Teraźniejsza Prawda nr 363 – 1986 – str. 55
Bogiem. W cytowanych wersetach czytamy; „Stolica twoja, o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laską królestwa twego. Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad uczestników twoich”. Jehowa zwraca się tutaj do Chrystusa jako boga, bardzo mocnego, jednak, jak pokazuje werset ósmy, Chrystus ma Jehowę za swego Boga, swego Potężnego, Wszechmocnego. To pokazuje, że Syn jest niższy od Ojca i nie jest Mu równy ani nie jest tą samą istotą.
W Psalm 45:7, 8 hebrajskie słowo elohim jest przetłumaczone jako „Bóg” we wszystkich trzech miejscach. Może się ono widocznie odnosić do Jehowy, jak w ostatniej części ósmego wersetu (zobacz również, na przykład, 5Moj. 10:17), jednak może również być użyte w odniesieniu do innych mocnych aniołów i ludzi jak to już przedstawiliśmy (1Moj. 32:30; Sędz. 13:21, 22; 2Moj. 7:1; 12:12; 21:6; 22:8, 9, 28; Psalm 82:1). Strong wyjaśnia, że elohim oznacza, „bogów w zwykłym znaczeniu; w szczególnym sensie określa Najwyższego Boga; słowo to zastosowane okolicznościowo oznacza urzędników ze względu na należny im szacunek”.
JEZUS NIE JEST JEHOWĄ, OWYM WSZECHMOGĄCYM
Większość trynitarzy wierzy, że Jehowa w Starym Testamencie jest Jezusem Chrystusem w Nowym Testamencie. Jednak następujące części Pisma Świętego powinny przekonać każdego uczciwego studenta Biblii, że Jehowa jest Bogiem Ojcem Nowego Testamentu a Jezus jest Synem Jehowy.
Łącznie z wierzeniem, że Jezus jest Jehową, występuje pogląd, iż Ojciec też jest Jehową i razem z Duchem Świętym ci trzej są zupełnym Jehową. Jednak ten związek, zamiast uformować trzech Bogów, daje w rezultacie dziwną kombinację jednego Boga. Jehowa jest jedną osobą a nie trzema.
„Słuchajże Izraelu: Jehovah, Bóg nasz, Jehovah jeden jest” (5Moj. 6:4). Zgodnie z tym wersetem Jehowa jest jeden, nie trzech. Inne przekłady tego wersetu oddają nawet jaśniej myśl, iż Jehowa jest jedną osobą: ,,Jehovah nasz Bóg, Jehovah jest jeden”; „Jehovah jest naszym Bogiem, Jehovah jest jeden”; „Jehovah jest naszym Bogiem, Jehovah sam”. Zauważ też: „Ty, Jehovah sam, ty sam” (Neh. 9:6) i „A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Jehovah, tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią” (Psalm 83:18 BP). Przekład marginalny podaje: „A tak niech poznają że ty, którego imię jedynie jest Jehovah, jesteś Najwyższym nad wszystką ziemią”.
Pismo Święte pokazuje, że Ojciec jest Jehową. W Dz.Ap. 3:22, 23 Piotr cytuje z 5Moj. 18:15, 19 i dowodzi, iż Chrystus jest „prorokiem jak Mojżesz”. Zacytujemy z 5Moj. 18:15-19 i umieścimy imię Chrystusa w nawiasach po każdym fragmencie cytatu odnoszącym się do „proroka jak Mojżesz”, aby wykazać
kol. 2
różnicę między Nim a Jehową: „Proroka [Chrystusa] z pośrodku ciebie, z braci twojej, jakom ja jest, wzbudzi tobie Jehovah, Bóg twój; onego [Chrystusa] słuchać będziecie … Przetoż rzekł Jehovah do mnie … Proroka [Chrystusa] im wzbudzę z pośrodku braci ich, jakoś ty jest, włożę [Jehovah] słowa moje w usta jego [Chrystusa] i opowiadać im będzie [Chrystus] wszystko, cokolwiek mu [Chrystusowi] rozkażę [Jehovah]. I … ktobykolwiek nie był posłuszny słowom moim [Jehowy], które on [Chrystus] mówić będzie w imię moje [Jehowy], Ja tego szukać będę na nim”.
Z powyższego jasno wynika, że sam Jehowa nie będzie tym Prorokiem, który ma być wzbudzony; raczej, to właśnie Jehowa wzbudzi kogoś innego, podobnego do Mojżesza, który będzie rzecznikiem Jehowy. Słowa, które ten Prorok będzie mówił, będą słowami włożonymi w Jego usta przez Jehowę; Będzie mówił, co rozkaże Jehowa.
Mamy świadectwo samego Jezusa w dodatku do świadectwa Piotra, że Jezus jest „Prorokiem Jehowy” a nie Jehową. Jezus powiedział: „Jam przyszedł w imieniu Ojca mego” (Jan 5:43); „Bom ja z, siebie samego nie mówił, ale ten, który mię posłał, Ojciec, on mi rozkazanie dał, cobym mówić i cobym powiadać miał. I wiem, że rozkazanie jego jest żywot wieczny; przetoż to, co ja wam mówię, jako mi powiedział Ojciec, tak mówię”. Zwróćmy uwagę na podobieństwo tych słów do słów podanych w 5Moj. 18:18, 19.
JEZUS JEST POMAZANYM SYNEM JEHOWY
Psalm 2:2 mówi o pomazańcu Jehowy. Apostoł Piotr stosuje ten werset do Jezusa w Dz.Ap. 4:25-27. Zwróćmy uwagę na odróżnienie Jehowy i Jego Pomazańca; Słowo „pomazany” po grecku brzmi „Chrystus”.
Mamy bezpośrednie oświadczenie, że Jezus jest Synem Jehowy w Psalm 2:7: „Opowiem ten dekret: Pan [Jehovah] rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził”. Apostoł Paweł stosuje ten werset do Jezusa w Dz.Ap. 13:33; Żyd. 1:5; 5:5. Widocznym jest, iż Paweł wierzył, że Jezus i Jehowa są dwiema różnymi osobami.
W Psalm 16:10 Dawid mówi, „Bo nie zostawisz [Jehowa] duszy mojej w grobie [szeol], ani dopuścisz [Jehowa] świętemu twemu oglądać skażenia”. W dzień zesłania Ducha Świętego Piotr zastosował ten werset do Jezusa w Dz.Ap. 2:25-31. Ten, którego dusza została wzbudzona z szeolu hadesu, który nie oglądał skażenia, nie był Jehową Bogiem, ale Jezusem, świętym Jehowy – patrz w. 31.
W Psalm 22:8, 9 czytamy: „Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc: Spuścił się na Pana [Jehowę], niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha”. Porównajmy to z Mat. 27:43. W wersecie 35 Mateusz stosuje Psalm 22:19 do Jezusa. Oczywistym jest, że