wraz ze śmiercią dwunastu Apostołów i tych, którym ich oni udzielili, w jaki sposób poświęceni wierzący mogą mieć od tamtego czasu pewność, iż posiadają Ducha Świętego i są dziećmi Bożymi?

      Odpowiedź: W Liście do Rzym. 8:16 czytamy: „Tenże duch poświadcza duchowi naszemu, iżeśmy dziećmi Bożymi”. Oprócz cudownych „darów” udzielonych tylko Kościołowi pierwotnemu jest siedem szczególnych rzeczy, o których uczy Biblia, stanowiących pełne świadectwo Ducha danego dla pewności każdego ze spłodzonego z Ducha ludu Bożego wieku Ewangelii. Każdy z tych siedmiu świadczy o posiadaniu Ducha Świętego i synostwie tych, którzy go mają. Do pełnego świadectwa Ducha są jednak potrzebne wszystkie one. Pokrótce są to:

      (1) Oceniające zrozumienie głębokich rzeczy Słowa Bożego (1Kor. 2:6-16, por. Izaj. 64:4; Mar. 4:10-12; Jan 7:17; 14:15-17; Ps. 25:8-10, 12, 14); (2) niebiańskie aspiracje (Kol. 3:1-4, por. 2:12 oraz Rzym. 6:4, 5; Ps. 42:2, 3; 63:2; 84:3; 105:4; 119:2, 10, 20, 40; Mat. 5:6; 6:33; Filip. 3:12-14); (3) dane przez Boga sposobności służby (Rzym. 12:1; Mat. 20:1-16; 21:28, 30; 25:14-30; Jan 4:34-38; Gal. 6:10); (4) wzrost w podobieństwie do Chrystusa (Rzym. 8:9, 29; 2Kor. 3:18; Gal. 5:22, 23; Efez. 5:9; Kol. 3:12-14; 2Piotra 1:5-11; 3:18; i Jana 3:14, 16; 4:16); (5) prześladowania znoszone dla imienia Chrystusa (Mat. 5:10-12, 44, 45; Jan 15:18, 19; 16:2; Dz. 5:40, 42; Rzym. 8:17; Gal. 4:29; Filip. 1:28, 29; 2Tym. 2:10-12; 3:12; Żyd. 10:32-34; 1Piotra 3:14, 16, 17; 4:14, 16, 19); (6) kary za przewinienia (Żyd. 12:5 – 13; Ps. 94:12, 13; 118:18; 119: 67; Przyp. 3:11, 12; Izaj. 26:16; Łuk. 12:47, 48; Obj. 3:19); (7) próby i pokusy do nieposłuszeństwa Boskiej woli, by sprawdzić nasze postępy lub ich brak (5Moj. 13:3; 8:2; Ps. 66:10-12; Dan. 12:10; Jak. 1:2-4, 12; 4:7; 1Piotra 1:6, 7; 4:12; 5:8, 9).

      Wielu za świadectwo Ducha uważa takie rzeczy jak bogactwo uczuć, zwykłą wesołość, uchwytne dla ucha głosy, „mówienie językami”, sny, wizje, wrażenia, wyobraźnię itd. Gdy jednak przychodzą choroby, ból, straty, rozczarowania, kłopoty rodzinne, braki, bieda, prześladowania, ciężkie przeciwności itp., świadectwo to często ich opuszcza – i to w chwili, gdy go najbardziej potrzebują! Ale nie tak rzecz się ma z siedmioskładnikowym świadectwem wymienionym w poprzednim paragrafie. Nie opuści nas ono w próbach, lecz zapewni naszym umysłom i sercom zupełny pokój przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego (Izaj. 26:3; Filip. 4:7), upewniając nas, że nasze sprawy z Bogiem są w porządku,
kol. 2
że mamy Jego Świętego Ducha i że w dalszym ciągu traktuje On nas jako członków swojej rodziny. Chwalmy za to Boga!

INTERESUJĄCY LIST

      Drogi Bracie: Dziękuję Bogu i nabieram otuchy dzięki cudownemu światłu jakie teraz świeci na mój tak zaciemniony widnokrąg, a dzięki Bogu świecić ono będzie coraz jaśniej aż do dnia doskonałego. O, jak bardzo pragnąłem prawdziwej wody życia, przechodząc z jednej denominacji do drugiej, myśląc, że już zostałem zaspokojony, lecz wkrótce stwierdzałem, że jestem jeszcze bardziej spragniony niż przedtem! W końcu znalazłem się wśród ludzi języków, którzy ulegali tej mocy. Dniami i nocami wołałem do Boga, by udzielił mi tego nowego języka. Byłem wtedy pewien, że gdybym tylko mógł otrzymać ten język, na zawsze byłbym już zaspokojony. By „zewlec ciało”, głodowałem dniami i tygodniami. Wkrótce stałem się istnym szkieletem, no i z nerwów zacząłem się oczywiście „trząść”. Wtedy ludzie języków zaczęli manipulować moimi szczękami i wkrótce tłumacz obwieścił, iż „mówię nowym językiem”. Bez przerwy pościłem, przeżywałem nerwice, trząsłem się i, dopóki czułem napięcie, „bezustannie mówiłem”; myślałem, że „duch” był nade mną.

      Jestem jednak pewnym, że w tym wszystkim Bóg widział moje szczere serce, i uwolnił mnie. Przyczyną były dwie siostry z ludzi mówiących językami. Jedna z nich, wiodąca ich szeregi, była pod działaniem mocy, druga miała wizję. „Widzę rękę”, powiedziała siostra. „To ręka dziecka”, odpowiedziała siostra będąca pod działaniem mocy, rzekomo używana przez Świętego Ducha do odpowiadania na wszystkie pytania. „Nie, to ręka dorosłego”, powiedziała siostra z wizją. „Ach, tak! (poprawiając się) To ręka Zbawiciela”, odrzekła ta druga.

      Siedziałem słuchając ich, i pomyślałem sobie: „Jeśli Duch Święty daje wizję jednej, a wyjaśnia ją przez drugą, czy nie powinny się one zgadzać”? Od razu jakby łuski spadły mi z oczu. Od tamtego czasu demony coraz bardziej traciły nade mną władzę. Wkrótce potem przyjaciel wręczył mi Boski plan wieków. Proponowano mi tę książkę sześć lat temu, lecz nie chciałem jej przyjąć, odpowiadając, że wystarcza mi Biblia. Nalegał, abym ją przeczytał, więc wreszcie powiedziałem mu, że ją przejrzę. Gdy tylko ją otworzyłem, ujrzałem zgodne z Pismem Świętym wyjaśnienia, których szukałem. Od razu zacząłem studiować ją dniami i nocami. Mogę teraz powiedzieć: „Chwała Bogu na wysokościach”.

      Jeden z najmniejszych z Jego małych, C.J.J.

kol. 1

INTERESUJĄCE PYTANIA I ODPOWIEDZI

ZAZDROŚĆ, ZAWIŚĆ, POŻĄDLIWOŚĆ

      Pytanie: Czy zazdrość, zawiść i pożądliwość są kiedykolwiek użyte w Piśmie Świętym w pozytywnym znaczeniu?

kol. 2

      Odpowiedź: W odniesieniu do ludzi zazdrość może być zdefiniowana jako: (1) podejrzenie o rywalizację z kimś lub niewierność wobec jakiegoś człowieka lub ludzi, którzy mają prawo

poprzednia strona – następna strona