SZTANDAR BIBLIJNY – NASZYM JEDYNYM SZTANDAREM

„Podnieście chorągiew do narodów” – Izajasz 62:10
Izajasz 8:20, Łukasz 11:28

DOBRY SYN ZŁEGO OJCA I DOBREJ MATKI

      2Król. 22:1 – 20; 2Kron. 34:1-13

      „Pamiętaj tedy na stworzyciela swego we dni młodości twojej” (Kazn. 12:1).

      Syn króla Manasesa, Amon, po śmierci swe go ojca objął tron jako król Judy (2Król. 21:18). Wydaje się, że Amon, urodzony i wychowany w okresie ślepego bałwochwalstwa swego ojca, nie uczestniczył w podjętej przez niego pokucie i reformacji. Jego krótkie dwuletnie panowanie przepełnione było podłością i staraniami o przywrócenie bałwochwalstwa i zakończyło się zamordowaniem go przez jego sługi (ww. 19-26).

      Miejsce Amona w królestwie zajął jego syn Jozjasz, który rozwinął w sobie całkowicie inny charakter stając się prawdziwym sługą Boga i jednym z największych królów reformatorów w Judzie. Nie powinniśmy uważać tego za cud, lecz raczej spodziewać się i szukać naturalnych przyczyn jako mających z tym związek. Pewną przesłankę znajdujemy w jego imieniu, bowiem w dawnych czasach nadawano imiona mające wskazywać na charaktery jakich się spodziewano, a przynajmniej stawały się one odzwierciedleniem postawy rodzicielskich serc.

      Imię Jozjasz oznacza „Jehowa podeprze”. Jozjasz urodził się w okresie ruchu reformacyjnego prowadzonego przez jego dziadka. Matka jego została niewątpliwie wybrana zgodnie z panującym w owym czasie zwyczajem przez, jego dziadka. Jego imię wskazuje, że pochodziła ona z bogobojnej rodziny – Jedyda znaczy „umiłowana przez Jehowę”, a jej matka, babka króla, nosiła imię Adaja – „zaszczycona przez Jehowę”. Biorąc pod uwagę tak dobre pochodzenie rodzinne, przy najmniej ze strony matki, należałoby się spodziewać podstawy dobrego charakteru.

      Możemy racjonalnie wnioskować, że ów chłopiec ze skłonnościami religijnymi znajdował się pod opieką swej religijnej matki, a jego doradcami w sprawach państwa byli prawdopodobnie ci, których Manases zebrał wokół siebie po przeprowadzonej przez siebie reformacji, i którzy oczywiście zostali odrzuceni przez Amona.

      Godny uwagi jest fakt, że objąwszy tron w wieku ośmiu lat zamiast kierować umysł i serce na głupstwa i próżności, Jozjasz w wieku lat szesnastu zaczął gorąco starać się poznawać i wykonywać wolę Boga w odniesieniu do królestwa, którym rządził jako władca absolutny. Gdy osiągnął dwudziesty rok życia jego przekonania były skrystalizowane i rozpoczął dokładne reformowanie królestwa Judy, oraz terytoriów należących do Manasesa, Efraima, Symeona i Neftalego, leżących poza granicami jego wyodrębnionego dominium.