze stworzeniem obecnego świata (Żyd. 1:10), Logosa (Jan 1:1, 2) i Kościoła jako Boskiego nowego stworzenia (2Tes. 2:13). Żadne z tych słów nie oznacza wieczności, co niektórzy próbują przypisać wersetom Przyp. 8:22; Jan 1:1, 2; Kol. 1:18.
Resheth znaczy początek, lecz nigdy nie oznacza wieczności – przeciągu czasu przed pierwszym początkiem – co jest widoczne z następujących wersetów: 5Moj. 11:12; 21:17; Ijob 8:7; 42:12; Psalm 111:10; Przyp. 1:7; 17:14; Kazn. 7:8; Izaj. 46:10; Jer. 26:1; 28:1; Miche. 1:13. Arche znaczy początek, lecz nigdy nie oznacza wieczności – przeciągu czasu przed pierwszym początkiem – na co wskazują następujące wersety: Mat. 19:4, 8; 24:8, 21; Mar. 1:1; Łuk. 1:2; Jan 2:11; 6:64; 8:25, 44; 16:4; Dz.Ap. 11:15; Filip. 4:15; Żyd. 1:10; 3:14; 7:3; 2Piotra 3:4; 1Jana 1:1; 2:7, 13, 14, 24; 3:8, 11; 2Jana 5, 6; Obj. 3:14.
Dlatego rozumiemy, że następujące wersety przedstawiają pięć różnych początków Boskiego dzieła stworzenia: 1Moj. 1:1; Przyp. 8:22; Jan 1:1, 2; Kol. 1:18; 2Tes. 2:13. Pierwszy z nich (Jan 1:1, 2) jako punkt czasowy jest początkiem, w którym, zanim stało się istotą