Teraźniejsza Prawda nr 363 – 1986 – str. 53
JEST TYLKO JEDEN NAJWYŻSZY BÓG
Biblia jasno uczy, że jest tylko jeden wieczny Bóg i Ojciec, Jehowa – który jest „od wieku aż na wieki” (Ps. 41:13 BP; 90:2; 106:48; Rzym. 16:26, 27) – i tylko jeden „jednorodzony syn” Ojca (Jan 1:18; 3:16),
Słowo „bóg” jest używane jako imię pospolite, gdy odnosi się do wielu bogów w niebie i na ziemi i jako imię własne, gdy odnosi się do „jednego Boga, Ojca”. Jehowa jest tym jednym Bogiem, o którym jest mowa w 5Moj. 6:4: „Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest”; czy bardziej dosłownie: „Słuchaj, o Izraelu: Jehowa nasz Bóg jest jeden – Jehowa” lub „Jehowa jest naszym Bogiem; Jehowa jest jeden”. „Niemasz inszego oprócz niego” (Mar. 12:29, 32).
Słowo „bóg” znaczy „mocny”, lecz nie zawsze Wszechmocny, Jehowa. Jest ono użyte jako tłumaczenie każdego z czterech hebrajskich słów – el, elah, eloah i elohim – z których wszystkie znaczą mocny lub wielki. To jest ogólne imię, często i właściwie stosowane do naszego Niebiańskiego Ojca, jak również do naszego Pana Jezusa (proroczo) do aniołów i do jednostek potężnych spośród ludzi.
W 5Moj. 10:17 elohim – potężny lub wielki jest użyte w odniesieniu do Jehowy, Wszechmocnego Boga, jak również do innych bogów: „Albowiem Pan (Jehovah), Bóg wasz, jest Bogiem bogów”. Hebrajskie słowo elohim jest w liczbie mnogiej, lecz użyte jest w takim sensie, aby stosowało się do obu form, liczby pojedynczej lub mnogiej – coś na podobieństwo naszego słowa „my”, które może stosować się do jednej osoby jak królewskie „my” (na przykład: „My królowa Anglii”) lub redaktorskie „my” w przypadku redaktora gazety lub czasopisma.
Tak więc, forma liczby mnogiej słowa elohim stosuje się do Jehowy jako forma majestatu. W 1Moj. 32:30; Sędz. 13:21, 22 anioł, jednostka, jest nazwany elohim jako posłaniec Jehowy a w 2Moj. 7:1 termin ten zastosowany jest do Mojżesza. Pisarze Starego Testamentu używali stale elohim w liczbie mnogiej z czasownikami i przymiotnikami w liczbie pojedynczej celem wskazania znaczenia liczby pojedynczej. Podobnie jak nasze słowo „nożyce”, elohim jest użyte dla oznaczenia form liczby pojedynczej i mnogiej.
Słowo bogowie – elohim w 2Moj. 12:12 odnosi się do książąt egipskich. W 2Moj. 21:6; 22:8, 9, 28 słowo elohim użyte jest widocznie w odniesieniu do sędziów Izraela naznaczonych przez Mojżesza, ponieważ byli potężnymi mężami, osobami zajmującymi stanowiska o znacznym autorytecie. Aniołowie jako istoty duchowe nazwane są bogami w 1Moj. 3:5 i w około dwustu innych miejscach Starego Testamentu.
Rozróżnienie istot, do których odnosi się słowo bóg, jest bardzo znamienne w Ps. 82:1: „Bóg [elohim] stoi w zgromadzeniu Bożem [el, potężny], a w pośród bogów [elohim] sądzi”. Tutaj pierwsze słowo „Bóg” wyraźnie odnosi się
kol. 2
do Jehowy, owego Wszechmocnego, natomiast „potężny” i „bogów” odnoszą się do innych możnych – Kościoła wieku Ewangelii, synów Boga, których Głową lub Zwierzchnikiem jest Jezus i których wymienia werset szósty „Jam rzekł: Bogowieście [elohim], a synami Najwyższego [el yon, najwyższy Bóg] wy wszyscy jesteście”.
Niebiański Ojciec jest owym potężnym Zwierzchnikiem wszystkich innych możnych – Najwyższym Bogiem nad wszystkimi. Inni potężni lub wielcy otrzymują swą wielkość jak również egzystencję wyłącznie od Niego. W tym właśnie znaczeniu Jezus powiedział, „Przecz mię zowiesz dobrym? nikt tnie jest dobry, tylko jeden, to jest Bóg” (Mat. 19:17). W ten sposób Jezus podkreślił, że jedynie Jehowa jest wielkim źródłem wszystkiego, co dobre i że cokolwiek miał w sobie dobrego (a wszystko to było dobre) pochodziło od Jego Ojca, Jego Stworzyciela. Przez to oddał chwałę Bogu, swemu Ojcu za dobro, które było w Nim, co powinniśmy jako przykład zastosować do samych siebie (1Kor. 15:10; Efez. 3:7; Jan 3:27; 1Kor. 4:7; Jak 1:17). Jehovah jest jedynym źródłem wszystkiego, co jest dobre: „Słuchajże Izraelu: Pan [Jehovah], Bóg nasz, Pan [Jehovah] jeden jest”.
Liczne inne fragmenty Pisma Świętego uczą:
(a) że Ojciec jest jedynym Bogiem w kontraście ze wszystkimi innymi i że w przeciwieństwie do wszystkich innych jest On Najwyższą Istotą (Jan 17:3; 1Kor. 8:4-6; 1Tym. 2:5, porównaj z Gal. 3:20; Judy 25, ASV). Cytaty te odróżniające Ojca od Syna nazywają tylko Ojca Jednym Bogiem, dlatego więc wyrażają myśl, że jedynie On jest Najwyższą Istotą. W następnych wersetach Jezus i apostołowie świadczą o wyłącznej supremacji Ojca (Jan 14:28; 10:29; 1Kor. 15:28; 11:3; 3:23; 1Piotra 1:3; Izaj. 42:8, ASV). Wszystkie te cytaty uczą o zwierzchności Ojca w stosunku do Syna, który następnie po Bogu jest najwyższą Istotą we Wszechświecie. Wyłącznie Bóg, Jego Ojciec, za trzymuje stanowisko najwyższej zwierzchności.
(b) Wszystkie wersety dotyczące jedności Boga traktują o Nim jako o jednej tylko osobie lub istocie, żaden nie mówi o Nim jako będącym trzema osobami w jednej istocie. Zatem dowodzą one, że Ojciec sam jest Najwyższą Istotą (5 Moj. 6:4, porównaj Mar. 12:29; 1Król. 8:60, ASV; 1Kor. 8:4; Jak. 2:19). Prosimy w rozważaniu punktu (b) uwzględnić wersety podane w punkcie (a). Cytaty te najjaśniej uczą, że jest tylko jeden Bóg; ani te, ani żadne inne części Pisma Świętego nie nauczają, iż są trzy osoby będące jednym Bogiem i stanowiące jednego Boga.
JEDYNIE JEHOWA JEST WSZECHMOGĄCYM BOGIEM
Imię Jehovah nie jest ogólnym określeniem, podobnie jak słowo bóg, lecz jest imieniem własnym, osobistym imieniem wyróżniającym Wszechmocnego Ojca i – wbrew przeciwnym twierdzeniom – nigdzie nie jest w Piśmie